Mijn leven verder verdiepen. Ik neem afscheid van (sociale) media. Wellicht vind ik mijn leven nog verder terug.

Op verzoek toch even wat meer uitleg naar aanleiding van een post die ik op 3 mei jl. op sociale media heb geplaatst.

Op 20 mei a.s. ga ik een verdere verdiepingsslag in mijn leven maken. Ik neem onder andere afscheid van (sociale) media en beëindig bijvoorbeeld op die dag mijn Facebook en Twitter accounts. Word ik dan een kluizenaar? Ik denk het niet.

Mijn blogs kun je, als je dat wilt, blijven volgen. Meld je dan gewoon (op http://franscaptijn.blogspot.com) aan als volger. Dat kan zelfs anoniem als je daarvoor zou willen kiezen. De frequentie van mijn blogs zal niet meer standaard elke week zijn maar slechts als er van mijn kant iets te delen is en ik me geroepen voel en vooral ook de tijd er vrij voor heb om het blog te schrijven. Nieuw is dat ik op 20 mei start met het wekelijks posten van een foto over mijn leven of van een ervaring. Een wekelijks fotoblog dus. Als je dat wilt volgen kijk dan op: http://franspictureoftheweek.blogspot.com. 

En ben ik dan helemaal niet meer bereikbaar? Jawel hoor. Via de website (www.captijninsight.com) en via email (captijninsight@gmail.com) ben en blijf ik gewoon bereikbaar en ook LinkedIn (slechts voor het in stand houden van mijn netwerk) houd ik aan. Ik reageer over het algemeen binnen twee dagen.

En die sociale media is onderdeel van meer. De radio luister ik al vijf jaar niet meer (met uitzondering soms van muziek (en dan slechts zonder al die gillende reclames er tussendoor die tijd van me stelen). Kranten laat ik aan me voorbij gaan en ook televisie staat eigenlijk al vijf jaar uit. Als ik die sporadisch aan zette om ‘wereldnieuws’ te zien dan werd mijn aandacht afgeleid door een tekstbar die me toont hoe de Dow Jones index zich ontwikkelt of de AEX. Mij interesseerde dat nieuws en dus niet die voor mij zeer storende index.

Morgen ben ik er misschien niet meer. Een ‘rijke’ kan wel eens straat arm zijn… een ‘arme’ rijk. En nee hoor, geen tv kijken heeft voor mij niets met geloofsovertuiging of Boeddhisme te maken. Het is mijn vrije keuze.

Ik wil nog intenser genieten en me nog meer verbinden met dat wat voor mij LEVEN heet. Face-to-face contact. Verbinding met de gasten die op mijn pad komen. Verbinding met de natuur die zoveel te spiegelen en te leren heeft. Verder studeren, (anders) nog intens groeien. En daar heb ik tijd voor nodig en minder verstoring. Reden dan ook dat ik minder externe beïnvloeding of invloeden wil hebben. Het is een keuze. En ja, ik weet dat ik ook iets ga missen en toch denk ik dat ik er veel en veel meer voor terug krijg van dat wat ik persoonlijk zoek.

We raken meer en meer verslaafd aan ons contact met de buitenwereld. Sociale media krijgt een steeds minder sociaal tintje. Meer en meer is het een etalagegedrag van alles wat maar geluk uit straalt en regelmatig ook met collectieve klaagzang. Met alles en iedereen ‘verbinden’ en mee gaan met de meute. Zouden we zonder internet nog wel kunnen overleven? Volgens mij stort de wereld dan in.

Ik wil terug naar mijn leven. Meer en nog intenser gaan be-leven. Ik zit niet langer meer te wachten op magazines die me op het eerste gezicht enorm aanspreken maar waar ik eerst zes pagina’s reclame moet omdraaien om een eerste klein artikel te vinden waar ik dat blad eigenlijk voor kocht. Spaar me de tijd, de moeite en het geld. Ik zoek het zelf wel op en hoef het niet langer meer aangeboden te krijgen.

Alles wat je aandacht geeft groeit. We geven steeds minder aandacht aan dat waar ons leven echt om draait. Dat is althans mijn beleving. Die wake-up call komt pas – en vaak te laat - als we ouder worden of ineens geconfronteerd worden met een ongeluk of bijvoorbeeld een ernstige ziekte. Dan verschuiven levenswaarden vaak ineens. Dat gold ook voor mij.

Ik zie haast nog slechts uitsluitend mensen die opgesloten zitten in een in veel gevallen 24-uur per dag volgen van alles. Die gewoonweg accepteren dat ze 24 uur op een dag gestoord mogen worden en er kennelijk ook nog van genieten. Daarmee wegrennen voor zichzelf, de eenzaamheid ontvluchten en verveling tegen gaan. Voor mij voelt dat inmiddels als verspilling van leef-tijd.

Het is absoluut niet verkeerd om bij te blijven met dat wat er in en om je heen gebeurt. Maar moet dat alles zijn van over de hele wereld? Moet dat doordrenkt zijn van marketing? Heb je er ooit over nagedacht dat ‘nieuwswaarde’ in hoofdzaak draait om emotie? Wat moet je er allemaal mee? Het maakt onrustig, angstig en haalt je regelmatig uit balans.

En jawel, het helpt je ook om je voor te bereiden op dat wat mogelijk komen gaat. En… weet je dat dan wel wat er gaat komen? Of maak je vaak illusies in je hoofd. Nachten wakker liggen, piekeren, tijdverspilling. Het brengt je namelijk nooit tot een oplossing. Vragen als “waarom?”. Ze komen nooit tot een eind. Opmerkingen als “maar” geeft aan dat je het er eigenlijk niet mee eens bent. Lost het iets op? Brengt het je verder?

We leven meer en meer in een wereld waarin materiele waarden, macht en ‘IK” de boventoon voeren. Een wereld vol van trucks om intermenselijke verbinding echt te laten lijken. Al onze communicatie ondersteunende middelen brengen ons juist af van dat waar communicatie echt om draait. Ze brengen je in verwarring, maken onrustig, leiden af en vaak weten we niet eens meer wat we nu wel of niet daadwerkelijk nog moeten geloven.

Al die (sociale) media helpen met veroordelen. Met labels plakken. Er allemaal iets van vinden (leuk of niet). Iets dat ik feitelijk met dit blog dus ook doe. Het draagt niet bij aan nieuwsgierig zijn of er iets te ontdekken valt in het standpunt of de zienswijze van anderen of van bijvoorbeeld de natuur.

We denken vrij te zijn maar zitten steeds meer gevangen. Laat me niet lachen over dat wat ‘privacy’ zo langzamerhand nog voorstelt. Het was toch ooit zo’n groot goed…

Als je werkelijk vrij wilt zijn moet dat vanuit jezelf komen. En dat betekent eerst jezelf beter leren kennen. Misschien zelfs met jezelf de confrontatie maar eens aan gaan. Een verdiepingsslag dus. Afschakelen van allerhande afleiding waar je zelf niets aan kunt veranderen. En is dat dan egoïstisch? Waarom zou dat egoïstisch zijn? Heb je immers niet zuiver en alleen jouw uniekheid met de wereld om je heen te delen? Leer en leef die uniekheid dan eerst. Met die uniekheid lever je de beste bijdrage. Verstoringen kun je op die weg wat mij betreft missen.

Begin in je eigen directe en naaste omgeving. Inzet voor de hele wereld wordt niet van je gevraagd. Zoek de menselijke verbinding en ga die weer aan. Herstel conversatie. Geniet meer van dingen die er toe doen door eens stil te staan. Kijk niet te ver vooruit (de meest waanzinnige training die ik ooit volgde om me voor te stellen waar ik over vijf jaar zou willen zijn…). Waar volgende week is misschien slimmer en je leeft zoveel meer. Je tijd raakt immers op. Geniet dus van dat wat je nu (nog) hebt.

Die tocht wil ik nog verder aan gaan.  Nee, niet als kluizenaar maar juist volop in verbinding. En daarvoor laat ik andere ‘verbinding’ dus los.

Frans Captijn

www.captijninsight.com