Ach ik hou niet zo van die spreuken en
tegeltjeswijsheden. En toch kwam deze uitspraak nadat ik die gehoord had,
diverse keren in mijn hoofd terug. Natuurlijk draait dat met name over de
ontdekking van die tweede belangrijkste dag die hij noemt.
Tegenwoordig kunnen we met al onze digitale hulpmiddelen
eigenlijk nog maar nauwelijks verdwalen. Waar zouden we nu nog zijn zonder
Google Maps of Google Earth? Ik denk dat zo’n 95% van de mensen met een I-Phone
wel van die app gebruik maken en ook bijvoorbeeld de pizza koerier kan niet
zonder. En hoewel ik zonder I-Phone leef moet ik bekennen dat ik in de auto
weeldegelijk een GPS systeem heb.
Nog niet zo lang geleden was dat anders en zeker in de
tijd dat die Mark Twain (zijn naam is overigens een pseudoniem voor Samuel Langhome
Clemens) leefde en zijn artikelen en boeken schreef. Het is een grote vooruitgang en hulp.
Of we met al die hulpmiddelen in relatie tot deze vraag
ook die vooruitgang op de zoektocht geboekt hebben? Volgens mij allerminst. Hoewel de nieuwste
generaties zich zeker weten meer richten op zinvol leven en werken, denk ik dat
wellicht zo’n 95% die tweede belangrijkste dag die Twain aan haalt nog niet
hebben meegemaakt. We hollen wat doelloos in het systeem van ‘we moeten meer’, wat ons de hele dag door marketing wordt toegeroepen, rond. Goed voor de
economie misschien.
En als je jong bent is dat haast vanzelfsprekend ook geen
thema om te ontdekken waarom je geboren bent. Zo rond die zogenaamde midlifecrisis kom je er toch achter dat je al een
tijdje van je levenstijd erop hebt zitten en begin je je andere en diepere persoonlijke vragen te
stellen. En een GPS of een app., helpt je niet bij het vinden van de antwoorden op die vragen. Je moet ervoor bij jezelf op visite. Naar binnen. Op zoek naar
je kern, je (latente) talenten om uiteindelijk dat belangrijke antwoord te
kunnen vinden. Je levensmissie ontdekken.
Als ik naar mezelf kijk dan voelde ik al een hele lange
tijd diep van binnen dat er meer was en dat ik nog maar slechts in de oefenfase
van mijn leven zat. Overigens een fantastische periode waarin ik volop met de
meeste van mijn talenten kon en mocht spelen. Ik voelde ook al heel lang
geleden dat voor die diepere ontwikkeling, en feitelijk dat beleven van die
tweede belangrijkste dag, Azië voor mij een must was. Toen ik nog in Kerkrade
en Heerlen werkte sprak ik er al met een aantal mensen over. Ik dacht toen nog
dat ik tot mijn 65e jaar moest wachten. Daar kwam plotseling verandering
in waardoor dat al elf jaar eerder mocht beleven.
Die ontdekking van het antwoord, of voor mij liever
gezegd de antwoorden, waarom ik geboren ben, maakt die tweede belangrijkste dag als een nieuwe
geboorte. Een doorstart van je leven die relativeren aanmoedigt. Je gaat zien
wat voor jou werkelijk belangrijk is en energie geeft om je koers in flow voort te zetten. Een koers die over het algemeen energie oplevert in plaats van
kost. Zo goed als geen verstoringen meer van de buitenwereld. Het maakt je
leven, althans dat is mijn beleving, stukken rijker. Geen doelen meer te halen
slechts je missie leven.
En het geweldige is dat als je je daaraan over geeft, de
mooiste dingen ineens op je pad komen. En als je na verloop van tijd daarop eens
terug kijkt merk je ook dat je er eigenlijk bijna niets in materiële zin voor
nodig had. Het is namelijk je
bestemming.
Die Twain kan dan wel een humorist zijn en toch… niet gek
om je eens met de ontdekking van die tweede mooiste dag van je leven bezig te
houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten