Na een ochtendmeditatie een tijdje geleden vroeg ik
mezelf af of ik 62 jaar geleden, als ik het toen als net geboren baby al had
kunnen begrijpen, de toekomstvoorspelling van mijn leven dat ik tot nu toe
gehad heb had geloofd. Als iemand, vanuit volle overtuiging en met de beste
intenties had geprobeerd me dit te vertellen was ik denk ik schaterend van het
lachen, en vooral met ongeloof, weg gelopen. Ik had er een hoop lol over gehad
maar geloof en vertrouwen erin, nou nee niet echt. Laten we even met twee benen
op de grond blijven staan… zou mijn gedachte eerder zijn. Dat zou ik helemaal
nooit overleven.
Toen ik vanaf nu ging terugkijken kwamen er spontaan
allerhande levenslijnen in mijn hoofd op. Niets bijzonders natuurlijk omdat
ieder mens zo’n set heeft. We staan er alleen haast nooit bij stil.
Om er eens een paar te noemen: De lijnen van gezondheid,
opleiding, vriendschappen en contacten, relaties, kinderen, plaatsen waar je gewoond hebt, geloof, werk, loopbaan & carrière, plezier & teleurstellingen, creativiteit,
talenten invulling, geld, dieren in je leven, ontmoetingen, kansen, en zo kan
ik nog wel even door gaan. De opsomming en het totaalaantal is voor iedere
persoon hetzelfde. Het verloop is wezenlijk anders. En juist dat maakt levens,
of levenswegen anders.
Die lijnen, of levenservaringen, starten bij je geboorte
(of wie weet al daarvoor zouden de boeddhisten zeggen) en stoppen als je
ophoudt met ademhalen (of wie weet zijn ze weer het begin van de nieuwe start).
Ik ga daar nu maar even verder niet op in hoewel een interessant thema.
Sommige lijnen zijn nagenoeg recht en opgaand. Andere
bochtig, onstuimig, soms dalend of trapsgewijze. Iedere lijn in ieder geval feitelijk
onvoorspelbaar en onberekenbaar. Als het ineens bijvoorbeeld met je gezondheid
totaal verkeerd gaat dan kan dat immers aardig wat effecten op je leven en
levensstijl hebben. Vandaar ook dat ongeloof over die toekomstvoorspelling en verwachting
dat ik na mijn geboorte zou hebben gehad.
Iedere lijn heeft een specifiek verhaal. Gelukkig voor
mij persoonlijk tot nu toe nagenoeg allemaal doorspekt met vooral plezier.
Het is letterlijk ongelooflijk dat ik met al die
ervaringen van al die lijnen hier in Thailand nu het leven leef dat ik nu leef.
Eigenlijk een wonder. En nogmaals, ik ben daarin niet uniek want het geldt voor
iedereen en heeft met wonen in Thailand niets te maken.
En vanuit die ervaring nu, geloof ik erin, en dat heeft niets
met religie te maken maar heeft wellicht toch een spiritueel tintje, dat er
weeldegelijk een levenspad voor je klaarligt. Stap voor stap wordt het plan voor
je steeds meer zichtbaar.
Mijn zus was ondanks heel erg bedroefd dat haar zoon niet
was aangenomen bij een baan die, dacht zij, op zijn lijf geschreven was. Hij
was het niet geworden… Zeker balen op dat moment en toch kun je die ‘afwijzing’
zien als een boodschap dat er iets ligt te wachten dat vele malen meer
ontwikkeling en groei oplevert. Overigens voor twee partijen, ook die nieuwe
werkgever. Je ziet dat alleen pas later en niet op het moment dat je de
afwijzing te horen of te zien krijgt.
Velen willen gaan voor ‘zekerheid’. Nou vergeet dat maar
want dat bestaat niet of toch wel…?
Als ik terugkijk op al die individuele levenslijnen in
mijn leven dan besef ik dat daarin ook weer een lijn te vinden is. Die lijn is
mijn levensweg. En vanuit mijn denken en willen kan ik wel veel energie steken
om die specifieke lijn te beïnvloeden maar helaas…
Deze tussenevaluatie, zo ik het maar even met een mooi
woord noem, na die meditatie, geeft aan dat ik gewoon mag vertrouwen op die weg
en dat het zeker weten allemaal ‘goed’ komt. Niet al te druk maken als zaken
niet lopen zoals jij het allemaal graag zou willen (beïnvloeden).
Gewoon, voor zover dat kan, lekker leven en vooral zoveel
mogelijk genieten vanuit optimisme. Want ook dat eindpunt van al die lijnen is
onvoorspelbaar en komt zeker weten voor iedereen op enig moment in zicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten