Geen tijd om te werken. Waar haalde ik ooit die tijd vandaan?

Pasgeleden merkte ik op dat ik me niet kan voorstellen waar ik ooit de tijd om te werken vandaan gehaald heb. Dagen, weken en maanden vliegen me werkelijk voorbij.

In het verleden waren werkweken van ruim zestig uur niet meer dan normaal voor me. Totale waanzin als ik er nu op terug kijk. Het gezegde en de vraag; “Leef je om te werken of werk je om te leven?” sloeg voor mij totaal door naar dat leven om te werken. Ik had het alleen zelf niet in de gaten.

En als ik er in financiële zin, als ‘baas’ van de organisatie, naar terug kijk dan denk ik dat er veel van mijn staf per werkuur met meer salaris naar huis gingen dan ik. Die hielden zich keurig aan de 36-uur per week en hielden er meestal ook nog een goed privé en gezinsleven op na.

En met de tong op je schoenen door tot je pensioengerechtigde leeftijd? Ik lach er inmiddels om. En ja dat is financieel flink inleveren. En toch, tot nu toe in ieder geval, in goede gezondheid, het roer dat leven (in plaats van werken) heet aardig kunnen omgooien.

Ruim acht jaar leef ik inmiddels zonder werkschema en agenda. Ik besteed zelfs al jaren geen tijd meer aan sociale media. Tijd te over zou je denken. Nou… niet dus. Inderdaad geen stress maar toch steeds weer goed gevulde dagen met dingen die ik over het algemeen nog steeds (of wederom) superleuk vind om te doen. We doen waar de dag voor uitnodigt en zijn inmiddels aardig flexibel. We hebben de tijd. Een dag niets doen… nog steeds niet gevonden. 

En dat gezegde met die vraag… Die is volledig van de baan. Ik leef niet meer om te werken. Ik werk niet meer om te leven. Ik Leef. Iets waar ik super dankbaar voor ben dat ik dit zo kan.

Een inzicht achteraf is dat ik mezelf en mijn gezin te veel beroofd heb van tijd waar het leven echt om gaat. Top om dat inzicht, nog niet veel te laat, te kunnen beleven.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com