Mindfulness is egoïstisch?

Al een tijdje voordat ik in 2010 mijn burn-out kreeg was ik met meditatie en mindfulness bezig. En tot op de dag van vandaag is dat deel van mijn huidige levensstijl. Al vaak schreef ik over de enorme wending in mijn leven. Voor mij is het veel meer een mee bewegen met de natuur en het ritme, vaak de cyclus, die je daarin tegen komt geworden. Zeker is het een vertraging en regelmatig ook een wachten en daar moet je aan wennen. De cultuur hier in Thailand helpt er een beetje bij hoewel ik toch nog steeds af en toe wat opstandig kan worden voor al dat grote op ons gemak. Maar goed, eerlijk is eerlijk, stress is inmiddels iets dat ik me nog maar vaag van vroeger kan herinneren. En met meer aandacht, of misschien moet ik zeggen minder afleiding, met zaken bezig zijn is zo gek nog niet en levert een hogere productiviteit dan al dat voormalige multitasking dat ik ooit deed.  

Een paar weken geleden maakte ik uit een artikel dat ik las op dat de schrijver mindfulness eigenlijk maar een hele egoïstische bezigheid vindt. En toen ik daar even over dacht vond ik dat helemaal nog niet zo’n gekke stelling. Voor mij is hij alleen iets te kort. Nog niet af.

Met mindfulness probeer je dingen zo te doen dat je er helemaal bij aanwezig bent. Geen stappen overslaan (veel minder fouten maken ook) en het natuurlijke proces volgen. Het brengt je dichter bij je eigen wezen. En ook wat die meditatie, de training van je geest, betreft draait het inderdaad om jou. Bij mij zorgt het er onder andere voor dat ik me als individu beter voel. Maar om dat nu egoïstisch te noemen…

Regelmatig haalde ik tijdens mijn meditatie, yoga en boeddhistische filosofielessen allerhande thema’s aan. Gasten vroegen er ook naar. In mijn blogs schreef ik vaak over die zaken.

Ik herinner me de schrik die vaak op de gezichten van deelnemers verscheen als ik stelde dat je vooral eerst goed voor jezelf moest zorgen en dat dat juist niet egoïstisch is. Ik bedoel daarbij niet de materiële zaak maar juist die gezonde geest in een gezond lichaam. Je holistische gezondheidsbalans (mentaal, fysiek, emotioneel, spiritueel en causaal (het contact met je omgeving met daarin energie leveranciers en energie afnemers)) moet op orde zijn. En dat vraagt aandacht en tijd. Inderdaad voor jezelf.

Dat is toch egoïstisch, zoals ook in dat artikel gesteld wordt? Niet dus. Het verhaal is namelijk helemaal nog niet af.

In mijn lessen gaf ik altijd als aanvulling: Als je niet eerst goed voor jezelf zorgt, hoe kun je er dan optimaal voor de ander zijn. En volgens mij maakt dat de cirkel weer rond. Ja, je begint met het werken aan jezelf om vanuit die stevige balans dat wat je in je hebt met de wereld om je heen te delen. En dat is een groeien in relaties met elkaar en een bijspringen waarin je elkaar kunt helpen om samen sterker te kunnen optreden. Het beste van jezelf daarin geven.

Niet zo egoïstisch volgens mij.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com