Het verhaal van de kersenbloesem boom. Spiegel voor een evenwichtige levensstijl met een missie.

Introductie:

De Boeddha was geïnspireerd door de natuur. Veel van zijn lessen kennen hun oorsprong in het de tijd nemen om te leren van de natuur en die natuur als spiegel voor te houden voor je eigen leven. In ons jachtige bestaan raken we steeds verder van de natuur verwijderd. Onze tegenwoordige ‘verbinding’ en ‘identiteit’ is voor de meeste mensen nog slechts de (digitale) techniek. Je kunt de technologie niet fetisjeren. Het is slechts een apparaat, een stuk gereedschap, geen leven. De echte verbinding vind je pas in de “off-line” stand.

Wat is er van de natuur te leren? Wat is er van het beeld van een boom te leren waardoor het je leven en je levensstijl meer in balans zou kunnen brengen en je jezelf met jouw doel in het leven kunt verbinden?

Dit verhaal dat ik af en toe tijdens mijn vroege ochtend meditatie lessen gebruik is slechts bedoeld om wat inzichten te delen. Je kunt het gewoon een keer lezen of het als middel gebruiken tijdens je eigen meditatie of in een groep.

In dit verhaal maak ik gebruik van het beeld van een kersenbloesem boom (die ook wel levensboom wordt genoemd). Je kunt ook een andere boom als beeld gebruiken die je nieuwsgierigheid op roept of die je aantrekt.

In Japan symboliseert kersenbloesem onder andere ook de tijdelijkheid van het leven, dat een belangrijk thema in het boeddhisme is (alles is tijdelijk en alles kan slechts door verbinding met elkaar bestaan). De kersenbloesemboom is bekend om zijn korte maar briljante bloei, een natuurlijk proces dat ons leven metaforisch beschrijft.

De pracht, broosheid en vergankelijkheid van het leven

Verbonden aan de boeddhistische thema's van sterfte, mindfulness en leven in het hier en nu, zijn kersenbloesems een tijdloze metafoor voor ons bestaan. De bloeitijd is krachtig, glorierijk en bedwelmend, maar tragisch kortstondig - een visuele herinnering dat ook ons leven kortstondig is.

Waarom verbazen wij ons niet wat meer met een zelfde soort passie en plezier over onze eigen tijd die voorbij gaat en op raakt? Waarom verwaarlozen we ons leven zo als we weten dat het op elk moment zomaar kan stoppen? Of verwonderen we ons niet meer over allerhande eenvoudige mooie dingen overal om ons heen zoals wellicht: onze familie, vrienden, de glimlach van een vreemde, de lach van kinderen, nieuwe smaken op onze bord of de geur van groen gras?

Het is al de hoogste tijd. Kersenbloesems herinneren ons daar aan, om aandacht te verleggen en om aan die eenvoudige en mooie dingen meer aandacht te besteden.

In het kort:

De Japanners gebruiken het korte leven van een kersenbloesem voordat het door de wind en regen verspreid wordt om de levenscyclus te symboliseren en ze gebruiken het als een herinnering om schoonheid te vieren. De Boeddhist beschouwt de opening van een kersenbloesem als een symbool van wijsheid, omdat het voor hen zo is dat de geest in de verlichting bloeit. Zij beschouwen ook de kersenbloesem als een herinnering om bewust in het hier en nu te leven voordat het/dit leven (weer) verdwijnt.

Ps. In relatie tot meditatie:

# (Staand) Als je onderstaand verhaal als meditatie wilt gebruiken dan kun je dat staand doen in de natuur, in je tuin of bijvoorbeeld op je balkon en verbind je je met een willekeurige boom, ver weg of dichtbij, die je aandacht trekt.

# (Zittend). Als je dit verhaal om te mediteren als verhaal wil gebruiken maar op de plek waar je bent is geen natuur beschikbaar, zoek dan een plek waar je ongestoord en rustig voor een korte periode kunt zitten en ontspannen. Visualiseer dan een boom.

Het verhaal van de (kersenbloesem) boom

Ik nodig je uit om je te verbinden met een boom in de natuur of, als er op dit moment geen natuur voor jou ter beschikking staat, om je een kersenbloesemboom in een landschap voor te stellen.

Het eerste dat je kunt opmerken is dat een boom helemaal niets hoeft te doen om aantrekkelijk te zijn. De boom is gewoon alleen maar beschikbaar in het landschap. Hij/zij wordt niet afgeleid of trekt zich niets aan van andere bomen, dieren, planten, woningen of fabrieken om de boom heen of van mensen. Ongestoord door wat de omgeving al dan niet wel zou kunnen denken over hem. Zonder enige moeite staat de boom er slechts. In rust, adem te halen, zijn uniekheid te tonen. Flexibel, verbonden met de aarde, zich niet verstoppen als er een storm komt, als het gaat regenen of als de bakkende zon de boom in de greep neemt. Gewoon alles accepteren. Niets anders willen of proberen te zijn dan slechts die unieke boom. Uniekheid in schoonheid te tonen. Jawel schoonheid, deze boom trekt jou immers niet zomaar aan.

Een boom toont ons de voortdurende cyclus van leven. Het voortdurende proces van groei en vernieuwing, zelfs tijdens veroudering. Hij toont ons hoe we gewoon onszelf kunnen zijn en hoe we geaard kunnen blijven. Hij toont ons wat er (slechts) nodig is. Zoals water, aarde, meststoffen en mineralen en lucht. Het is de spiegel van het natuurlijke proces van geven en nemen en van loslaten. Het toont ons dat zelfs als het vele levenscycli en seizoenen leeft er uiteindelijk toch ook een eind aan komt. De boom nodigt ons uit om kennis te maken met de seizoenen van een levensjaar en ook de seizoenen van ons leven in natuurlijk evenwicht. De boom respecteert en volgt de natuur.

Leef jij in harmonie en in verbinding met de seizoenen van je leven? Herken je de schoonheid van alle seizoenen? Veel mensen leven tegenover gesteld. Ze volgen de natuurlijke processen niet (wat ziek kan maken). Hun ritme staat haaks op het ritme dat de natuur ons aanbiedt.

De winter is bijvoorbeeld een tijd om op te laden, om te rusten, om je weer te verbinden met de bron van leven. Om je balans op te maken en plannen te maken voor je toekomst van de vier nieuwe seizoenen die al voor je liggen te wachten. De zomer is de periode om te stralen en om in optimale conditie te zijn.

Als je over je leven nadenkt, hoe leef jij dan eigenlijk? Heel vaak, en zonder er zelf erg in te hebben, leven we tegenovergesteld. In de zomerperiode is er meer licht van de zon. Meer energie. We gaan naar het strand om te rusten. In de winter is er meer duisternis, langere nachten, een natuurlijk aanbod (en roep) om juist meer te rusten.

Wij gebruiken ons elektrisch licht om het lichter te maken zodat we langer door kunnen werken en proppen ons vaak vol met energierijk voedsel. In de kerst periode en zo tegen het eind van het jaar beleven(?) we de climax en zijn we juist drukker dan ooit. Alsof de wereld vergaat en er geen nieuw jaar meer komt.

De winter is juist de tijd om op te laden, te rusten, je te verbinden met jezelf en de bronnen van leven. Om wijsheid te laten ontstaan.

In de lente helpt de nieuwe sapstroom de boom stap voor stap te ontwaken om weer een stap verder te zetten in groei, de nieuwe jaarcyclus. De knoppen van de bladeren, die al vanaf de herfst diverse maanden liggen te wachten, ontvouwen hun zachte, lentegroene bladeren. En met dit proces ontstaan de eerste bloesems. Ze openen zich om de juiste insecten aan te trekken die helpen om het juiste zaad en de juiste vruchten te laten ontstaan. Het creëren van de nieuwe generatie.

En na een paar weken vallen de bloesem blaadjes. Ze dwarrelen met de wind mee en vallen op de grond. De eerste ronde van terug geven. Meststoffen voor die nieuwe generatie.

In de zomer worden de bladeren donkerder van kleur. Ze worden volwassen. Sterker en harder. De boom is sterk en optimaal in staat om adem te halen (het proces van de fotosynthese). Het teruggeven van zuurstof voor mensen en dieren om te kunnen ademhalen, om te kunnen leven.

Als we dit op ons eigen leven projecteren en eens op ons laten inwerken, dan kunnen we ons een aantal dingen afvragen.

Allereerst kun je jezelf de vraag stellen waarom wij voortdurend optimaal willen stralen en schijnen. Het is helemaal niet mogelijk om altijd te stralen en optimaal te zijn. Het is marketing dat je wijs maakt dat dat met behulp van middeltjes wel lukt en dat je voor altijd jong kunt blijven. Wat je feitelijk doet is je lichaam geweld aan doen om mooier te lijken en je hebt nog niet eens in de gaten dat de wereld om je heen fijntjes de energie op pikt dat je jezelf en anderen voor de gek houdt. Je respecteert de seizoenen van je eigen leven niet. Je bent niet trouw aan de en je eigen natuur.

Het tweede wat je jezelf kunt afvragen is; “Wat geef ik eigenlijk terug aan de wereld om me heen? Neem ik alleen maar? Gebruik ik alleen maar? Wat geef ik? ”

In de herfst verandert ieder blad in een bloem. De oogst tijd in de herfst kun je als breed beschouwen. Tijd om terug te geven en om los te laten.

Allereerst toont een boom ons tijdens dit seizoen dat er een moeiteloze manier van loslaten die zonder pijn en verdriet gepaard gaat. Ruimte creëren voor iets nieuws om te kunnen ontstaan. Verandering accepteren. Noodzakelijk om te kunnen groeien. Als je geen verandering wilt of kunt accepteren zal je ook niet groeien. Moeiteloos en op exact het juiste natuurlijke moment laat een boom blad voor blad los. Soms een beetje geholpen door de wind. De bladeren zijn weer mest voor de aarde. Voedingsbodem voor de nieuwe generatie om de eerste van mogelijk heel veel levenscycli te starten.

De boom laat vruchten en zaden los. Vruchten, de oogst om te eten of om in veelvoud te vermenigvuldigen zodat (nieuw) leven gegarandeerd door kan gaan. In de natuur is het nogal bepalend voor dat vermenigvuldigingsproces waar het zaad neer valt en wat daar dan het resultaat van wordt. Valt het op rotsen, op steen of in vruchtbare grond op een ultieme plek. Reden dan ook waarom een boom over het algemeen veel vruchten heeft.

En opnieuw kunnen wij onszelf afvragen wat onze oogst is, hoe wij terug geven. Dragen we echt en oprecht zorg voor de generatie die na ons komt? En anders dan dat de natuur maar moet afwachten waar het zaad terecht komt, hebben wij het vermogen om gericht met onze oogst, onze talenten, onze uniekheid om te gaan. Zijn we ons daarvan bewust en willen we dat ook doen? Bewust delen om te kunnen (laten) groeien?

Zijn we nog verbonden met dat wat de natuur ons voor doet? Het is slechts even stil staan, van verbinden, van even de tijd nemen, onszelf beter leren begrijpen en van spiegelen.

Als een boom te zijn en de natuur te volgen…
In evenwicht en met een missie. 

Frans Captijn

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com