Mijn beste vriend houdt me mentaal en fysiek in gezonde beweging en laat me regelmatig lachen.

Op 2 november 2012, bijna zeven jaar geleden, schreef ik voor het eerst over een nieuwe aanwinst in mijn leven. Ik schreef in dat blog “wordt vervolgd”. En al een paar keer eerder haalde ik mijn, zeker weten, beste vriend in mijn blogs aan. Kadhow, mijn ‘wolf’. Toen een puppy en nu, zeven jaar later, nog steeds eigenlijk een puppy. Heerlijk om mee te leven.

En ja, natuurlijk geeft het hebben van zo’n vriend beperkingen maar voor mij wegen die nog steeds niet op tegen zoveel dat je ontvangt.

Hier in Thailand verklaren ze me soms haast voor gek. Een land met een overkill aan honden en dan deze, ‘Koninklijke’ tempelhond die op de scooter en in de auto door dit mooie land toert. Mee loopt aan een riem met een halsband met een belletje eraan. Eigenlijk meer dan ‘bezopen’ met al die honden die hier vrij en meestal wild rondlopen.

Mijn vriendin zegt me regelmatig dat ik veranderd ben. Eerst was ik ‘baas’ en had ik regelmatig de auto met chauffeur. Nu ben ik de privéchauffeur van mijn hond. Yep, het kan verkeren. Volgens mij hoort Kadhow, dat is zijn naam, inmiddels tot de meest bereisde honden van Thailand. Hij is stapelgek op de auto en op reis doen we dan ook alleen plekken aan waar hij ‘gewenst’ is. Dat aantal plekken beperkt ons natuurlijk ook. Het is dan maar zo.

Hij is gewend aan restaurant bezoek en aan elders logeren en gedraagt zich meer dan keurig. Geweldig om de gezichten van de Thai te zien.

Een tijdje geleden haalde ik mijn vriendin van haar werk in Bangkok op. Een pittige reis met aardig wat vertraging door noodweer onderweg. Toch… de Mazda trotseerde diep water en Kadhow moet zich, net als ik, af en toe in een boot gevoeld hebben.

We waren op weg naar de Thaise provincie Nakhon Ratchasima en na de lange rit was ik redelijk kapot kan ik je zeggen. Ik wilde gewoon even relaxen. Eerst dit metropool uit. Dat lukte maar traag.

Een hotel. Pfff. Ik wilde er stoppen. Mijn vriendin vond dat op zich ook een goed besluit maar zei ze: “Volgens mij is dit een seks hotel”. Heel gewoon hier. Mij boeide het niet ik wilde gewoon stoppen met rijden omdat het niet verantwoord meer was en mijn vriendin na een lange dag het ook niet echt zag zitten om in de late avond nog te rijden. Kadhow was geen optie maar wilde er ook wel uit.

Wij dus de oprit op. Mijn vriendin, in perfect Thais natuurlijk, vragen of er een kamer beschikbaar was voor een nacht. Geen punt. “Kunnen we de hond ook meenemen?” Ik geloof dat de man haast van zijn stoel viel want dit was volgens mij in dat wat inderdaad een seks hotel was nog niet eerder vertoond. En wat hem betrof mocht uiteindelijk alles een eerste keer hebben. En kijk, zo maak je dus nog eens wat mee. Goed om te lachen.

En wat die beweging en die beste vriend betreft? Hij levert het allemaal en met een grote blije krul in zijn staart. Mijn zoon nam ooit een boekje voor mij mee over de gedragskenmerken van een hond en hoe je zijn communicatie met jou daaruit kunt opmerken en vice versa. Nou, Kadhow heeft volgens mij maar één houding en dat is ‘blij’.

Hij geeft me dagelijks fysieke en mentale fitness. Een paar uur per dag actief in het bos wandelen, genieten van dat wat de natuur te bieden heeft. Een vorm van meditatie. Awareness met een mooi woord.

En inderdaad, zoals mijn zoon, als dierenkenner en verzorger vaak zegt, je kunt er vaak meer op vertrouwen dan op mensen omdat ze ‘echt’ zijn. Yep, een meer dan zeer bijzondere vriend.

Het is na zeven jaar nog steeds een puppy. En misschien heeft mijn vriendin gelijk dat hij inmiddels mijn ‘baas’ is. Fun! Ik voel me met deze gezond houdende vriend meer dan prima.  

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com