De gemiddelde huizenprijs in Nederland is tot nu toe dit jaar, 2024 (Bron: Makelaarskosten punt NL) 432 duizend Euro. De zogenaamde 'Kosten Koper' komen daar natuurlijk nog bij. Een kleine half miljoen Euro dus.
Het mag niet meer, vergane glorie en 'oud denken', maar het zit me nog steeds in de genen. Dat is ruim een miljoen gulden. Om van te duizelen maar het gaat als zoetje broodjes over de toonbank.
En je moet je dan ook nog afvragen wat je daadwerkelijk aan woonoppervlakte en tuin voor dat geld krijgt. Al zeker in de randstad, als je daar voor die prijs nog wel iets kunt vinden. Prijzen per vierkante meter 'woonoppervlakte' van rond de vier duizend Euro zijn schijnbaar heel normaal...
Hier zou je er op dit moment, in meer dan 80% van het land, een fantastische villa met pracht prive zwembad en een onder architectuur aangelegde tuin op een mooi stuk grond voor hebben. Maar goed, daar moet je dan ook maar de mogelijkheden voor hebben. Toch zegt het in mijn ogen veel...
Geld voor... bouwmaterialen. Voor stenen, betonplaten, en wat al niet meer en vooral voor (de omhulling van) lucht...
En woon je in een rijtjeshuis, een appartement of een twee onder een kap woning, dan mag je met je buren de kosten van de belangrijkste van die bouwmaterialen ook nog eens delen.
In Thailand zijn Phatsamon en ik al jaren in ons bouwproces onderweg. Een fijn stuk grond waarop we inmiddels met eigen handen al veel gebouwen voor ons prive 'Piramide retraite centrum' hebben neergezet. We zijn inmiddels net in de afbouwfase van ons slotstuk, het hoofdwoonhuis.
Nauwgezet houden we de uitgaven van de materialen en gereedschappen die we nodig hebben in een bouwuitgavenboekje bij. De Thai verklaren ons voor gek en de bouwmarkten genieten van ons. We kopen kwaliteitsproducten, en ja, die hebben een prijs. Ze zijn dan wel duurder maar in onze beleving, uiteindelijk, veel goedkoper omdat ze langer mee gaan en een fijner wooncomfort geven. Al zeker in het extreme klimaat hier.
Inmiddels kunnen we al richtinggevend de balans een beetje opmaken. Tot nu toe hebben we ca. 75 duizend Euro aan materialen, transport, gereedschappen en zelfs inrichting, uitgegeven.
Ons huis heeft van dat bedrag tot nu toe 38 duizend Euro aan materialen gekost. Vanzelfsprekend ook aan bouwblokken en betonplaten maar ook inclusief Duits Hafelle sanitair en kranen, een Westerse keuken met inbouwapparatuur, Siemens electriciteitsinstallatie, hoge kwaliteit ramen en deuren, een Stiebel Eltron boiler, keramische geglazuurde dakpannen, gevelbekleding, een speciaal ontwikkeld rioleringsysteem, etc..
We denken dat daar het komende ca. anderhalf jaar nog zo'n twaalf tot vijftien duizend euro bij gaat komen aan onder andere vloerafwerking, twee aircondition units, dikke glas/steenwol isolatie, en inrichting/meubilair.
Kortom, aan materialen, gereedschappen en inrichting zullen we voor het huis op zo'n dikke 50 duizend Euro, en voor het hele project rond de 90 duizend Euro uitkomen.
En inderdaad zijn de prijzen van materialen hier lager dan in Nederland hoewel dat lang niet altijd opgaat. Onze dakpannen bijvoorbeeld zijn 2,5 Euro per stuk en ook de keuken kent een westers prijskaartje.
En natuurlijk, doordat Phatsamon en ik alles samen bouwen, hebben we nagenoeg geen kosten aan personeel. Vanzelfsprekend scheelt dat een heel stuk en... we hebben er de tijd voor en de keuze voor gemaakt, om het allemaal zelf te doen.
Zalig, geen hypotheek of schulden waardoor je uiteindelijk ook nog eens een veelvoud van de koopprijs van die bouwmaterialen aan een leningverstrekker moet terug betalen. En spaargeld hadden we nauwelijks omdat we lekker nu leven en met onze inmiddels negen dieren zoveel mogelijk plezier willen maken en willen genieten. Hopenlijk blijven we dan ook nog lang gezond.
Hoe we het dan gedaan hebben?
Al vanaf de start van onze bouw (bijna vijf jaar geleden), besteden we een deel van mijn pensioen en inmiddels nu ook mijn AOW om bouwmaterialen van te kopen. Samen kunnen we niet 'sneller' bouwen dan we die materialen, voor het geld dat we hebben, kunnen kopen en verwerken. Dat werkt heerlijk en zonder enige stress. Stap voor stap, met aandacht, en alles wordt direct betaald. Echt, dat draagt, anders dan mijn eerste hypotheek in Doetinchem, bij aan super goed slapen.
Vaak krijgen we de vraag wanneer het 'af' is. Steevast is mijn antwoord "Als het af is". En mijn kids zeggen dat ik dan wel weer een nieuw project onder handen zal nemen omdat ik, anders dan bij meditatie, niet kan stilzitten.
Als ik van mijn zoon, en vrienden en kennissen, over de huizenprijzen in Nederland hoor en zie, dan zwingen die prijzen de pan uit. Werkelijk te belachelijk om over te praten. Mijn dochter in Australie kampt daar met hetzelfde fenomeen.
Het is absoluut niet realistisch meer en banken en makelaars varen er wel bij. Ik weet niet hoe het zover heeft kunnen komen. Ik denk dat de hebzucht van verkopers die (geholpen door makelaars en banken) steeds meer opbrengst willen, gestegen prijzen en loonkosten, en krapte op de woningmarkt, zeker een bijdrage leveren.
Je zult maar met een huis in deze tijd voor het eerst willen starten...
Als je er even bij stil staat is het toch te belachelijk voor woorden dat je in veel gevallen, voor tenminste 30 jaar, twee inkomens nodig hebt en krom moet liggen om je hypotheek te kunnen afbetalen? En dat, in de meeste gevallen, in een situatie waarin je nog jong en gezond bent, in de opbouw van een gezin, en zo veel meer van je leven zou willen genieten. Het blok aan het been van een hoge hypotheek levert daarvoor in de meeste gevallen aardig wat beperkingen voor op.
Als je het op de keper beschouwt, koop je immers zoals gezegd stenen, beton, vloer- en dakplaten, dakpannen, etc. die ruimten gevuld met lucht omhullen, en je bij regen en wind beschermen.
En ja, je betaalt natuurlijk ook voor de geleverde arbeid van dat bouwen, voor belastingen, en ook wat voor de aantrekkelijkheid van de plek waar je woont.
Maar moet dat dan zo uit de klauw lopen en trappen we daar massaal allemaal in? Je/een 'thuis' moet je er nog steeds van proberen te maken. Maar dat kan toch eigenlijk niet de reden zijn om er dertig jaar voor krom te moeten liggen?
"Je zult wel moeten, heb je een andere keuze?" hoor ik je zeggen.
Het is slechts aftellen tot een volgende crisis die de economie weer hard raakt. En blijft die zeepbel dan in takt?
Iedereen, als kind al bij het bellenblazen, weet wat er gebeurt als die zeepbel barst.
Ineens sta je weer in de werkelijkheid met een wel zeer groot probleem en banken zijn op dat moment zeker weten niet thuis anders dan met het eisen dat ze hun aan jouw geleende geld, met toeslagen, van je terug willen hebben.
Heb ik dan de oplossing of de wijsheid hierover in pacht? Zeker weten niet. Mensen zitten opgesloten in het systeem dat om hen heen ontwikkeld is, we met z'n allen hebben laten ontstaan, en in stand houden.
Misschien vergt het toch creativiteit om ergens zelf een stukje land te vinden en zelf te (laten) bouwen. Zeker weten dat die prijs stukken lager uitvalt dan de vraagprijzen van woningen tegenwoordig op de markt.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten