Wat was en ben ik toch eigenlijk vreselijk verwend

Vlak voor me keert een scooter met een vrouw en twee kinderen erop. Niemand draagt een helm. Wel een mondkapje. Grappig om te zien overigens als we het over veiligheid hebben.

Er steekt een schildpad de weg over. Zij hadden hem gezien en rapen hem op. Hij gaat in het mandje voorop. Een delicatesse en zeker weten wordt het een soort van kerstdiner. Geen dagelijkse kost.

Een paar weken geleden kwamen wij er met z’n drietjes op de scooter (Geen mondkapjes, hond Kadhow zonder helm maar wij met) ook een overstekende schildpad tegen. We hielpen hem/haar met oversteken.

In de late avond, bijna nacht, lopen mensen uit het dorp met hoofdlampen door de velden. Op zoek naar padden, ratten en ook in de bomen slangen. Ze worden op de markt verkocht en ook zelf gegeten. Het is een bronnetje van inkomsten…

Er wordt op verschillende manieren gewoond. Huizen zijn echter anders en ook hoe er in die huizen gewoond en geleefd wordt is echt anders. Eigenlijk niet te vergelijken en het lijkt erop dat wonen nou niet echt een prioriteit is. Als ik om me heen kijk dan geeft het voor mij, vanuit mijn cultuur, niet echt een gevoel van ‘thuis voelen’ aan. Maar ik ben gewoon verkeerd. Hier voelen de mensen zich misschien veel meer thuis dan bij ons. Over het algemeen geen luxe. En jawel, een tv hoort er wel bij. De auto lijkt belangrijker dan het huis en hoe het huis erbij staat of bewoond wordt. En of dan nu uitsluitend te maken heeft met ‘arm zijn’… ik vraag het me af.

Na ruim acht jaar hier wonen mag je toch veronderstellen dat mijn vakantiegevoel wel zo’n beetje over is. En leven op het platteland, nagenoeg geen buitenlander te bekennen hier, brengt je toch echt in contact met de ware cultuur en leefwijzen van de mensen hier.

Ik verbaas me steeds minder. Steeds meer is ‘gewoon’ terwijl, als ik erbij stil sta, het voor mij helemaal niet gewoon is.

‘Holy cow’ wat was en ben ik toch eigenlijk verwend. En of dat dan beter is, dat durf ik niet te zeggen.

Ik voel me hier ook thuis. En jawel we wonen anders dan de gemiddelde inwoner hier en ook onze toekomstplannen met ons bouwproces zien er anders uit.

Internet toont, ook hier, hoe je geluk kunt kopen. Je moet meer hebben. Eigenlijk verwoest het deze fantastische cultuur waar de oudere generatie nog steeds genoegen neemt met weinig, weet te ontspannen en te genieten van de basisdingen en het familiegevoel waar leven echt om gaat.

Geweldig om dit inzicht te mogen krijgen door die moeder met haar kinderen die een schildpad opraapt…

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com