Een tijdje geleden kreeg ik van iemand deze vraag
voorgelegd. Ik had er niet zomaar een antwoord op. Het werd even diep denken.
Een leuk en fijn proces overigens.
Het leukste van deze vraag vond ik dat het me in
sneltreinvaart de film van mijn leven tot nu toe voorbij liet komen. Allerhande
dingen kwamen ineens boven. Hoe veel je je, als je er even tijd voor neemt, nog
kunt herinneren. Verbazingwekkend!
Mijn gedachten bleven even hangen op de leeftijd van zo
rond de vijftien jaar. Mijn vader had zijn massage praktijk aan huis en daar
kwamen regelmatig mensen die ver van ons vandaan woonden op af. En die moesten
dan altijd even wachten. Ja er was een wachtkamer maar mijn moeder vond dat
altijd een beetje zielig en bood altijd koffie, thee en koekjes aan in onze
huiskamer. Die ouwe getrouwe gastvrijheid die ook dagelijks onze melkboer en
bakker die toen nog langs de deuren kwamen ten deel viel.
Mijn vader had een aantal patiënten uit een gezin. Vader,
moeder en hun zoon. Ze kwamen zo ongeveer om de twee weken.
De zoon had als hobby karten en scoorde altijd hoog in de
nationale top. De ouders hadden een garagebedrijf annex ambulances-,
touringcar- en taxivervoer. Ik was altijd voor verwondering over de verhalen
die ze vertelden en met name ook van de weldaad aan sieraden die ze droegen.
Geld stroomde er meer dan volop en ze hadden diverse hele grote klanten
waaronder grote hotelketens en Schiphol. De rijkdom ‘fonkelde’ je haast
tegemoet om het maar zo uit te drukken.
En toch, als ze weer weg waren vertelde mijn moeder vaak
over het medelijden dat ze met ze had. Ik begreep dat in het begin niet zo.
Vaak speelde mijn moeder, met haar toneel achtergrond, nog een verhaal dat ze
die avond verteld hadden na. Dat waren regelmatig lachwekkende vertoningen.
Op enig moment begon ik dat medelijden van mijn moeder,
ondanks de lol die we soms om de schitterende verhalen hadden, te begrijpen.
Hun leven ging helemaal niet over rozen. Ja, misschien over de doornen. Bezoek
na bezoek was het een opsomming van allerhande problemen waar ze zakelijk en
privé mee te maken hadden. Nu ik dit hier zo opschrijf zagen ze het bezoek aan
mijn vader, en ik weet haast zeker aan mijn moeder, als een uitlaatklep. Eens
even veilig delen met iemand die luisterde, niet gelijk een oordeel of
ongevraagd advies had, en die van buiten hun vaste ‘circuit’ was.
Waar ik ze eerst als superrijk zag bleek onderhuids een
grote armoede met heel veel ellende.
En in relatie tot die vraag van een paar weken geleden
toont deze herinnering me opnieuw aan dat rijkdom dus helemaal niet in
bezittingen en uiterlijke show zit. Dat inzicht begon door deze verhalen van
klanten van mijn vader en persoonlijke ervaringen al jong te leven.
Verder in de film van mijn leven komen nog diverse
‘rijkste’ personen boven. Personen die ik ken(de) uit politiek, bestuur, geüniformeerde
wereld, serviceclubs en zoveel meer. Het vreemde is dat als ik de situaties
waarin ik dat dacht weer voor me zie, die gedachten ook gelijk weer voorbij
waren. Dit was en is helemaal geen rijkdom. Vaak gewoonweg lachwekkende
vertoningen. Ik ga er maar verder ook niet op in.
De foto bij dit blog is van april dit jaar toen ik met
mijn vriendin in India was. Deze arme jongen, hij bedelde op straat, ontroerde
mij met zijn spontaniteit. Bij een korte ontmoeting toonde hij me in deze foto
zijn innerlijke rijkdom en vooral ook zijn plezier.
Waar ik voor het antwoord op de vraag, tot nu toe, blijf
steken is bij een persoon die ik in het Padma Centrum in Middelburg meer dan 12
jaar terug ontmoet als mijn filosofie en meditatie docent. Jarenlang bezocht ik
elke donderdag de avondlessen en regelmatig ook weekend bijeenkomsten. Ze waren
de brandstof voor de ommekeer die ik in mijn leven mocht maken.
Deze man was verre van rijk in financiële zin en kampte
zelfs met een vorm van beperkte ontwikkelingsstoornis zoals hij wel eens vertelde. En misschien
wel juist door dat laatste was hij een kei in zijn specifieke interesses en
activiteiten in relatie tot filosofie.
Hij bezat en bezit de rijkdom om middels zijn verhalen,
historie, Bhagavad-Gita, persoonlijke ervaringen en innerlijke wijsheid je aan
te zetten om de rijkdom in jezelf te ontdekken.
Iemand die zijn rijke talenten op een fantastische wijze
weet te delen om anderen hun persoonlijke schatten en meerwaarde te laten
ontdekken.
Voila… het antwoord. De rijkste persoon die ik tot nu toe
in mijn leven ontmoet heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten