Frans Captijn: Voor twee weken even monnik

vrijdag 11 juni 2021

Voor twee weken even monnik

Vorige week vrijdag en zaterdag waren we in het dorp uitgenodigd voor het inwijdingsritueel van een nieuwe (tijdelijke) monnik. Het is een typisch Thais Boeddhistisch ritueel.'

Om dankbaarheid te tonen aan de familie, en met name de ouders en moeder, besluit een zoon meestal om voor kortere of langere tijd monnik te worden en het tempelleven van meditatie, studie, gebed en persoonlijke verdieping aan te gaan. Gehoorzaamheid, respect, dankbaarheid en toewijding tonen aan de mensen die hem hebben opgevoed. Volgens de Thaise traditie draagt het bij aan goed Karma voor de familie.

Er kunnen ook meer onderliggende redenen zijn zoals het eren van overleden familieleden en nog veel meer. Van origine vindt zo’n tijdelijk monnikschap plaats voordat de zoon trouwt.

Hoe dan ook, wij waren erbij. Vrijdagmorgen vroeg was er een uitgebreid ontbijt (jawel, wederom om acht uur in de morgen alweer aan het bier) voordat de ceremonie om negen uur (het geluksgetal 9) begon.
Een monnik, nam na een vorm van zegeningen en chanten, de aftrap met harenknippen van de nieuwe kandidaat. Gevolgd door zijn moeder en de genodigden die allemaal drie plukjes haar mochten afknippen. Ook ik was van de partij.

De monnik maakte daarna met een scheermes het werk af. Zowel hoofdhaar als wenkbrauwen moesten eraan geloven.

De hele dag kwamen er vrienden en bekenden aan, een party van een dag, en in de avond was er een diner.

Zaterdagmorgen in optocht naar de tempel, nu in het oranje gekleed en met een bedelnap. Hij was niet de enige die dag en buiten de tempel was het meer dan druk met familie en vrienden van alle nieuwe monniken die werden ingewijd. Op het tempelterrein veel kraampjes met eten en drinken. Waar zouden Thai zijn zonder overal en de hele dag door eten? 😉

Tijdens het ritueel keek er ineens een 'oude' monnik naar mij. Niet omdat ik de enige buitenlander in de tempel was maar omdat ik (al jaren) ook kaal ben geschoren. Hij gaf me aan dat ik er al (op mijn wenkbrauwen na) klaar voor was en zo kon aanschuiven. Nou, wie weet ooit in een volgend leven.

Twee weken maar voor deze monnik. Niet werken betekent hier in de meeste gevallen ook geen inkomsten. En sommige mensen lijken nog steeds echt voor lange tijd onmisbaar. Er wordt dan ook vaak al een tijdje voor gespaard.

Superleuk om dit een keer van nabij mee te kunnen maken.

Hieronder nog wat sfeerbeelden.