Gewenste en ongewenste snelheidsbeperkers in je leven. Bijstellers van prioriteiten.

In korte tijd heb ik van een aantal vrienden/kennissen nu een aantal keren gehoord dat ze het roer in hun leven om moeten gooien. Hun partner of zijzelf werden ineens bijvoorbeeld geconfronteerd met kanker. Dat overkomt, denk je eerst, altijd anderen. Tot je er zelf, persoonlijk of in relatie tot die mensen die je het dierbaarste zijn, middenin zit. Ongewenst loop je tegen een snelheidsbeperker in je leven aan.

Alles leek zo volmaakt, nu wordt je leven op zijn kop gezet. Misschien zou je je wel voor de buitenwereld willen verbergen. Je komt in een crisisperiode terecht, je lijkt omringd door angst, die je oog in oog brengt met dat wat de waarden van leven echt voor je betekenen. Misschien zelfs wel om het roer om te gooien naar hoe je feitelijk zou moeten leven omdat je de koers juist kwijt was.

Onlangs werkte ik met een gast die haar leven rent. Hoe jong ook, de tijd raakt op dus je moet vooral alles in je leven toch mee maken omdat je slechts één keer leeft. Rennen dus, je optrekken aan het uiterlijk getoonde geluk door anderen en tenminste dat niveau willen bereiken. Alles werd eigenlijk slechts aangeraakt als een vlinder. Niets werd diep geleefd en derhalve be-leefd. Depressie en slapeloosheid namen toe in combinatie met een haast continue verbinding met sociale media. Een overkill aan impulsen die alles bij elkaar gewoonweg ziek maakt weet je?

Ze maakte de keuze om gewenst eens even voor haarzelf te proberen om een time out te nemen. Te besluiten om eens in retraite te gaan. Niet te wachten tot ze, zeker weten, op enig moment ongewenst in een retraite terecht zou komen. Een time out om dingen te overwegen, levensbalans op te maken en prioriteiten tegen het licht te houden. Een zelfmoord door een van haar vrienden met een gelukkig gezin met twee jonge kinderen tijdens haar retraite werd een verdoving van ongeloof.

Hoe gek het misschien ook klinkt. De praktijk leert dat dit soort gewenste en ook ongewenste snelheidsbeperkers van leven vaak ongelooflijk waardevolle lessen bevatten. Het brengt je bij de waarden van je leven, bij dat waar het eigenlijk allemaal echt voor jou om draait, bij diegene die je eigenlijk bent. Niet de gene die meestal stap voor stap vanuit wensen, verlangens, omgevingsoordelen, marketing, etc., is ontstaan.

Dit soort processen kun je zien als steile (maar achteraf gezien vaak voortreffelijke) oefenhellingen die je weer maken tot de persoon die je feitelijk altijd al was.

We hebben allemaal verschillende waarden, gebaseerd op onze voorstelling van tevredenheid en geluk. Als je gelooft dat mensen alleen van je houden als je financieel rijk bent, is geld je belangrijkste waarde. Als je gevoel van eigenwaarde verbonden is met je uiterlijk (iets dat in de Thaise cultuur volgens mij bij dames bovenaan staat), staan je gezicht en je figuur wellicht boven aan je prioriteitenlijst.

En als je uiterlijk ‘achteruit’ gaat, verdwijnt dan ook je geluk? En als je ogenschijnlijk niet kunt wedijveren in levensgeluk met je vrienden of kennissen, ga je je dan ellendig voelen?

Het leven daagt je voortdurend uit om je prioriteiten bij te stellen. De beslissing bijvoorbeeld om gezondheid tot een van je prioriteiten te maken kan een ommekeer zijn. Er kan een heel nieuwe wereld voor je open gaan. De ontdekking van een reusachtig reservoir aan innerlijke kracht en vreugde. De ontdekking dat die persoon die jij daadwerkelijk bént jezelf en anderen echt gelukkig maakt.

Als jouw kijk op jezelf gebaseerd is op oppervlakkigheden, moet je je prioriteiten misschien nog eens op een rijtje zetten en een paar belangrijke veranderingen aanbrengen.

Onlangs is er een verkeersdrempel gekomen voor mijn huis (zie foto). Het remt gasten die in hun golf buggy voorbij komen af en nodigt daardoor uit om zich nog meer te verwonderen over onze pracht omgeving. Een enkele wandelende gast wordt er, soms pijnlijk, aan herinnert om de aandacht niet bij de mobiel te houden maar bij dat wat in balans lopen ook al weer was. 

Ga, voor het te laat is, eens gewenst een bewuste snelheidsbeperking aan om je weer te verbinden met dat waar jou leven eigenlijk echt om gaat en holistische balans te houden.

Frans Captijn

www.captijninsight.com