Afgelopen week kwamen weer heel veel verhalen en ervaringen samen en had ik een gesprek met mijn partner over dit onderwerp. En wat ik hier deel is slechts een persoonlijke opvatting die ik heb.
Ongeveer twee weken terug heb ik grote hoeveelheden onkruid hier op ons land verwijderd. Het maakte de gravelweg op de site weer zichtbaar en vooral breder. Een pittige klus. Ooit leerde ik van een goeie bekende dat schoffelen wel aardig lijkt maar dat je de diepe wortels in de grond moet verwijderen om er echt een tijd af te zijn. Zo gezegd, zo gedaan en dat was een stevige klus en stevig zweten. En... gelukt (dacht ik).
Wat me opviel was dat diverse onkruid soorten zich als een soort van satelieten ondergronds ongecontroleerd en soms abnormaal verspreiden. Maar ik slaagde er in om met wortels en al de grond vrij van onkruid te maken. En eerlijk gezegd gaf dat een goed gevoel na het werk. Het zag er weer keurig netjes en verzorgd uit.
Voor nog geen week! Na een regenbui kwam het onkruid weer volop terug. Dat goeie gevoel was van korte duur.
Wat heeft dit met de titel "Behandeling tegen kanker en de kwaliteit van leven te maken?
Ik kreeg van de vrouw van een school(jeugd)vriend, een email dat haar man aan een kwaadaardige hersentumor was overleden. In mijn familie, vrienden en kennisenkring zijn er diverse mensen die met gezondheidsklachten (vaak vormen van kanker) kampen. En in de cursus die ik volg werd onlangs ook weer gesproken over sterven.
Hoewel we het er maar meestal niet over willen hebben is dat doodgaan iets wat gekoppeld is aan geboren worden. Niemand ontkomt er aan of je nu arm of rijk bent of wat en wie je ook denkt voor te stellen. En meenemen kun je helemaal niets. Alles wat je 'bezit' is immers maar tijdelijk geleend.
Dat onkruid deed me denken aan kanker. En gelukkig, er is steeds meer kennis en ook steeds meer mogelijk om kanker te vertragen of in sommige gevallen zelfs te stoppen. Maar, misschien hard om te zeggen, dood ga je (hoewel dan misschien niet aan kanker als je dat zou hebben(gehad)).
Ik ken en hoor veel verhalen over de vaak hele zware behandelingen tegen kanker. De dagelijkse hoeveelheden medicijnen, bestralingen en ook Chemotherapie. Veel van die behandelingen zijn stevig lijden. Alles gericht op het bestrijden of vertragen van de kanker en je leven te verlengen. Ik herinner me nog goed de behandelingen van mijn moeder en ook van mijn nog jonge neef (21) die helaas veel en veel te vroeg het gevecht niet kon winnen.
Mijn oudste broer overleed ook aan kanker. Hij besloot om de pillen en chemokuur strijd niet aan te gaan om zijn leven nog met al die ellende en vaak hondsberoerdheid een paar maanden langer te rekken. In heel veel gevallen is het immers helaas hetzelfde als met dat onkruid. Zijn afweging was welke kwaliteit van leven er nog zou zijn en waar je dat dan allemaal (nog) voor doet. Is het niet een jezelf overgeven aan je natuurlijke einde van je levenspad? Zes weken later overleed hij.
In het gesprek met mijn vriendin ging het over die kwaliteit van leven. Voor iedereen geldt dat zijn of haar tijd op raakt. En hoe ouder we worden (of willen doorwerken) hoe minder er van die tijd over blijft. Onze wens is om die tijd zo goed mogelijk, in een hoge kwaliteit, te leven. En in heel veel gevallen is dat door gezondheidsproblemen al niet eens meer mogelijk. Wat is je kwaliteit van leven? Leef NU en maak je soms eens wat minder druk om zaken waar leven eigenlijk niet echt om gaat.
Ik deel die opvatting van mijn broer. En zoals ik er nu tegenaan kijk mag van mij die beker van medicijnen en chemo, als het zover ook voor mij zou komen, voorbij gaan.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten