Alsof ik afscheid van mijn leven heb genomen. In tegendeel. Zonder (sociale) media ben ik juist het leven weer aan gegaan

Op 3 mei jl. gaf ik op de sociale media aan dat ik met ingang van 20 mei zou stoppen met de (sociale) media. Dat stoppen is overigens minder gemakkelijk dan je denkt. En ook dat is voor mij al weer een teken aan de wand. Marketing hangt als een tijger aan je broekspijpen en om daar van af te komen… Soms moet je nog twee weken wachten en soms lukt het niet voor de volle 100%. Ook van allerhande digitale en gedrukte nieuwsbrieven en magazines ben ik meer en meer afscheid aan het nemen. Binnenkort schrijf ik over mijn achtergronden om dat te doen nog een blog.

Een goeie en oude bekende stuurde me een paar dagen na 20 mei een mail met de tekst:

“Wie had dit toch 10 jaar geleden durven te veronderstellen dat sociale media zó bepalend zou zijn in ons leven.

Dat mensen je uitzwaaien als je aangeeft dat je niet meer grenzeloos beschikbaar wilt zijn voor onze heiligheid Facebook, Twitter etc.. Bijna de status van held. De anderen blijven achter op de kade terwijl jij het ruime sop kiest! Ze zijn je kwijt…. Vaarwel…..

Grappig eigenlijk want wat is er nou daadwerkelijk veranderd. Jij bent nog steeds jij, iedereen die écht met jou in contact staat weet je te bereiken, net als vóór het Facebook-tijdperk.”

Toen ik dat las en er even over dacht kwam er een grote grijns op mijn gezicht. Hoe goed de intentie en hoe erg ik het ook waardeer… voor mij zit er een grote kern van waarheid in zijn bericht.

Ik heb lof uitingen gekregen. Mensen die het eigenlijk ook zouden willen maar het (nog) niet konden. Allerhande generale excuses, omstandigheden of gewoonweg verslaving. Mensen die me bedankten (met dank overigens) en me nog een heel fijn verder leven toe wensten. Vrienden die me succes en sterkte op mijn verdere levenspad toe wenste. Zelfs een serieuze poging "Help Frans op sociale media te blijven". 

En als ik hier nu allemaal zo op terug kijk dan geeft het me echt het gevoel alsof ik een soort afscheid van mijn leven heb genomen. Iets dat een andere goeie kennis me overigens ook letterlijk haast schreef.

Niets is minder waar voor mij. Ik had heel even erg veel tijd over. Die tijd is inmiddels ingevuld met verbinding en verdieping. Dat was immers ook helemaal de bedoeling. Ik leef meer en intenser dan ooit. Grenzeloos beschikbaar en bereikbaar…? Nee, meer en meer ben ik weer zelf de meester over mijn leven en over dat wat ik werkelijk graag wil. Verbinding met leven, met mezelf, mijn kids, mijn vriendin, met mijn dieren, de natuur, de mensen die op mijn pad komen. Rust, zingeving en neming. Er zijn in contact zoals het bedoeld is en stukken minder verstoring vanuit welke vorm van media dan ook door zaken waaraan ik niets kan veranderen.

Ik hou het bij de kleinere wereld om mij heen en met het verder intens groeien door mijn uniekheid met anderen te delen (en zij met mij). Gewoon net zo al dan niet 'aantrekkelijk' van buiten als van binnen durven zijn (er is immers niets te verbergen). Mijn leven vieren door naar grotere en waardevollere zaken toe te groeien. De filosofie leven dat ik altijd trouw aan mijn eigen set van normen en waarden zal blijven. Nog meer mijn outdoors leven met mezelf alleen, met de mensen die me lief zijn en/of met de internationale gasten die op mijn pad komen, met de natuur om me heen, te be-leven.  

Zalig om het leven dieper te zijn aan gegaan, een nog diepere levensstijl te leven, en ook daarin is nog een lange weg te gaan. Een leven lang leren zolang ik de tijd er (nog) voor heb.

Frans Captijn

www.captijninsight.com