Laat zien dat je anders bent door je ware Zelf te zijn.

Elke persoon in de wereld is uniek. Echt waar, zoals jij is er maar één. Vaak schreef ik al over dit fenomeen. Elke persoon is geboren met een unieke reeks talenten en gaven die hem of haar anders maakt. De betekenis van echt je leven te leven is om deze uniekheid te delen. Je bent niet voor niets op deze wereld gekomen. Het delen van je uniekheid is iets anders dan wat we werken noemen. Het is een vanuit jezelf mee bewegen met de stroom. Iets dat de wereld om je heen én jezelf uiteindelijk het gelukkigst maakt.

Veel mensen vinden het moeilijk om hun verschil te tonen. Alle systemen waarin we leven moedigen ons immers vooral aan om niet af te wijken. In de samenleving lijkt het beter om 'onzichtbaar' georganiseerd te zijn in hokjes, kastjes en laden. Cultuur, religie, verwachtingen van ouders, onderwijs, enzovoort zijn enkele voorbeelden van hoe je je 'opgesloten' kunt voelen bij het maken van je eigen keuzes en persoonlijk gewenste verschijning.  Ze kunnen beperkend zijn in het delen van je ware zelf.

Misschien onuitgesproken wordt het door je omgeving op prijs gesteld als je deel uit maakt van een groep. Daar is immers gemakkelijker vat op te houden. Het volgen van de, soms ongeschreven, regels. Niet te veel last veroorzaken omdat dat storend op de ‘meerderheid’ zou kunnen overkomen.

Als je je ervan bewust bent dat je uniek bent, hoe makkelijk is dat niet, is feitelijk een uitnodiging om juist die uniekheid, dat afwijken van de groep, publiekelijk te laten zien en te delen. Het verschil dat je maakt te laten zien. Het enige wat je hoeft te doen is om je absoluut vrij te voelen dat ware Zelf zichtbaar te maken. Is dat eigenlijk niet jouw roeping vanaf het moment van je geboorte?

In het proces naar volwassenheid is er de zogenaamde puberteit. Een periode waarin jongvolwassenen vaak wat rebels zijn om hun persoonlijke weg te vinden. Dat kan soms een aardig gevecht lijken. Een gevoel van tegen de stroom op willen en vanuit je diepste zelf eigenlijk ook op moeten. De ‘weerstanden’ tegemoet. En vaak is het uiteindelijk toch maar een overgeven aan die stroom. Het blijft een normaal proces in de groei naar volwassenheid. Dat hoeft het echter niet te blijven.

Als volwassene immers, is het een kwestie van luisteren naar dat innerlijke kind dat je hele leven in jezelf blijft bestaan en dat ‘gevoel’ blijft afgeven en die ‘roep’ blijft uitzenden. Daar eens de tijd voor nemen om niet alleen te horen maar ook, misschien wederom wat rebels, naar te luisteren en te handelen maakt je alsnog vrij.

Niet in de patronen blijven hangen die je altijd al beperkt hebben of geleerd hebben hoe je je naar de zin van iedereen moet gedragen. Dit kan best moeilijk zijn, misschien zelfs geen strijd, maar soms een waar gevecht.

En als je daar eens over denkt, ben jij dan niet de moeite waard om voor die eigen identiteit en verschijning te knokken?

Bevrijd jezelf, vertrouw jezelf. Laat je verschil zien door je ware Zelf te zijn.

Het maakt de wereld, die erop zit te wachten, een stuk kleurrijker.

En als anderen je misschien een beetje 'vreemd' vinden... nou dan ben je goed op weg. 

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com