We moeten altijd maar gelukkig zijn. En kennelijk zijn we
dat niet want de wereld om ons heen maakt ons wijs dat we toch steeds het
nieuwste van het nieuwste moeten kopen om gelukkiger te zijn. Zelfs een blad
als Happinez staat voor meer dan de helft vol met reclames om gelukkiger te
worden. Ons leven is gericht op geluk en als we gelukkig zijn wordt het leven
om ons heen daar weer niet bij van. Ik schreef er op 28 april dit jaar al eens een blog over.
Geluk is niet goed voor de economie. We moeten altijd berg op en zelfs
stilstaan lijkt niet goed.
Is het niet meer dan normaal dat we als we berg op willen
het dal verlaten en als we op die bergtop staan toch ook weer een dal in moeten
om wellicht ooit nog eens een hogere bergtop te bereiken?
De natuur helpt ons om dit te begrijpen. Uit de vier
seizoenen is al heel veel te leren en vandaag wil ik het voorbeeld van een
lotusbloem eens onder de loep nemen.
Zonder modder kan er geen prachtige lotus bloeien.
De modder staat in het Boeddhisme voor onze wereld van piekeren,
ons zorgen maken en soms zelfs lijden. Die modder is essentieel om het zaad van
de lotus te laten ontkiemen. De wortels gaan diep in de modder. Uit die modder,
al die ervaringen in je leven, gaat de jonge plant groeien. Als de lotusknop
het water oppervlak raakt dan groeit de oorsprong van die fantastische bloem op
een dunne en super sterke steel tot hoog boven dat water oppervlak.
Het wateroppervlak leert ons dat emoties hun eigen tijd
nodig hebben om tot rust te komen. Een niet te forceren proces. Als er storm is
dan komt het water in beweging en wordt troebel. De lotus blijft fier overeind
staan en beweegt slechts met de wind mee. En na de storm duurt het even tot het
water weer glad als een spiegel is. Echter… nog niet kristal helder. De modder
en het stof in het water dat door dat de wind de laag water in beweging heeft
gebracht is niet helder en ook dit proces kun je niet forceren. Slechts door
het tijd te geven wordt het water naast spiegel glad ook kristal helder. En pas
dan kun je ook alles in relatie tot dat wat die emotie veroorzaakte helder en
zonder oordelen zien. Er van leren.
Hoog boven het water opent op enig moment, en ook die
tijd kun je niet forceren, de lotus zich om zich in pracht en praal te laten
zien. Geen enkele moeite. Niet anders voordoen dan hij of zij is. En na een dag
of twee wordt die mooiheid minder. De bloemblaadjes vallen in het water en de
bloem geeft terug. Voeding in het water dat de modder voor de nieuwe generatie
vruchtbaar maakt. Na verloop van tijd valt ook het zaad uit de kolven die
gevormd zijn en het proces begint van voren af aan. De levenscyclus, (cirkel
van Samsara).
Nog iets moois, water hecht zich niet aan de bladen van
een lotusplant. Water vormt parels en door de wind of door de zwaartekracht,
wederom geen enkele moeite, rolt het van het blad af. En daarmee wordt het blad
dan ook niet verstoord door alles wat er om hem of haar heen gebeurt.
Modder is nodig om ‘slechts’ je uniekheid, dat, wat en
die je bent te laten zien. Te leren van het verleden en stappen te zetten in de
toekomst. En dat proces kent diverse stappen als verandering/transformatie, nemen,
groeien, stralen, geven, verandering, groei.
Een voortdurend leerproces waarin je niet altijd kunt
stralen en gelukkig kunt zijn. Het is een accepteren van bergen en dalen wat je leven vorm en inhoud geeft. En vergeet niet...geluk hangt af van onze geestelijke houding en niet van externe condities.
Zonder modder geen lotus.
Frans Captijn
Zonder modder geen lotus.
Frans Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten