Digitale detox naar Perth Australië. Verschoond van digitale middelen op reis om te leren om op jezelf te vertrouwen en nog meer de manager van je leven te zijn.

Ik heb vorige week mijn dochter in Perth (Australië) bezocht en ... ik heb geen mobieltjes, horloge of wat dan ook mee genomen. Een test, bijna totale digitale - en tijd ontgifting, en ... ik heb het overleefd. En ja, soms word je uitgenodigd om een ​​beetje creatief te zijn.

Zoals veel mensen van mij weten, heb ik bijna twee jaar geleden mijn accounts van Facebook, Twitter, LinkedIn, Weibo (een soort Chinese Facebook), Wechat, enz. Stop gezet. Dat was overigens, technisch gezien, soms niet gemakkelijk. Het systeem wil niet dat je afscheid neemt.

Zolang ik inmiddels in Thailand woon (voor meer dan zes en een half jaar) lees ik geen krant meer, kijk ik geen tv en ik draag ik geen horloge. De klok in mijn huis staat dag en nacht op vijf voor twaalf (ik heb de batterij eruit gehaald). Lezen en beantwoorden van mijn e-mails doe ik haast alleen nog op maandag- en donderdagochtend.

Wat een rust en tijd voor mezelf om van het leven te genieten. Ik vraag mezelf eigenlijk af hoe het voor mij ooit mogelijk was. om de tijd te vinden. om met al die dingen ooit om te zijn gegaan. Werkelijk een bevrijding zo voelt het voor mij.

Carlien, mijn dochter, woont, werkt en studeert nu anderhalf jaar in Perth. Voor mijn bezoek aan haar moest ik natuurlijk net als ieder ander diverse zaken regelen. Heel normaal denk ik. Visa, tickets, enz.. Prima om die zaken online te kunnen doen.

Dinsdag 15 januari, net voordat ik vertrok, nam ik via Skype contact met haar op om haar te vragen wat ze van het idee vond om mijn digitale spulletjes die ik überhaupt nog heb (Ik heb bijvoorbeeld niet eens een I-Phone of tablet) lekker thuis in Thailand te laten. Ze vond het voor mij een goed idee. Geen gesleep met dat spul en ja, geen moderne communicatiemogelijkheid of telefoon.

Zoals een baby niet met een mobieltje geboren wordt, wilde ik ontdekken of het nog steeds mogelijk is om deze reis en ervaringen zonder al dat digitale gedoe te doen. En zoals een baby zijn of haar ouders heeft die voor hem of haar meestal willen zorgen... heb ik mijn dochter in Australië en mijn zoon in Nederland, maar ... zonder communicatiemiddelen is het misschien een beetje moeilijk in dit digitale tijdperk en met deze generatie.

Zoals je ziet en leest ... ik heb het overleefd! Eerlijk is eerlijk, het was soms effe moeilijk. In het begin kreeg ik al te maken met een vertraging van meer dan twee uur omdat het leger zin kreeg om te gaan oefenen en de internationale luchthaven in Bangkok werd gesloten. Ja, dan knijp je toch even je billen eens even stevig tegen elkaar zonder communicatie middelen. En toch...

Totaal handsfree ontdekken en genieten van het leven en de ervaringen van mijn dochter. Normale (en echte) verbinding, echte face-to-face interactie. met haar, met haar vriend, met vele anderen (ik zal er in een van mijn volgende blogs over schrijven) en de leuke plek Perth in het dorp dat wereld heet. Een trotse en dankbare vader zijn met een dochter (en zoon) die het lef hebben om dingen 'anders', buiten de gebaande paden, te doen.

Een nieuwe stap in mijn voortdurende proces om mezelf te bevrijden van een overkill aan, meestal onnodige en vaak ook nog eens negatieve of om koop en verkoop schreeuwende, informatie. Om de manager van mijn leven te zijn en te blijven.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

captijninsight@gmail.com