De groei van individualisering

Een paar weken geleden stuurde mijn vriendin me een foto (zie hiernaast) hoe ze na haar werk op de metro in Bangkok stond te wachten. Ze reist met het openbaar vervoer (trein, boot, metro en scootertaxi) en weet dat je in dit metropool niet de enige gebruiker bent.

Tijdens ons contact die avond vertelde ze me dat ze er meer en meer een slecht gevoel van kreeg. Geen face-to-face communicatie meer en iedereen die alleen nog maar voor en in zichzelf in de weer is.

Je ‘moet’ immers verbonden blijven met het (altijd al oude) nieuws. Je kunt geen marketingpromoties missen. Koop, koop, en koop nog meer. Dat garandeert dat je gelukkig wordt en blijft. Je moet de buitenwereld blijven laten zien hoe gelukkig je bent en wat voor soort leven (vaak met veel onzichtbare schulden) je je kunt veroorloven. Laten zien dat je er bij hoort en in het systeem tenminste probeert om de beste te zijn. Het draait alleen om mij. Ik, ik, ik. In mode, in gezondheid, in gedrag, in relatie en wat dan ook. Onbewust dat je zelf het management over je leven verloren bent en nog volledig afhankelijk bent van externe impulsen en voort gaat en reageert op de onechte show van je omgeving.

Als ik zo nu en dan de dierenwinkel bezoek, ben ik altijd geïntrigeerd door de wikkels om blikjes voedsel voor huisdieren. Ik moet bekennen dat op veel van die blikjes het eten er absoluut geweldig, zo niet super lekker, uitziet. Maar dan…, als je het blik opent ... nou nee. Meestal is het niet echt aantrekkelijk daar binnenin. Zelfs mijn hond lust het vaak niet eens. De buitenkant van het blik is zeker niet wat de realiteit is aan de binnenkant.

De foto die mijn vriendin me stuurde, helpt me steeds meer te geloven dat mensen verslaafd zijn en bereid zijn zich over te geven aan systemen om de meest geweldige individuele wikkels (buitenkantjes) te worden die de meest fantastische externe shows van hun leven op internet delen. Kennis en ervaring van welke vorm van zelfredzaamheid zonder het gebruik van het internet is ook totaal verdwenen.

Van binnenuit delen? Zelfs als het daar toch ook nog steeds aantrekkelijk is, zijn velen niet meer beschikbaar voor anderen om te helpen of in welke andere vorm ook ondersteuning te bieden tenzij het wat oplevert.

In een deel van Nederland (Gelderse Achterhoek en delen van Twente) kennen ze het woord; ‘Naoberschap’. De betekenis is om de verantwoordelijkheid te hebben om beschikbaar te zijn voor de gemeenschap waarin je woont om advies te delen of te geven. Eigenlijk om de groep op een soepele manier bij elkaar te houden en te laten door gaan als zich problemen voordoen. Geen egoïsme maar sterk zijn door samen sterk te zijn en te zorgen. Ook iets geweldigs overigens in crisissituaties en bij rampen waar creativiteit in samenwerking, zonder internet, helpt (nee noodzakelijk is) om te overleven.

Vergeet niet te investeren in ‘Naoberschap’. Je hebt het misschien ooit nog eens nodig en het leeft echt anders verbonden.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com