.jpeg)
En toen ik dacht aan die uitdrukking; "Op het dooie gemak" vroeg ik me af waar dat eigenlijk vandaan kwam.
Dat woord 'doode', uitgesproken als dooie, is feitelijk alleen een versterking van het woord 'gemak'.
In het boek 'De jordaan' (1914) van de schrijver Israel Querido, komt de uitdrukking voor met de betekenis 'In gelukkige omstandigheden verkeren'.
En zo is het dus ook voor ons. Meer dan happy met, en dankbaar voor, wat we doen, hoe we leven en wat we hier samen al letterlijk hebben neergezet.
Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik hier mijn pensioentijd zoal door kom. Nou, twijfel niet, dat gaat ons meer dan goed af. Tijd om eens een inkijkje te geven over hoe een 'gemiddelde' dag van ons er inmiddels een beetje uit ziet.
Meebewegen met het ritme van de natuur doen we hier altijd al, en dat voelt super goed. We staan inmiddels al voor zes uur in de ochtend, als het licht wordt, op om met onze vijf honden te gaan wandelen.
Onze honden hebben, zodra ze horen of ruiken dat hij er is, hun ritueel om ons wakker te maken om ons mee te krijgen voor een boswandeling.
We gaan het eerste stuk met de scooter, Kadhow, als oudere 'Royal Thai Temple dog', op de tree plank. We parkeren ergens en gaan dan voor de wandeling met onze eigen 'pack' van vijf honden aangevuld met de gast hond 'Black Bear' er lopend verder op uit. Na de wandeling vertrekt Black Bear weer naar 'whereever'. We zijn er nog steeds niet achter bij welke eigenaar hij dagelijks vertoeft.
Thuis na de wandeling drinkwaterbakken voor de honden verschonen. Ook voor de koeien die hier inmiddels weer door de weilanden vrij rondlopen.
Rustig samen een bakkie koffie op onze veranda nemen terwijl de honden in de tuin, in ons rijstveld en soms ook in de vijver, rondhollen, plonsen en spelen.
Als Phatsamon klaar is krijgen de honden, ieder op zijn of haar eigen plek en in hun eigen etensbak, hun ontbijt. Daarna gaan ze verder spelen of, als het al te warm is, 'liggen verteren'.
Wij gaan dan ontbijten. Meestal zijn de vogels rond onze vijver aardig actief en het is leuk om dat schouwspel te zien en ook onze honden te zien genieten met elkaar en met andere dorpshonden en de koeien en kalfjes in het veld.
Zalig ook om tijd te hebben om over van alles en nog wat met elkaar tijdens ons ontbijt te praten. Geen mobieltjes te vinden. Die liggen te rusten aan de opladers. Slechts mijn Nikon fotocamera voor een eventueel onverwacht mooi moment ligt in de aanslag. Alles bij elkaar is er snel weer een dik uur voorbij.
Dan tandenpoetsen, scheren, douchen en werkkleren aan. Meestal is het dan al ergens tussen tien en half elf. En dat was vijf jaar geleden echt anders.
Rustig en met aandacht doen we dat wat er te doen is, of liever gezegd, wat we willen doen. Geen haast, geen stress. We hebben geen einddatum in het vizier dat het bouwen klaar moet zijn. Gewoon lekker bezig zijn en blijven en wat moois uit je handen laten komen, is het motto.
Phatsamon gaat voor lunch en het verzorgen van de vier katten dagelijks meestal naar haar moeder. En ik? In de voetsporen van mijn vader, ga lekker een uurtje plat. Siësta!
Het is door de jaren heen ook steeds warmer geworden. In het begin van de middag is het haast ondoenlijk, zeker in de periode maart tot en met september hier, om 'lekker' te klussen.
Siësta dus. Goed voor het herstel van mijn lichaam bij al het zware werk en... het werkt.
Dan in de middag tot een uurtje of vijf, half zes, verder met de bouw. En dat komt er op neer dat we gemiddeld inmiddels nog maar zo'n vijf uur per dag in de bouw aan de slag zijn. Dat was vijf jaar geleden ook wel anders. En let wel, zeker niet dat de lol er vanaf is gegaan maar we zijn met 'pensioen' en waarom zouden we, zeker in het klimaat hier, willen hollen? Dat heb ik in mijn leven meer dan genoeg gedaan en ik ben tot andere inzichten gekomen (Volgende week in onze eindejaarswensen meer daar over).
Op twee maal zes weken per jaar na, rond half zes, heerlijk koel bier in een glas met ijs. Cupid en Baijka proeven graag even mee en de anderen komen al langzaam naar de TED's (Talk, Eat & Drink plek) om te wachten op hun avondeten.
Na hun eten gaan we er samen nog voor een korte wandeling op uit.
Eén van de drie oudste honden mag als 'hond van de dag' bij toerbeurt op de scooter mee naar het dorpsrestaurantje. De anderen blijven, aangelijnd, thuis. Via de CCTV houden we ze in de gaten.
In het restaurantje lekker zo'n anderhalf uur ontspannen, vaak fijne face-to-face gesprekken, goed bereid eten, en een pint bier.
Daarna, met de 'hond van de dag' weer naar huis. En bij thuiskomst is de hele groep super blij en breekt het spelen weer los. Logisch want het is een stuk koeler.
Wij drinken koffie en nemen soms een toetje en/of kijken wat youtube op onze tv.
Rond half tien heeft iedereen zijn slaapplek wel weer gevonden.
Het is allemaal, nog meer, lekker op ons dooie gemak. Niet zwaar, en toch lekker actief, het leven Leven. En ja, we kunnen zeker stellen dat dat voelt als 'in meer dan gelukkige omstandigheden verkeren'.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten