En toch is in mijn ogen 'ware' democratie soms ver te zoeken en, als je er heel even doorheen prikt, ook soms om te lachen. Het draait immers ook hierin om geld, persoonlijke belangen, positie, zaken doen, en macht. Eigenlijk niets nieuws. En soms vraag je je af of lijsttrekkers daadwerkelijk gaan voor het gemeenschappelijke belang of voor hun eigen (gemeenschappelijke) belang.
We zagen het bij de afgelopen verkiezingen in Amerika waar je voor een stem op een persoon dagelijks een miljoen dollar kon winnen. Hoezo beinvloeding van mensen waarvan je weet dat ze graag, zeker gratis, een gokje wagen.
Een rechter bepaalde dat het op deze manier krijgen van stemmen acceptabel is en dus ook mocht doorgaan. Kortom, wat je er ook allemaal van vindt, het is dus gewoon legaal.
Werkelijke belangen voor het land of de gemeenschap verdwijnen bij kiezers ineens als sneeuw voor de zon als er met geld gestrooid wordt. Het spaart je ook nog tijd. Als je er al echt een beetje in geinteresseerd zou zijn geweest, hoef je je nu immers in de verkiezingsprogramma's van de partijen en lijsttrekkers ook niet meer te verdiepen. Of die programma's nu waarheid zouden worden of niet.
Of het de democratie ten goede komt is vanzelfsprekend de vraag en of er echt wat verandert/verbetert in een volgende periode blijft immers ook altijd maar de vraag..
Hier is het niet anders. Er gaat geen jaar voorbij of er zijn weer voor een of ander iets verkiezingen. Weken lang rijden er vanaf zes uur 'smorgens pick-ups door de straten beplakt met de pamfletten van een of andere, uitnodigende lachende, lijsttrekker. Met grote luidsprekers wordt, vooral hard want iedereen moet immers de boodschap horen, vrolijke muziek gespeeld en wordt de lijsttrekker stevig aangeprezen. En is de ene luidsprekerwagen voorbij dan rijdt even later de volgende de straat weer in van een andere partij.
Overigens lijkt zes uur in de ochtend vroeg maar dat valt nog wel mee. Het dagelijks leven is hier dan voor de meeste mensen al volop gestart.
Ook langs alle wegen kun je de pamfletten met dezelfde foto's en de lijstnummers niet missen. Je struikelt er haast over.
Ik moet altijd lachen. Mijn schoonmoeder stemt altijd op de lijst die haar het meest betaalt. Het meest betaalt? Yep. Namens de lijsttrekkers komen mensen bij je aan de deur en bieden je een bedrag in contanten aan voor een stem. Een soort Amerika campagne's in het klein. Een soort van handel. En niet voor niets.
Aan de lijst(trekker) zit een heel netwerk verbonden dat van de keuze profijt kan hebben. Niets anders dan wat er nu weer in Amerika gebeurt. En iedereen weet het ook, praat er publiekelijk niet al te veel over, en glimlacht als ze het er onder elkaar over hebben wat de stem hen heeft opgeleverd.
En hoewel Phatsamon neutraal wil blijven en haar moeder beweegt om na te denken over haar keuze en de verkiezingsbeloftes, kiest haar moeder toch steevast voor die gene die het meeste betaalt. Wat de uitgangspunten van de persoon of partij meestal ook zijn. Ze vindt dat ze dat aan haar levensovertuiging verplicht is omdat ze het geld immers als een soort van zakgeld heeft aangenomen. Goed om aan de dorpstempel te doneren en punten te scoren voor een beter volgend leven is de gedachte erachter bij haar.
Afgelopen weekend hadden we hier weer zo'n 'feestje'. Dit keer voor een of ander provinciaal orgaan.
In mijn ogen is het in die situaties wat ondoordachte gekochte democratie.
Maar wie ben ik? Amerika trekt me niet. En hier ben ik maar, overigens super dankbaar, te gast. En natuurlijk heb ik geen enkel stemrecht. Ik ga er dus niet over en ken de achtergronden ook onvoldoende.
Voor mij dus ook niet dat 'zakgeld'. Dat is dan weer jammer voor Phatsamon omdat zij het zou doneren aan straathonden projecten. Aan tempels doneren doen we, zoals ik al eens eerder schreef, immers niet meer. Daar zorgt haar moeder wel voor.
Ik kijk slechts van een afstandje naar deze manier van de invulling van leiderschap in democratieen, in overigens heel veel landen natuurlijk, met een glimlach tegen dat schouwspel aan.
En wat hier betreft? Geen reden om te klagen.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten