Wat bied je de liefdesbaby nog voor schrale en eenzame toekomst aan?

Meer en meer denk ik, en verbaas ik me, over de wereld waarin ik leef. Mijn blog van vorige week was er eigenlijk ook een uiting van. 

We hollen maar door en zijn zo snel met onze camerabeelden en nieuwsberichten dat we vaak de kans voorbij laten gaan om stil te staan bij wat er nu eigenlijk gebeurt of gebeurd is. Laat staan dat we de moeite nemen om te proberen de impact ervan te zien op onze toekomst en die van nieuwe generaties. Kortom, van bezinning komt meestal maar weinig tot niets terecht. 

We zijn gewend aan het ‘huisje, boompje, beestje’ gedrag en volgen het haast als vanzelfsprekend. Zo overkwam het ook mij. Je gaat trouwen, zoekt en koopt of huurt een huis, werkt samen aan een loopbaan, mooie auto en 'natuurlijk' probeer je ook aan kinderen te beginnen. Het hoort er immers bij. Op de sociale media worden alle liefdes baby's van je vrienden getoond, en je wilt er zelf toch ook een beetje bij blijven horen. Wat is het leven zonder baby shower lijkt het wel als ik verhalen om me heen hoor. 

Echt eigenlijk nooit vroeg ik me af of met kinderen beginnen nu wel zo wijs en verantwoord was. En in de 'nieuwe normaal' wereld waarin we inmiddels leven vraag ik me dat nog veel meer af. 

En, begrijp me niet verkeerd, ik ben super blij met de twee gezonde kids die wij mochten krijgen. 

Hier in Thailand zijn kinderen, al van generatie op generatie, in de meeste gevallen de pensioenvoorziening voor de ouders. In de Westerse cultuur is dat anders.

Steeds vaker hoor ik verhalen van mensen die het automatisme van kinderen krijgen heroverwegen. Een zeer verstandige move vind ik persoonlijk. Zeker ook als ik terug denk aan mijn tijd in Nederland waar bij de kinderopvang vlak bij kinderen meer werden gedumpt en haast letterlijk moesten worden gevangen. De ouders waren druk met zich zelf en echt tijd en aandacht voor hun kids bleek er door de haast vaak niet te zijn. 

De wereld verandert niet meer in een sneltrein vaart maar met de snelheid van een TGV. Nieuwe technologie, uitputting van de aarde, klimaatverandering met alle daarbij behorende ellende van dien, crises, virussen en noem maar op.

En niet alleen de wereld verandert supersnel. Tijden ook. De maatschappij is veranderd, mensen zijn veranderd, gedrag is veranderd, verdraagzaamheid en individualisme. En zelfs in letterlijke zin is de afstand tussen mensen door de techniek misschien dan wel klein geworden maar in de praktijk steeds verder vergroot.

Wat bied je je liefdesbaby nog voor schrale en eenzame toekomst aan, vraag ik me inmiddels regelmatig af. En wat moet je daar allemaal niet voor over hebben? Wat voor verantwoordelijkheid neem je op je schouders? "Bezint eer ge begint" is ook hier geen gek spreekwoord. 

En wat mijzelf betreft in relatie tot onze twee wereldburgers... Mocht ik nooit opa worden (iets wat ook zo bij die vanzelfsprekendheid lijkt te horen), dan ben ik over die 'schok' op voorhand al heen ;). Het is hun leven en zijn ook hun persoonlijke keuzes die ik respecteer. 

Als het zo is, waar het boeddhisme van uit gaat, dat ik na dit leven weer een nieuw leven krijg, dan hoop ik dat ik me dit blog tijdig herinner of wie weet het ergens op tijd nog eens tegen kom. 

Bewust kinderloos, en dat is niet egoïstisch want er zijn immers meer dan genoeg kinderen op deze aarde, hoeft nog niet zo’n gekke optie te zijn.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com