Toch was het dit keer anders. Hij zakte ineens diverse keren door zijn linker poot. We dachten eerst aan een soort verstuiking.
Ik dacht
gelijk aan laten inslapen omdat ik dit lijden niet kon aanzien en zijn janken niet kon aanhoren.
En toch... dat liep tot nu toe toch anders.
Gelijk die vrijdagmorgen naar de dierenarts.
We hebben hier net vijf dagen Thais
Nieuwjaar achter de rug. Dierenartsen en zelfs het dierenhospitaal waren die periode gesloten. We
waren nog net op tijd voor die lange break om een dierenarts te vinden die nog open was.
Laten inslapen daar deed deze dierenarts niet aan. Het past niet binnen het Boeddhisme. Slechts een enkele dierenarts wil dat maar doen.
Twee bloedtesten wezen uit dat Kadhow kampt met levensbedreigende Ehrlichiose / Rickettsiose. Een mond vol van een ziekte waar ik ook nog nooit
van gehoord had. Zijn lijf zit vol met bloedparasieten. Die, op hun beurt,
tasten de witte bloedcellen, zenuwen, spieren en gewrichten en de hersenen aan.
Deze ziekte wordt uitsluitend verspreid door een teken soort die in de warme landen rond de Middelandse-Zee en Azie voor komt. Kadhow moet dus zo'n beet hebben gehad.
Wij begrepen dat eerst niet goed omdat al onze
honden diverse keren per jaar de beste middelen krijgen tegen teken, vlooien en
ingewand parasieten. Yep, ze zijn de hele dag natuurlijk hier buiten en hebben
veel vriendjes en vriendinetjes waarmee gespeeld wordt en ook met de koeien en
waterbuffels.
De dierenarts vertelde dat al die middelen wel beschermen tegen aanvallen van die parasieten maar dat een beet al kan zijn gedaan voordat de parasiet het aflegt tegen die bescherming en zich laat vallen. Bacterien en virussen die schadelijk zijn voor je hond of kat kunnen dan al zijn ingebracht en die middelen bieden geen bestrijding daarvan. Daarnaast is die ziekte een soort van sluipmoordenaar. Het kan zich een tijd 'schuil' houden voordat het actief wordt.
De ziekte kent drie stadia. De eerste twee merk je
bijna niet op en al zeker niet bij een dier dat al wat ouder is. Af en toe
trillen of eens een keertje hoesten hoort bij ouder worden en elke week bloed
af laten nemen als je als baas ook maar enigszins vermoedt dat er iets mis met
je huisdier is doe je natuurlijk ook niet.
Kadhow zit, helaas, in fase drie van de ziekte.
Een zeer moeilijk te bestrijden fase die, als het dier het al vol houdt, tot
wel drie maanden intensieve zorg en medicatie kan kosten. Weer wat kracht terug
krijgen om weer te kunnen staan kan drie weken duren.
Hij kreeg een infuus, pijnstilling, speciale
medicijnen tegen de parasieten, ijzer en vitamine pillen en pillen ter
ondersteuning van zijn lever. Eerst voor een week. Natuurlijk is plassen en
poepen een aardig probleem maar samen hebben we daar een oplossing voor
gevonden.
Zelfs het lekkerste eten raakt hij niet aan.
Alleen een hondenkoekje en, geloof het of niet, wat kattenvoer. Helemaal prima,
of het nu wel of niet goed is op dit moment. Daarnaast heeft hij best wat
reserves, hoewel we vanmorgen voor het eerst zagen en voelden dat hij enorm snel aan het vermageren is.
Deze ziekte wordt uitsluitend verspreid door een teken soort die in de warme landen rond de Middelandse-Zee en Azie voor komt. Kadhow moet dus zo'n beet hebben gehad.
De dierenarts vertelde dat al die middelen wel beschermen tegen aanvallen van die parasieten maar dat een beet al kan zijn gedaan voordat de parasiet het aflegt tegen die bescherming en zich laat vallen. Bacterien en virussen die schadelijk zijn voor je hond of kat kunnen dan al zijn ingebracht en die middelen bieden geen bestrijding daarvan. Daarnaast is die ziekte een soort van sluipmoordenaar. Het kan zich een tijd 'schuil' houden voordat het actief wordt.
Voor de zware medicijnen die hij krijgt moet hij iets van eten in
zijn maag hebben. Drinken doet hij gelukkig inmiddels wel. Ook dat hoort overigens bij
het ziektebeeld. Toch zijn we er ook blij om met de huidige temperaturen van steeds rond de veertig graden Celsius hier.
De nachten zijn onrustig en soms erg kort.
Phatsamon heeft mij er van overtuigd dat we hem
samen een kans moeten geven en daar gaan we nu voor. Let wel, niet willens en
wetens voor onszelf. Als dit voor Kadhow een te grote worsteling gaat worden
dan heb ik inmiddels toch een dierenarts gevonden die hem thuis bij ons uit
zijn lijden zou kunnen verlossen.
We zijn nu net terug van een bezoek aan de dierenarts. Die konstateert dat de gezondheidssituatie van Kadhow inmiddels kritiek is. Hij heeft geen koorts maar heeft in een week tijd bijna 10% van zijn lichaamsgewicht verloren en dat gaat te snel. We moeten hem gaan forceren om hondenvoer te gaan eten met iedere keer kleine porties. Zolang hij niet overgeeft is dat prima.
Naast zijn set aan medicijnen heeft hij ook een lichte dosis morfine gekregen om meer te rusten en aanvullende pijnbestrijding. De temperaturen zijn te hoog buiten dus moet hij in airco binnen blijven overdag. Dat deden we al maar wordt nu langer.
We hopen en doen met z'n allen ons best om hem
misschien toch nog weer een beetje op de rails te krijgen. En de vier meiden
houden hem goed gezelschap en genieten samen met hem van de airco in de TED's.
De tijd zal het leren...
Frans Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten