Je kunt niet continu blijven doorgaan met het vragen van energie van je lichaam en geest. En hoe ouder je wordt hoe meer je dat voelt. Tenminste als je de signalen daarvan voor jezelf serieus neemt.
Het is niet meer dan een natuurlijk proces. In mijn ogen vergelijkbaar met een accu.
Het signaal van moeheid is de roep om rust. En rust is opladen om gezond te blijven. Daarin doorslaan maakt lui en futloos, maar het signaal negeren is daarentegen slopend en uiteindelijk grijpt je lichaam dan met alle gevolgen van dien in. Het overkwam me helaas. Een wijze les die, door het oog van de naald, goed voor me af liep.
Beter maar eerder luisteren naar jezelf, jezelf serieus nemen, en erop inzetten om de boel een beetje te reguleren.
Reguleren? Yep! Ik ben er inmiddels aardig achter dat je dat voor het allergrootste deel, zo niet helemaal, zelf in de hand hebt.
Fysieke moeheid is vanzelfsprekend heel gewoon. Ik ben en blijf gelukkig super actief en toch. We hebben ons de afgelopen maanden aardig, overigens met veel plezier en mooie resultaten, kapot gewerkt op onze bouw. Tijd om eens even een paar weken rust te nemen om op te laden voor de volgende afbouwronde.
Maar ook mentale moeheid. Die heb ik gelukkig goed in de hand en direct merk ik de signalen op om dat energie aftappen tegen te gaan.
Gisteravond hadden we weer een super gezellige, prima, avond met diverse kennissen hier in de buurt. Ik sprak er met iemand die jaren in de rehabilitatie gewerkt had en daar nu mee gestopt is. Het was gewoon 'op' voor hem en zijn les was dat hij geen diepere contacten meer wilde hebben met mensen. De reden is om niet mee gezogen te worden in energie vretende verhalen of vanuit een soort van medelijden (mededogen is beter) alle ellende van anderen, hoe professioneel hij ook is, op zijn schouders mee te gaan dragen. Geen egoistisch principe in mijn ogen.
Ik herkende het. Zonder dat jij en ook anderen het in de gaten hebben zuigen sommige mensen energie van je weg. Het is hun hang en roep om aandacht en het kunnen delen van, meestal, allerhande negatieve ervaringen uit hun leven. En hoewel je luistert en soms probeert te helpen, lost het helemaal niets op. Weggegooide energie. Ze blijven in de groef van hun grammofoonplaat hangen. Veranderen niets aan levensstijl, opstelling en houding en vinden het eigenlijk wel prima. Hoe triest ook.
Ook mijn energie loopt van dit soort contacten totaal weg en, zoals ik hierboven al schrijf, ik voel het ook gelijk.
Mentaal heb ik me de afgelopen jaren ook aardig 'beschermd' of misschien beter gezegd 'afgeschermd'. Hoewel het me toch heel soms weer eens overkomt.
Ik zie het als zelfbescherming.
Ik ben inmiddels bijna dertien jaar zo goed als 'stress-vrij'. Dagelijks een uur yoga en meditatie, ook tijdens onze vakanties. Sociale media al jaren de deur uit. Een verademing en meer aandacht en tijd voor dingen die er voor mij veel meer toe doen zoals het haast dagelijks contact met mijn kinderen. Al die Facebook, Twitter en LinkedIn 'vrienden', op een enkeling na, ben ik kwijt.
Ook nieuwswebsites komen bij mij niet meer binnen. Dat scheelt voor mij bakken met negatieve energie en ergernis waar ik niets aan kan doen. Weg ermee dus voor mij.
Korte ontmoetingen met vrienden en kennissen hier. Het houdt het leuk en geeft, zoals bijvoorbeeld gisteravond, juist energie.
Lekker actief blijven, toegeven aan de signalen van moeheid van je lichaam en je geest. Voor mij is dat meebewegen met de natuur. Vroeg op en ook vroeg naar bed. En, boven de 34 graden Celcius rond het middaguur (dat is hier in zo'n 75 % van het jaar) tussen de middag lekker een uurtje met de airco aan plat. Ook onze honden kijken naar dat 'koele uur' uit. Ze staan al in de rij te wachten om mee te mogen.
Het houdt me tot nu toe gelukkig lekker gezond.
Fijn om onze accu's nu hier weer even een paar weken te kunnen opladen.
Frans Captijn
Wat een verstandig besluit om even pas op de plaats te maken!
BeantwoordenVerwijderenHet is ook niet niks hoe jullie al zo lange tijd hard werken!
Ik zou zeggen, neem de tijd en geniet van het 'niks doen, niks moeten'!
Dank je Carla.
BeantwoordenVerwijderen