Extra ingelast blog. Een aardige puinhoop en pittig wat schade

Het regent op het moment. De tuin en het land staan blank. We zitten weer in totale lockdown (de weg komt snel maar die toezegging duurt al meer dan een jaar). De vijver is in nog geen twaalf uur tijd weer stevig gevuld. Onze mooie stek is omgebouwd tot een pittige puinhoop. Omgewaaide bomen, gebroken spiksplinternieuwe keramische dakpannen in een grote straal om het huis dat we aan het bouwen zijn. Overal, zowel binnen het huis als daarbuiten, bouwmaterialen om- of weggeblazen. Het nieuwe dak, in aanbouw, redelijk in puin. Duizenden termieten zijn inmiddels door het water wakker geworden en vliegen overal rond. Mijn bril vond ik vanmorgen gelukkig op het pad vlak bij de vijver terug. Die had ook een paragliding ervaring gehad.  

Het maakt een beetje triest. Zeker ook als ik naar het gezicht van Phatsamon kijk. We kunnen er niets aan veranderen. We zijn gelukkig veilig met onze drie viervoeters en we zijn niet de enigen met pittige schade. Het dak van het huis van de zus van Phatsamon in het dorp bijvoorbeeld is grotendeels weggeblazen. En dat is niet het enige dak. Ook de dorpstempel heeft aanzienlijke schade. Veel daken van woningen in het dorp zijn totaal verdwenen, electiciteitspalen liggen om en bomen liggen over de straten. Om ons heen horen we alleen het geluid van motorkettingzagen. 

Het is allemaal niet anders. Slechts vervelend. 

Vanmorgen zijn we gelukkig gezond om iets voor zes uur opgestaan om maar eens een rondje te gaan lopen om een eerste indruk te krijgen van dat wat er allemaal vernield is. 

Totaal onverwacht brak er gisterenmiddag onweer uit. We checken dagelijks diverse 'weather channels' en radars. Niets, maar dan ook niets gaf aan dat het weer zou omslaan. In het midden van de nacht zouden we wat lichte regen kunnen verwachten was de voorspelling. Reden waarom ik de steigers en ladders extra vastzette.

Dat onverwachte onweer dat uit het zuidoosten opkwam veranderde in super korte tijd tot extreme stormen met orkaankracht en gigantische slagregens. Op enig moment veranderde het in een sterke wervelwind en de regen kwam van alle kanten en kon geen andere kant meer op dan onder plinten van aluminium ramen en schuifdeuren door onze gebouwen in te lopen. 

Vanzelfsprekend stroomuitval (ruim zeven uur, ons dorp was niet de enige klant van het energiebedrijf met problemen). Blij met ons aggregaat wederom. 

We weten dat de overheid hier al ruim een week praat over het opwekken van regen om de hittelast die we hier al meer dan een maand hebben voor de inwoners wat te beperken. Dat lukte in het begin in ieder geval niet doordat de chemicalien die de lucht in worden gebracht zich niet konden binden. 

Gisteren was het nationale ploeg ceremonie dag. Misschien lukte het toen wel of was het toch gewoon heel spontaan de onvoorspelbare natuur. We zullen het nooit weten. 

Feit is dat het hier momenteel een aardige bende is en we voorlopig pittig wat extra werk te verstouwen hebben met alle extra kosten en wachttijden voor het leveren van nieuwe materialen die daar natuurlijk ook mee gepaard gaan. 

En nee, de bouw is hier niet te verzekeren. 

Onze eerste indruk van vanmorgen. Zeker weten ontdekken we meer.

- De tuin: Diverse geknakte en omgewaaide bomen, kapotte solar straatverlichtingsunits en kapot tuinmeubilair.

- De controlroom (pomphuis en electriciteitsvoorziening) geen zichtbare schade. 

- De werkplaats geen zichtbare schade.

- De TED's (Talk, Eat & Drink place). Vernield zonnedak en de laminaatvloer begint inmiddels op te zwellen (onder water gelopen door regeninslag).

- Gastpiramide 1, schade aan de laminaatvloer door regeninslag, los geslagen loodslabben.

- Gastpiramide 2, beperkte schade aan de laminaat vloer, losgeslagen loodslabben en weggeslagen insectenhorren in de glazen nok.

- Ons huis in aanbouw... "ga terug naar start, u ontvangt geen twee honderd Euro, en begin maar opnieuw met onder andere het dak. 

Een eenzame duif troffen we gisteravond in de 'veilige haven' van ons badkamerraam aan en ook onze plakkikkers konden de weg naar huis veilig bereiken.

Kadhow slaapt momenteel bij na een voor hem angstige en onstuimige nacht. De twee dames Cupid en Singto bekijken de rommel in en rond het land vanaf de bank van de TED's. Ik weet niet wat ze er van denken. Ze hebben het in ieder geval voor even niet heet. 

Het komt allemaal weer goed maar is even aardig wat verstoring. Gelukkig hebben we geen planning.

Hieronder wat foto's van vanmorgen.

Mijn moeder zou zeggen: "Verheugd gaan we verder..." en... zo is het! 

We zullen doorgaan ;).

  

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Over een overschot aan perverse, narcistische, machtswellustige en corrupte leiders, en Lemmings…

De vele reacties op mijn blog van vorige week zijn inspiratie en aanmoediging om dit aanvullende weekblog te schrijven. Bedankt voor jullie input!

 

Helaas maakt deze aanvulling mijn misschien gitzwarte blog van vorige week niet grijs. Wel probeer ik de focus te richten op invloeden die over het algemeen maar weinig worden belicht. 

Marcel Dassen, een goede vriend en voormalig collega van mij, bracht vorig jaar zijn boek: “De betrouwbare leider” op de markt. De focus van het boek ligt op de kracht tussen leidinggevenden en medewerkers om een hecht en loyaal team te vormen. Een team waarop je onder elke omstandigheid kunt vertrouwen en waarmee je bergen kunt verzetten.
In mijn ogen een knap stuk werk dat boek. Petje af voor Marcel zijn rondom benadering, onderzoek en ideeën die leiden naar het zo broodnodige betrouwbaar leiderschap in deze wereld om problemen goed en addequaat aan te pakken.
 
Het goede nieuws?
Ja, ze zijn er zeker! Vrouwen en mannen die in leiderschap geen vertrouwen proberen te wekken, maar heel ‘gewoon’ betrouwbare leiders van huis uit zijn. Ze krijgen onder elke omstandigheid met hun team veel voor elkaar en het kost eigenlijk ook niet eens veel energie. Hun manier van leidinggeven is natuurlijk (misschien wel oer) en levert juist energie en plezier op door de successen die ze boeken. Het kan zelfs een soort van vliegwieleffect opleveren waardoor zaken met een nog hogere kwaliteit, met minder fouten, creatiever en ook nog eens sneller voor elkaar kunnen worden gebracht. Er is immers oprecht vertrouwen in en met elkaar.
 
Dat kan dan allemaal zo zijn, toch liggen er veel gevaren op de loer die betrouwbaar leiderschap snel tot een illusie, een schijnbare werkelijkheid, maken.
Om zomaar eens wat te noemen.

• 99.9 % betrouwbaar is niet (dus 0 %) betrouwbaar. Je blijft immers uiteindelijk toch onnatuurlijk en gedwongen alles in de gaten houden.
• Zowel de leider als de teamleden moeten 100% integer en zonder verborgen agenda’s zijn.
• Om succesvol te kunnen zijn is het erg belangrijk dat er van de buitenwereld een ‘gunfactor’ is.
• Dit soort zaken zie je regelmatig bij betrouwbare leiders die in een organisatie net nieuw zijn aangesteld. De eerste maanden is het vaak een verademing en mogen ze van de buitenwereld 'scoren' met hun team, tot de schijnwerpers te veel op die leidinggevende gericht worden en ze anderen (meestal niet volledig betrouwbare leiders) in hun ‘succes’ voor de voeten gaan lopen. Afgunst ontstaat en de smerige achterbakse ziekmakende ‘tegenaanval’ wordt ingezet. Helaas kan ik er vanuit mijn eigen werkervaring een boek over schrijven. Misschien met de mooie titel: “Met de glimlach om de mond. Het ware gezicht achter de schone uiterlijke schijn”.
• We hebben niet allemaal dezelfde wensen of agenda.
• Sommigen verbeelden zich dat ze alwetend en almachtig zijn, en juist dáár gaat het fout. 
• Het is moeilijk opereren in een wereld met een overschot aan perverse, narcistische, machtswellustige en corrupte leiders.

Heb je er ooit bij stil gestaan dat vooral ook dat laatste, dat overschot aan die on-betrouwbare leiders, wel eens de oorzaak zou kunnen zijn van de shit waarin onze wereld zich bevindt? 

En… we zijn er nog lang niet. Het grote spel gaat door en we gaan er een hoge prijs voor betalen.

Er wordt wat gepraat, geinvesteerd en onderhandeld om klimaatdoelen te bereiken en als je er van een afstandje naar kijkt... inderdaad, met die glimlach om de mond... Al meer dan tien jaar op rij worden jaarlijks de hitterecords verbroken. Nog steeds geloven mensen er in dat het niets met klimaatverandering te maken heeft. 

Het is nog steeds extreem heet hier. Gisteren op onze bouwlocatie ruim 46 graden C (gevoelstemperatuur 50 graden C). Als we de weersvoorspellingen mogen geloven dan schijnt komend weekend de temperatuur een heel klein beetje te gaan zakken. 

De ondragelijke temperaturen vergen hier steeds verder zichtbaar en tastbaar hun tol. Oververhitting en een zonnesteek zijn sluipmoordenaars. 

Meerdere tientallen mensen hier zijn door de hitte inmiddels overleden, duizenden dieren en, zoals ik vorige week al schreef, de bossen gaan volledig aan gort door totale uitdroging.

Weinig aandacht door de media want het is immers geen goeie marketing. 

Inmiddels vallen de mussen bij ons door de extreme hitte letterlijk dood van het dak. Phatsamon begraaft ze maar. 

Weinigen lijken te beseffen wat we allemaal met onze wereld aan het doen zijn. Hebben we dan helemaal geen verantwoordelijkheidsgevoel meer voor de toekomst van volgende generaties?  

Ik schreef vorige week al: Word wakker! Pas je gedrag een beetje aan. We lopen met z’n allen als we zo doorgaan onze ondergang tegemoet. 

 
En dat brengt me bij de Lemmings. De voor velen bekende figuurtjes die als schapen in een videospelletje achter elkaar aanlopen.
 

Gemakzucht en 'stoer' meedoen.
Flikker maar op straat,
iedereen doet dat toch?.

Zijn we nu echt zo dom? Iedereen ziet, zeker met de snelle ‘sociale’ media, toch wat er aan de hand is? Of leef je in een soort cocon? Is het ‘slechts’ de ver van je bed show? Is het ‘jaloersheid’ en gemakzucht, zoiets van anderen doen het ook dus waarom ik niet? Stoer willen zijn? Of is het onverschilligheid van; “Het zal zo’n vaart niet lopen” en “als IK er maar geen last van heb”. Wordt wakker! Je zit in dezelfde film die werkelijkheid is!

Een persoonlijke ontdekking is dat mobiele telefoons nog nauwelijks opladen door de extreme hitte. Ze kunnen bij dit proces hun warmte niet meer kwijt. Wat mij betreft goed nieuws om de huidige generatie misschien ook wat meer wakker te schudden want voor hen is dat wel een extreem doem scenario. Geen mobiel is immers voor velen 'geen leven meer' en zorgt voor volledige eenzame afhankelijkheid. 

 

Een goeie vriend en leraar hier in Thailand, wiens wijsheid en levenskennis ik erg hoog heb, schreef me: “Zo je weet volg ik af en toe wat YouTube 'nieuws' en ik moet steeds vaker een knop omzetten naar 'dit is natuurlijk een grap', om te voorkomen dat ik aan mijn eigen verstandelijke vermogens ga twijfelen. Er zijn geen woorden die kunnen uitdrukken hoe gek, krankzinnig, idioot en van god verlaten velen (b)lijken te zijn. Dit kan in mijn ogen echt niet meer goedkomen en Frans, zo je weet, ik ben absoluut geen doemdenker.
 
Denken of eens de tijd nemen om wat dieper in of achter zaken te kijken naar wat er écht achter zit gebeurt nauwelijks. Je ‘vrienden’ volgen is veel gemakkelijker en je valt niet buiten de boot (althans dat denk je). Gewoon gemakzucht en lekker blijven glimlachen en met de kudde meelopen. En dat is dus inderdaad dat Lemming gedrag.
 
Lemmingen verzuipen zichzelf als ze het gras waarvan ze moeten leven ‘over-grazen’ (onwetendheid en hebzucht). Het gras creëert dan gif in zich en als die lemmingen daarvan eten móeten ze a.h.w. het water in. Einde oefening! Een droevig scenario. 
 
Het tij keren? Natuurlijk kan dat nog steeds en ja, daar is moed en lef voor nodig. Een kwestie van je persoonlijke mening uiten en proberen, die druppels op de gloeiende plaat waar ik vorige week over sprak, een bijdrage te leveren. Voor velen kennelijk moeilijk. Je wil immers toch niet buiten de groep (Lemmings) vallen en als buitenbeentje gezien worden. 

Betrouwbare leiders moeten kunnen bouwen en vertrouwen op integere medewerkers. En dat betekent dat je het, vaak zo doorzichtige, spelletje niet mee moet spelen. Dat is dus nee zeggen tegen persoonlijk gewin als je in de verleiding wordt gebracht en zaken in het licht zetten. 

Zoals iedereen weet blijft uiteindelijk immers niets onzichtbaar en komt alles uiteindelijk uit. En in het licht gaat dat wat sneller. 

Niet alleen integere en betrouwbare leiders, zoals Marcel in zijn boek beschrijft, maar ook integere en betrouwbare 'klokkenluiders' zijn dan ook meer dan hard nodig. 

Onze toekomst maar zeker ook die van de volgende generaties staat op het spel! De tijd van praten en met een glimlach om de mond spelletjes spelen moet stoppen. Het is meer dan tijd voor daden en aangepast gedrag ook al zullen die lang niet altijd voor iedereen makkelijk te accepteren zijn.

  

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Niets aan de hand? Slaap rustig verder... Deze wereld gaat vanzelf verder om zeep.

Een beetje een lang Blog en misschien toch de moeite waard om er eens voor te gaan zitten. 

Vanmorgen vroeg, zes uur, een 'verkoelende' 29 graden. Op met de honden naar het bos. Ze hadden er niet heel veel zin in met de hitte maar een koeler moment op de dag is er niet. 

Angstig. Het bos wordt met de dag meer een dor en totaal uitgedroogd spookbos. Super link ook wanneer een of andere onverlaat er zijn sigarettenpeuk in gooit. 

Bijna al de lentebladeren van de rubberbomen
door de droogte al afgevallen.

Twee weken geleden schreef ik al over de extreme hitte die Thailand (en wellicht ook andere delen van Azie) teistert. Gisteren hier in Surin 44 graden Celcius en die temperatuur stijgt, als we de weerberichten moeten geloven, nog een beetje verder. De komende weken nog geen verkoeling in zicht. De lentebladeren aan de struiken en bomen verkleuren. In het rubberbomen bos, op loopafstand bij ons vandaan, zijn ze inmiddels bijna allemaal uitgedroogd en al afgevallen. 

Phatsamon doet dagelijks haar best om planten en bomen op ons land water te geven. Dat lukt maar een beetje. Ondanks al haar inspanningen sneuvelt inmiddels palm na palm en ook onze bananen hebben al zo goed als de pijp aan Maarten gegeven. 

Werken aan onze bouw (we proberen toch nog steeds een uurtje of vier per dag), is feitelijk niet meer verantwoord. Een ladder opklimmen lukt me haast niet meer omdat je gewoonweg uitgeput voelt, nee, laat ik maar eerlijk zijn, bent. Liters zweet druppelen niet meer, maar lopen in straaltjes van je lijf. 

We zitten in een soort van vorstverlet maar dan anders. De temperaturen zijn inmiddels zo hoog dat isolatiemateriaal van de metalsheet dakplaten op ons pomphuis en van het zonnedak boven onze TED's, begint los te laten. 

Zelfs ons drinkwater is nog nauwelijks koel te krijgen met onze waterkoeler. We hebben pas een nieuwe. De oude kreeg een soort van hartinfarct en was door mij niet meer te reanimeren. 

En over water gesproken. Koud water kennen we sinds bijna een maand niet meer. De temperatuur daarvan is rond de 45 graden Celcius door onze opslagtanks. Geen koude douche meer dus. 

En natuurlijk weten onze hondvrienden zich ook geen raad meer met en van de hitte. De oudste 'huilt' regelmatig omdat hij, net als de twee jongsten, geen koele plek meer kan vinden en eigelijk het liefst de hele dag in een ruimte met airco ligt.  

Maar goed, fijn dat ze in ieder geval nog een vijver en een bad hebben om in te springen en ook dat water is veel en veel te warm. 

Je ziet het waterniveau in de vijver haast slinken door de verdamping. Gelukkig kunnen we met onze eigen watervoorziening nog steeds om de twee dagen wat bijvullen. 

Gelukkig is het voor onze honden en de watervogels hier nog iets. Hun collega's in het dorp staan er slechter voor. Droog en nauwelijks water.

We hoeven maar naar de piramide te lopen en ze komen al hollend aan omdat ze weten dat het daarin een stuk koeler is. Helaas pindakaas, soms hebben ze mazzel maar meestal zijn we er maar kort. In de nacht hoeven we niet te roepen of ze komen. Verkoeling is dat wat ze willen en... terecht. 

Natuurlijk is dit allemaal aardig het gesprek van de dag omdat mensen, dieren en ook de natuur er pittige en steeds grotere problemen mee hebben. Dit is nog nooit eerder zo geweest. 

En uit die gesprekken, vooral met buitenlanders, valt me op dat door velen de schouders een beetje worden opgehaald. Er is 'niets aan de hand' en de natuur weet zich, zoals door de eeuwen heen, vast wel weer te herstellen... 

Word wakker! Het is GROOT ALARM!

Alsof er geen klimaat verandering plaats vindt. Dubai, heb ik slechts gehoord omdat ik het nieuws niet meer volg, staat onder water. Ook vrij bijzonder door een uit de hand gelopen spelletje van tegen de natuur in regen maken. En van het ijs op de Pool blijft ook steeds minder over. De afgelopen jaren worden we overstelpt door allerhande natuurrampen...

De opstelling en houding van sommige mensen maken me soms wat boos en verdrietig. En natuurlijk kan ik het bij het totaal verkeerde einde hebben hoewel de stroom van zweet me dagelijks keer op keer wakker houdt dat er echt iets anders in deze wereld aan de hand is. Misschien is het al te laat maar tijd om te ontwaken en dingen te veranderen is al een lange tijd daar. 

Ik woon hier (op 20 mei a.s.) twaalf jaar en ja, in die jaren was het warm en heet maar zo extreem en lang als nu? Nee, echt niet. Een nichtje van me vroeg me of we aan de hoge temperaturen gewend waren.

Yep, in die twaalf jaar zijn en ben ik aardig wat gewend. Een temperatuur overdag van zo'n 30 graden Celsius is voor ons lekker. Bij twintig trekken we een dikke trui aan. Inderdaad wat aangepast en gewend dus maar dit.... Niet aan te wennen. Veel en veel te extreem en niet meer gezond. 

Waar komt dat dan allemaal in mijn ogen door? 

Zelfzucht, macht en overbevolking voeren in mijn ogen de boventoon. Gevolgd door de voortdurende inzet op 'economische groei' (of vernietiging). Kortom geld. De wereld staat letterlijk en figuurlijk in de fik.

Als ik het klimaatprobleem en de aantasting van de bossen in Nederland moet geloven komt het volgens de deskundigen vooral door de stikstofuitstoot. De veestapel moet naar beneden. Ze produceren te veel stront (om het even gemakkelijk, helder en onpopulair uit te drukken). Natuurlijk geen Nederlands probleem maar een wereld probleem. 

Het mag natuurlijk niet gezegd worden omdat dat heel onpopulair en misschien wel onmenselijk is, maar toch.... Hoe zit dat dan met de hoeveelheid stront die door de wereldwijde mensenstapel (zo rond de 8.106.000.000 mensen, waarvan er dagelijks 227.000 bij komen) geproduceerd wordt? 

En denk even terug aan nog geen honderdvijftig jaar geleden. Straten waren nog leeg. Nu is er bijna geen gezin meer met tenminste twee auto's (wij hebben er ook twee en ook nog eens twee scooters). 

Heb je er ooit bij stil gestaan dat de bevolking alleen al in Nederland de laatste honderdvijftig jaar inmiddels vervijfvoudigd is naar inmiddels bijna 18 miljoen? 

En dan de wereld machtspelletjes. Ontelbare bommen en granaten die 'vrede' (en vooral macht) moeten bewerkstelligen. Ze zijn haast niet meer aan te slepen. En we blijven maar doneren. 

Azie en bijvoorbeeld ook Australie die maanden per jaar bossen en velden in de fik steken om 'de natuur een beetje te helpen'. En ook andere plekken op deze wereld blijven niet achter. 

Mijn voormalige Duitse buurvrouw in Chiang Mai vertelde me gisteren dat ze inmiddels binnen blijft door het, nog steeds, voortdurende branden van velden en bossen en nu ook door de gigantisch hoge temperaturen. Is er nog wel iets te branden in Chiang Mai vraag ik me af en waarom wordt er niets tegen gedaan?

Bossen die wereldwijd gekapt worden en noem maar op.

Zoals altijd... geld en macht, overdekt met een saus van corruptie, is waar het om draait en dat is over de hele wereld zo.  

Hoe kan de natuur hier nog mee omgaan?

Ons weggooi en marketing (koop) gedrag en de misbruik van plastics. Nog geen anderhalf jaar geleden werden plastic zakken hier verbannen. Ze zijn in nagenoeg elke winkel inmiddels weer terug en de bossen en bermen langs wegen liggen er mee bezaaid. 

Pas je gedrag een heel klein beetje aan. Ruim je rotzooi op en gooi niet alles weg onder het mom 'laat niet als dank...'. Wees je eens wat meer bewust van wat je koopt. Weer plastic en koop eens dat wat je echt nodig hebt. 

Check even 'flight tracker' om te zien wat er over onze hoofden door vliegtuigen 24 uur per dag  over onze hoofden wordt uitgestort. Het is een dikke deken van vliegtuigen rond onze planeet. Haast om bang van te worden. 

Ik vraag me trouwens vaak ook af waarom zoveel mensen op vakantie willen gaan. Thuis hangen ze in hun zwaffer (mobiel of tablet) en op vakantie zeker niet minder. Youtube zou wonderen kunnen doen in geldbesparing en als sparing van het milieu. Gewoon lekker thuis blijven en de tijd pakken om de atmosfeer van een vakantiebestemming in een promotiefilmpje even bekijken. Wellicht meer dan genoeg. Hoef je er niet meer naar toe en kun heerlijk thuis doorswafferen.

Als je er heel, heel even bij stil staat, zijn we er in onze ontwikkeling en groei er niet alleen maar op vooruit gegaan. 

De pandemie heeft aangetoond dat de natuur tot op zekere hoogte inderdaad in staat is om zich te herstellen. Maar die tijd is (wellicht tijdelijk) even over. Zolang we samen doorgaan met het vergiftigen en uitroeien van die natuur stopt de veerkracht van herstel en is er steeds minder een weg terug. 

Zuurstof is nog steeds 'gratis'. We beseffen ons dat nauwelijks. Als we er voor zouden moeten betalen dan verandert vast ons perspectief om wat bewuster te leven.  

Wat een toekomst veroorzaken wij willens en wetens voor onze 'liefdesbabies', onze kinderen en kleinkinderen...? Zet er nog meer op de wereld... 

Uit mijn vorige job weet ik dat ALARM gilt om super snelle respons. Elke seconde telt!

Tijd om tenminste veel bewuster te leven en die druppel op die gloeiende plaat bij te dragen. Als al die ruim 8 miljard mensen die druppel zouden willen leveren dan is dat toch een hele stevige plons in de goeie richting.

God Frans, wat negatief allemaal! Zit je niet zo lekker in je vel? 

Niet echt, nee. Het is onvoorstelbaar heet gemaakt door onachtzaamheid, onwetendheid, onvoorzichtigheid en vooral zelfzuchtigheid. 

De balans is volledig zoek. Maar geloof mij niet. Velen denken nog steeds dat er niets aan de hand is. Dus...geen reden tot paniek. Lekker zo doorgaan... 

Een gewaarschuwd mens telt voor twee. 

  

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Vriendschap

Onze plakkikker (Aziatische Gouden Boom kikker) heeft sinds een maandje een vriend of vriendin. Hij of zij is donkerder bruingoud van kleur. Zoiets als het verschil van de huidskleur tussen Phatsamon en mij ;). 

Die kikker, ik noem hem maar even voor het gemak 'hij', voelt zich al tijden bij ons thuis. We troffen hem op verschillende plekken aan maar heeft nu zijn vaste woon en verblijfplaats.

De bovenkant van de reserve waterfles bij onze TED's Place (Talk, Eat and Drink place) is overdag zijn slaapkamer onder de grote trechter die over de fles hangt om onze waterkoeler te kunnen vullen. 

Als het donker begint te worden kruipt hij eronder vandaan en begint voor hem de 'dag'. Hij springt al plakkend overal rond en dat springen kan hij als een soort van circus acrobaat. Gaaf om te zien. 

Als ik 'sochtends vroeg mijn yoga en meditatie op de veranda van de TED's ga doen en de trechter optil dan zit hij er weer. 

Al een paar keer heb ik geprobeerd om het beest hier een stuk verderop in het bos te zetten. In een emmer met de scooter het bos in en in de schaduw bij een boom zetten. Twee dagen later plakt hij hier weer rond. Ik laat het maar. Hij hoort er nu gewoon bij. 

Maar sinds een maandje nu heeft hij dus een (ik ga er voor het gemak ook maar van uit) vriendin. Elke avond springen en plakken ze samen hier rond in de bomen op ons land, en elke ochtend zitten ze dicht tegen elkaar onder de trechter. Echte vriendschap denk ik. 

En dat bracht tussen Phatsamon en mij het gesprek op het thema vriendschap. Ik heb er in juli 2019 in een Blog ook al eens aandacht aan besteed in relatie tot de onmogelijkheid om te kunnen 'ontvrienden'. 

Er gaat bijna geen dag voorbij of Phatsamon vertelt me over haar 'vrienden'. 

In Thailand werkt dat zo: Als je bij elkaar op school hebt gezeten als junior of senior en je kent elkaar daar dus van dan word je 'vriend' genoemd. Zo ook als je met iemand ooit hebt samengewerkt. 

Van al die 'vrienden' waarover ik inmiddels nu jaren hoor heb ik er tot nu toe niet meer dan een handvol ontmoet. We moeten er vaak samen ook om lachen. 

Nu, met onze bouw die vordert, kondingen meer 'vrienden' zich aan. Ze willen graag komen kijken (en met vaak hun hele gezin gratis slapen, eten en drinken natuurlijk) maar zover is het nog niet. Wie weet dat ik dus in de nabije toekomst veel van haar 'vrienden' ga ontmoeten. Een kwestie van rustig afwachten. 

Als ik naar mezelf kijk dan prees ik me ook gelukkig met zoveel 'vrienden'. Niet alleen in de dagelijkse kontakten maar zeker ook met de sociale media die ik jaren geleden nog had, volgde en bij hield. 

Facebook (ze noemde en noemen het daar ook letterlijk vrienden), Twitter (destijds), LinkedIn. Het stroomde over van de vrienden en vriendschappen. En ook bijvoorbeeld de serviceclubs waar ik jaren lang actief en met super veel plezier lid van was. 

Wikipedia zegt onder andere over vriend en vriendschap:

"Een vriend/vriendin is een persoon waarmee je een speciale persoonlijke band hebt. 

Vriendschap is een nauwe relatie of verhouding tussen twee of meerdere mensen. Het belangrijkste waarop een goede vriendschap gebouwd is, is vertrouwen en onvoorwaardelijkheid.

Bij een belangeloze vriendschap kijkt de een naar wat de ander nodig heeft en worden eigen belangen/verlangens op de achtergrond geplaatst." 

Als ik op al die honderden 'vriendschappen' die ik had nu terug kijk dan zijn daar nog geen hand vol van over. En ja, natuurlijk, dat ligt zeker ook aan mij. 

Onvoorwaardelijkheid en belangenloosheid blijken in de meeste gevallen een sprookje. Het was vaak 'leuk' en 'fijn' en het liet zich goed aanzien om 'bij een persoon in de groep te horen' op de sociale media. Alsof je met hem of haar echt een goede persoonlijke band hebt. 

De meeste 'vriendschappen' kwamen voort uit het mooie woord 'netwerken' (juist uit eigen belang en dus niet belangenloos vriendjes van elkaar proberen te zijn). En zo werkt het overal. 

In mijn ogen geen ware vriendschap. 

Iedereen kent het spreekwoord: "Uit het oog, uit het hart." En zo gaat dat in verreweg de meeste gevallen. Ik denk dat velen de ervaring kennen al kort nadat ze met pensioen zijn. Eigenlijk ook niet meer dan normaal. 

Ieder leeft en ontwikkelt immers zijn eigen leven. Dat je daarbij een poosje samen op loopt kan voor een tijdje een speciale persoonlijke band opleveren maar hoe sterk die band uiteindelijk is... je kunt je er in vergissen. Eerlijk is eerlijk, soms is dat super jammer. 

Dan maar weer terug op die sociale media? Nog niet misschien. De meeste verhalen erop zijn te mooi om waar te zijn en, wat mij betreft, een band creeer je er niet mee. Dat lukt pas echt goed face-to-face. 

Ik denk dat die plakkikkers, zonder sociale media, een stevigere en prettigere vriendschap hebben. Face-to-face en body close to body. 

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com