Een paar weken geleden heb ik 6 kuub zand laten komen. Inmiddels is, door de regen, voor zwaar transport onze weg* niet meer begaanbaar. Omdat ik dat zand over een paar maanden om beton te maken nodig heb vond ik het veiliger om het maar alvast te laten leveren. Vorig jaar ging het immers fout en zakte de truck tot zijn assen in ons land.
Mijn vriendin zegt nu, met een glimlach op haar gezicht, dat ik het zand besteld heb voor het plezier van onze drie honden. Kadhow, Cupid en Singto graven in de zandhoop dagelijks aardig wat af richting het andere eind van de wereld zo lijkt soms wel. En Kadhow zijn "oer", mogelijk afgekeken van de stripfiguur Rakker uit de Donald Duck, komt steeds boven als hij zijn kluiven in de berg zand begraaft. De andere twee houden dat in de gaten en plegen als Kadhow vertrokken is binnen de kortste keren 'grafschennis' en gaan er uit het zicht met de buit vandoor. Leuk om naar dat schouwspel te kijken.
De hoogte van de zandberg wordt minder en de omtrek groter en groter. En daar kwam dat zinnentje van mijn vader dus weer door mijn hoofd. Ruim je speelgoed of ruim je rotzooi op. Maar... no way met deze honden. En dat geldt niet alleen voor het zand maar ook voor alle speelgoed dat we hier overal tegen komen. Je breekt er soms haast je nek over.
Mijn vader had en heeft gelijk. Ik geloof dat hij hier in Thailand helemaal door zou draaien. "Opruimen" is iets dat volgens mij in deze cultuur ontbreekt en ook niet in het Thaise woordenboek is opgenomen. Mensen voelen zich er kennelijk heerlijk bij om omgeven door zooi te leven. De natuur, waarin veel lukraak wordt weggegooid, krepeert volgens mij meer en meer onder de last. Het is niet anders en ook onderwijs brengt er geen verandering in zo zie ik inmiddels al meer dan elf jaar.
Waarom de uitdrukking van mijn pa nog steeds door mijn hoofd galmt had alles te maken met hoe ik me vroeger gedroeg. Ik leefde regelmatig in en op een soort van puinhoop. In mijn kamer en om me heen. Het was ook een afspiegeling van hoe ik leefde en studeerde. Aardig chaotisch en ook slordig. Vooral gedreven door plezier maken en dingen verzinnen en doen die net weer wat afweken van hoe anderen dat meestal deden. Een soort afkeer van saaie gebaande paden en hang naar zelfontdekking.
En eerlijk is eerlijk, ik had het er laatst nog met mijn zoon over (die overigens ook nog steeds in deze leerfase zit ;)). Ondanks de chaos en troep, wist ik altijd alles perfect te vinden. Als anderen, meestal mijn moeder, het voor me opgeruimd hadden dan voelde ik me vleugellam omdat ik alles kwijt was.
Inmiddels kan ik niet meer tegen rotzooi om me heen. Let wel, wel binnen normale grenzen. Ik ken gelukkig geen smetvrees. Met honden en met onze bouw zou dat ook helemaal niet lukken.
Ik denk dat mijn werk in de horeca en zeker ook bij de brandweer en in de veiligheid, me geleerd hebben dat opruimen zorgt dat je sneller en met minder fouten werkt en beter kunt organiseren en improviseren als het nodig is. Niet overal zooi. En nee, je hoeft er zoals gezegd niet in door te slaan maar het geeft je wel overzicht en het is inderdaad nog stukken veiliger ook.
Kinderen moeten spelen. En dat spelen vroeger was niet een spelletje spelen op de computer of op je mobiel. Het was zoals onze honden eigenlijk nu doen. De wereld en je eigen grenzen ontdekken. En rotzooi hoort daar, zeker als je jong bent, vaak ook een beetje bij. Rotzooi die, ik zie het hier om me heen, voor veel jeugd inmiddels bestaat uit leeg gegeten zakken snacks of fast food om hen heen. Nieuwe generatie zooi zou je kunnen zeggen. 
Opruimen moet je, soms met tegenzin, leren en nadien pluk je zeker weten de vruchten die je echter in dat leerproces helemaal niet ziet.
Of het ooit met die honden van ons wat wordt? Phatsamon probeert de jongste (Singto) nu af en toe bij de schoonmaak te laten helpen. Ik heb er een hard hoofd in. Maar goed. Ze hebben ook geen mobiel en ze moeten dus iets... ;).
*): Tussen twee haakjes; er gloort een sprankeltje hoop want mogelijk krijgen we van de gemeente dit jaar eindelijk een betere weg. Fingers crossed.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten