Leven op het platteland in plaats van in de stad

Het is wel even iets anders. Vanaf eind februari leef ik in Surin. Een plaats in het noord-oosten van Thailand zo'n 80 km van de grens met Cambodja. 

We hebben een fantastisch fijn stuk grond waarop we ons bouwproces aan het uitvoeren zijn. Een klein, prive, spiritueel centrum met piramides. Hoewel het land van ca. 9000 m2 nog net tot de stad Surin hoort kun je daar waar we wonen nauwelijks stad noemen. Van het 'centrum' van het dorp zitten we zo'n 400 meter vandaan. 

Veel bekenden vroegen zich af of dit voor mij wel de juiste plek zou zijn. Wat ga je er in vredesnaam doen? Het is er te warm. Je zit ver van alles vandaan. Er wonen bijna geen 'Farang' (buitenlanders) en Chiang Mai (waar ik ook nog steeds woon) biedt alles... Er was zelfs een kennis die voorspelde dat het mijn dood wel eens kon worden om hier te werken. En... wie weet. Alles is mogelijk en een ongeluk zit (overigens overal) in een klein hoekje. 

Tot nu toe zijn we meer dan zalig bezig. Ooit schreef ik al dat we ons bouwproces zien als meditatie. Geen, of zo min mogelijk, stress en genieten van alles wat we creeeren. Stilzitten, mensen die me kennen weten het, is niets voor mij en mijn jarenlange meditatie en inmiddels ook yoga en tantra geven een totaal andere invulling aan de waarde van mijn leven. Leven met de dag en leven met de natuur. 

Ik mis de 'Farang' tot op heden niet en jawel, het is pittig warm (april is ook nog eens de allerheetste maand). Het belangrijkste is dat we elke dag plezier en vooral ook vrijheid ervaren. 

Elke ochtend zalig buiten ontbijten, wandelmeditatie in een bos van rubberbomen samen met Kadhow, genieten van prachtige vogels (jawel, weer anders dan in Chiang Mai), koeien en waterbuffels, af en toe een brommer. Blij dat onze oude boom die we cadeau hebben gekregen lijkt aan te slaan. En weinig last van dat wat er in de wereld, zeker nu, om ons heen allemaal gebeurt. 

Eigen watervoorziening, als het nodig is onze eigen stroom. Meer en meer zelf supporting met een vriendin die vooral ook van tuinieren houdt en letterlijk haast elk plantje of zaadje weet groot te trekken. Ze heeft het van huis uit mee gekregen. We zitten niet op een eiland maar zien een klein paradijsje onder onze voeten ontstaan. 

Kluizenaar geworden Frans? Nee hoor, en dat zal ik ook nooit. Het is weer een verandering en tot nu toe bevalt die meer dan goed.  

Even iets anders inderdaad. Fijn om het tot nu toe in ieder geval mee te mogen en kunnen maken.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com