In mijn ‘vorige leven’ in dit leven, in mijn rol als
algemeen directeur van een organisatie, kampte ik regelmatig plotseling wakker
worden in de nacht en door al mijn gedachten niet meer in slaap kunnen komen.
Bij mij werkte het eigenlijk zo. Ik had mijn bed nog niet
geroken of ik viel haast in slaap. Het had meer te maken met fysieke en mentale
uitputting (wat later ook de vorm van een burn-out aan nam). En door die
overbelasting viel ik dus weldegelijk diep in slaap. Althans, zo voelde het.
Na een paar uur kwam ik als een dobber die door een vis even
naar onderen werd getrokken en plotseling weer werd los gelaten, als een soort
raket weer plotseling ‘naar boven’. Als een raket weer klaar wakker. Kon niet meer
in slaap komen. Piekeren over allerhande situaties, projecten, problemen, et
cetera, zowel zakelijk als privé.
Nu ben ik er achter wat er eigenlijk gebeurde. De hele dag, tot zelfs vlak voordat ik ging slapen was ik in mijn hoofd aan de weer met allerhande problemen en situaties. In mijn werk, thuis, in de kleine en grote wereld om me heen, soms zelfs in mezelf. Ik ging maar door en gunde me geen 'cool-down' periode voor ik ging slapen. Altijd en overal bereikbaar en beschikbaar. En als je dan gaat slapen dan schakel je ineens de invloeden van je vijf basis zintuigen uit. Echter je hoofd draait nog op volle toeren en gaat dus aan de slag met van alles en nog wat dat het maar kan vinden. Soms in de meest gekke kronkels en soms zelfs dromen.
Nu ben ik er achter wat er eigenlijk gebeurde. De hele dag, tot zelfs vlak voordat ik ging slapen was ik in mijn hoofd aan de weer met allerhande problemen en situaties. In mijn werk, thuis, in de kleine en grote wereld om me heen, soms zelfs in mezelf. Ik ging maar door en gunde me geen 'cool-down' periode voor ik ging slapen. Altijd en overal bereikbaar en beschikbaar. En als je dan gaat slapen dan schakel je ineens de invloeden van je vijf basis zintuigen uit. Echter je hoofd draait nog op volle toeren en gaat dus aan de slag met van alles en nog wat dat het maar kan vinden. Soms in de meest gekke kronkels en soms zelfs dromen.
Sinds ik in Thailand leef en werk ken ik nachten met slapeloosheid
eigenlijk niet meer. Ze komen dan ook nagenoeg niet voor. Ik slaap goed, val
rustig en als een blok in slaap en wordt door mijn biologische klok vroeg
wakker. Mijn lijf neemt gewoon de rust die nodig is om op te laden.
Slapeloosheid
is een effect. En als er een effect is dan is er dus ook een bron. Medicijnen
helpen bij effect bestrijding. Zeker als voormalig brandweermens weet ik dat het
vele malen beter is om niet de bron te bestrijden maar de bron niet te laten
ontstaan. En juist daarin ligt de kern volgens mij van de aanpak en de,
overigens in mijn ogen zeer natuurlijke, oplossing.
Het is fantastisch om te weten hoe zaken werken en het is
ook fantastisch dat farmaceutische bedrijven pilletjes, al dan niet via de
dokter, aanbieden die je helpen om te kunnen slapen. Feitelijk maken ze je
afhankelijk en vaak werkt zo’n pilletje op den duur verslavend. Het lost dus
eigenlijk niets meer op dan een doekje voor het (blijven) bloeden.
De basis van slapeloosheid ligt in onszelf en in onze
leefstijl. En jawel, ervaringen die we in het verleden hebben opgedaan en
vormen van (oer) angst gaan met onze geest aan de slag en houden ons dus uit
onze slaap. We kunnen ons afvragen waarom baby’s (in veruit de meeste gevallen)
zalig kunnen slapen en zich niet gestoord voelen door waar ze zijn of wat er om
hen heen gebeurt. Wat hebben wij onszelf dus aangedaan? Waarom lukt ons
dat niet meer om waar dan ook in slaap te kunnen vallen.
Ik herinner mij onze twee kids nog tijdens de carnaval in de Rodahal in Kerkrade. Harde muziek, oeverloos veel mensen, gezelligheid en veel rumoer. En allebei lagen ze zalig in hun clownspak op de grond in een hoekje op de grond te slapen. Veilig vanuit het oer vertrouwen dat er op ze werd gelet omdat er om ze werd gegeven en er dus niets kon gebeuren (Ik adviseer je niet om zoals op de foto op straat te gaan slapen tenzij er een oogje in het zeil gehouden wordt).
Overigens is mijn hond, die ik als mijn persoonlijke boeddhistische leraar zie, ook zo'n voorbeeld. Hij maakt zich niet druk over gisteren en ook niet over morgen en slaapt waar hij maar slapen wil en kan. Meer dan alert als we er samen regelmatig lekker in de natuur op uit trekken.
Tijdens onze groei en opvoeding zijn we ons niet bewust
dat we onze eigen 'portier' of 'bewaker' van informatie niet kennen. We kennen
de ‘uit’ knoppen niet. We gooien een overkill aan informatie in ons hoofd als
een soort vuilnisvat naar binnen. We zijn overmand door de hang naar informatie
en verbinding met alles en nog wat om ons heen. Zijn verslaafd. We zijn het
ritme van de natuur kwijt geraakt en passen ons slechts tegenovergesteld
aan. In de lange avonden gaan we langer doorwerken en in de zomer gaan we
bij meer energie rusten op het strand.
Op slaap dien je je voor te bereiden. Niet alleen voor
die slaap maar je dient je er bewust van te zijn dat het een normaal en
natuurlijk onderdeel, een ritme, is van de dag. Dat voorbereiden doe je door de
prikkels die je de hele dag tot je neemt in balans te houden en voor de nacht
af te bouwen (in plaats van juist op te bouwen). Een cool-down zoals ik het eerder noemde. En door je minder op te winden
over - of om - zaken die vanuit de buitenwereld grip op je proberen te krijgen
(meditatie is bijvoorbeeld en methode om dat te leren).
Een van mijn leraren zei een tijd geleden tegen me; “Frans, als jij in je leven terug kijkt op al dat piekeren en al die slapeloosheid die je jezelf hebt aangedaan, heeft het je oplossingen gebracht? Heeft het je wat opgeleverd?”. Als ik eerlijk ben dan moet ik erkennen dat het me uitsluitend slapeloosheid heeft opgeleverd. Het is gewoonweg tijdverspilling. En al die ideeën die ik in mijn hoofd liet opkomen bleken in de praktijk allemaal anders uit te pakken dan ik gedacht had. En ik kon er mee omgaan anders kan ik dit hier en nu niet schrijven. Ik leef nog steeds. Ware tijdverspilling is het geweest. En vanuit die ervaring is het dus beter om er mee te stoppen.
Een van mijn leraren zei een tijd geleden tegen me; “Frans, als jij in je leven terug kijkt op al dat piekeren en al die slapeloosheid die je jezelf hebt aangedaan, heeft het je oplossingen gebracht? Heeft het je wat opgeleverd?”. Als ik eerlijk ben dan moet ik erkennen dat het me uitsluitend slapeloosheid heeft opgeleverd. Het is gewoonweg tijdverspilling. En al die ideeën die ik in mijn hoofd liet opkomen bleken in de praktijk allemaal anders uit te pakken dan ik gedacht had. En ik kon er mee omgaan anders kan ik dit hier en nu niet schrijven. Ik leef nog steeds. Ware tijdverspilling is het geweest. En vanuit die ervaring is het dus beter om er mee te stoppen.
Echte oplossingen vind je niet in de buitenwereld maar in jezelf. Werken aan rust en inzicht hoe dingen werken zorgen voor 'verlichting' (lichter maken van jezelf). De bewaker (manager) van je eigen leven worden is de kunst. Een van de hoofdzaken daarbij is om weer in balans te komen en te ervaren dat het niet hebben van al die contacten en informatie je meer in balans brengt en houdt dan je denkt.
Het resultaat? Geen pilletjes meer nodig, een betere
nachtrust, kunnen slapen waar je eigenlijk maar wilt of waar het, net als mijn
kinderen tijdens de carnaval, maar mogelijk is. De natuur een beetje als
spiegel volgen en… je apparaatjes waar je de hele dag maar mee rond loopt
gewoon lekker vroeg in de avond uitzetten bijvoorbeeld. Geen email na het
avondeten.
Stop je slapeloosheid. Hou je niet voor de gek dat
anderen of situaties je dit aan doen. Pas je levensstijl aan. Wordt je er van
bewust dat piekeren slechts tijdverspilling is en je op jezelf kunt vertrouwen.
Je hebt het slechts zelf in de hand.
Slaap lekker.
Frans Captijn
www.captijninsight.com
captijninsight@gmail.com
Heel herkenbaar Frans. In hey toevallig in dezelfde setting. Ik ga je goede raad, na twee weken heerlijk ontspannen kerstvakantie, graag opvolgen. Hartegroet ilone
BeantwoordenVerwijderen