Amerikaanse toestanden? Al lang niet meer. Een wereldwijd en dus ook in ons 'vredige' Nederland, door media, game- & filmindustrie gestimuleerd, snel verspreid fenomeen.
Mijn vriendin zag mijn emotie en toen ik haar beelden toonde zei ze me: "De wereld is helemaal niet ziek, steeds meer mensen zijn het". Voor mij een waarheid als een koe. Diverse mensen zijn niet een beetje ziek in hun hoofd maar zijn het ongeneeslijk.
En of het nu komt doordat we te dicht op elkaar zitten, vanuit verschillende culturen die elkaar onvoldoende begrijpen en accepteren komen, niet meer weten te communiceren, steeds kortere lontjes of wat dan ook hebben... Steeds meer mensen lijken te lijden aan die ongeneeselijke ziekte met alle gevolgen van dien.
Ook de voortdurende voetbal rellen door een groepje 'ongeneeslijk ziek in hun hoofd fans' van clubs in ons 'beschaafde' en 'veilige' Nederland zijn er een voorbeeld van. Het is goeie promotie maar niet heus.
"De maat is vol" zei de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema afgelopen week. Maar hoe ziet dat er, na zoveel slechte ervaringen met dit soort zieke mensen, in vredesnaam uit vraag ik me af. Nog meer ME op de achter (of voor) grond? Vijftig duizend mensen voor een partijtje voetbal, omdat sport veredelt(?), fouileren? Netten spannen? Lost dit het op?
Nee, en ik weet het ook niet beter.
Is het geen mosterd na de maaltijd? Waar waren en zijn hun ouders toen deze jongens en meisjes tijdens hun opvoeding sturing nodig hadden? Wat voor rol speelden ze voor hun toen nog 'liefdesbaby's'?
In mijn ogen is er weinig hoop met de huidige digitale 'nanny's' dat er in die sturing ooit nog verbetering zal komen.
Het is met die digitale oppas scherpjes wraak en moord & doodslag als je iets niet zint, aanleren. Het heft in eigen hand nemen en de wereld om je heen 'opschonen' van dat wat jou irriteert.
Het wordt je met de paplepel ingegeven. Slechter nog, je bent er al aan verslaafd. Neem die mobiel bij die peuters van nu maar eens uit handen. Scheeuwen troef! Dus voor het gemaak maar weer snel terug dan...
Ook ons hele systeem om met bijvoorbeeld zo'n situatie als gisteren in Rotterdam om te gaan is in mijn ogen ziek. Petje af voor de snele en professionele inzet van hulpverleners en arrestatie teams gisteren weer. Maar daarna komt het pas echt en... de maatschappij (dat zijn wij) mogen het allemaal betalen.
Er staat voor de 32-jarige 'verdachte' Rotterdamse arts-student vast weer ergens een of andere soort van 'criminaliteit geile' advocaat op die (nog meer) naam wil maken.
Zijn of haar verhaal zal voorspelbaar zijn dat al dit vreselijks (en dat is veel meer dan 3 moorden en brandstichtingen, maar zeker ook alle gezaaide angst, verdriet en verderf) deze man niet is aan te rekenen. Hij was immers 'slechts' ziek in zijn hoofd en dat kon hij niet helpen. Het waren zijn buren, een docent en vooral de maatschappij waarin hij zich niet veilig voelde en geen uitweg meer wist. Van het moment zelf weet hij zich niet veel meer te herinneren. Hij was ontoerekeningsvatbaar, regelmatig depressief en had last van een verslaving. En niet te vergeten, zijn jeugd was niet rooskleurig...
En ik ben beëdigd advocaat dus u kunt mij vertrouwen en geloven...
Tranen trekkende verhalen waar we naar mogen/moeten luisteren. Om te kotsen. Dure juridische procedures. Jarenlange opsluiting en verzorging die we van onze belastingcenten moeten ophoesten. Politie, justitie, psychologen en wie niet meer die met dit werk inbeslag genomen wordt en daardoor niet aan andere dingen die er zeker ook toe doen toe komen.
Nee, ik ben niet voor invoering van de doodstraf hoewel ik met dit soort hele duidelijke zaken (hoezo is dit slechts de verdachte? Ja we moeten het netjes volgens de regeltjes zo blijven zeggen) heel soms ook wel eens twijfel.
Misschien, wie ben ik, was het in deze situatie voor iedereen beter geweest als de 'verdachte' niet alleen slechts was overmeesterd en gearresteerd.
Ook het 'vredige' Nederland wordt, met dit soort vrij rondlopende ongeneeslijke geesteszieken, steeds onveiliger. Zeker een reden om wat beter elkaar en je omgeving aandacht te geven, wat meer om elkaar te geven en er ook veel eerder voor elkaar te zijn.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten