Je kunt alles bereiken als je er maar in gelooft en niet op geeft? Vergeet het maar!

Begin april reisde ik met mijn vriendin naar India en Kashmir. Een land met maar liefst 1.3 biljoen inwoners (van op dit moment in totaal 7,7 biljoen wereldwijd). Tweede op de wereld ranglijst van grootste landen na China. 

Met name natuurlijk de steden Bombay, Delhi, Agra (met de Taj Mahal) en zeker ook Kashmir kwamen op mij over als een oneindig bewegende massa mieren, mensen, continue toeterende auto’s en daar tussendoor koeien, paarden, geiten en duizenden straathonden die zich tegoed deden aan het afval waar je werkelijk niet omheen kon.

Mensen die je bijna aanvielen om iets aan je te kunnen verkopen. Bedelaars overal van (heel) klein tot groot. Een toekomst?

De ervaringen die we opdeden waren talloos in dit multiculturele land. En doordat je er niet alleen naar kijkt maar ook letterlijk in de energie zit brengt het je tot denken en reflecteren. Heel veel dingen kwamen in ons op.

Een van die zaken was dat mij in heel veel trainingen die ik kon en mocht volgen heel vaak is voorgehouden dat je alles kunt bereiken mits je er maar in gelooft, er voor gaat en nooit opgeeft. Je kunt je droom leven. Ook zelf schreef ik er in mijn blogs vaak over. Na deze ervaring is het voor mij een utopie geworden. 

Jawel, ik leef mijn droom en heb bereikt wat ik (en met name ook mijn ouders) in gedachten hadden. Ik heb nog meer op de plank liggen en ik vertrouw er op dat ook dat gaat lukken. Maar is dat normaal? Lukt dat je als je maar niet op geeft? Nee, absoluut niet. Er is toch echt wat meer voor nodig en dat heeft alles te maken met je basis. 

Ik heb geen invloed gehad op de plek waar ik geboren ben. Niet op de ouders die ik kreeg. Niet op de kansen die in de cultuur waar ik opgroeide op me lagen te wachten. Niet op het eigenlijk nooit hebben gehad van gebrek aan noodzakelijk geld. Niet aan geluksfactoren.

Je droom kunnen leven draait niet alleen over je eigen inzet maar zeker ook om die basis waar en waarmee je hier op deze aardbol terecht bent gekomen en heel veel geluk. 

India is voor verreweg de meeste mensen ‘kansarm’. Ik moet me soms eigenlijk diep schamen met mijn mooie verhalen. Regelmatig werden we er stil. En op het eind van onze reis vertelden we elkaar hoe dankbaar en blij we mogen zijn voor de plekken waar we zijn geboren en de kansen die we hebben gehad en nog zullen krijgen en dat we samen deze reis weer konden maken.

Fijn om dat diep van binnen te hebben mogen voelen. Wat stellen we voor als speldenprik op deze aarde tussen biljoenen mensen? Wat maken we ons toch druk over van alles? Hoe gelukkig mogen, nee moeten, we feitelijk niet zijn.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com