Wat een vragen... Van een goeie kennis kreeg ik vorige week, marketing technisch keurig op tijd geplaatst, een bericht via de sociale media. Een gepersonifieerde groepsmail.
“Beste Frans,
Het aftellen is begonnen. 2017 staat voor de deur. Een nieuw jaar met nieuwe kansen. Kansen die je alleen kan verzilveren, als de organisatie daar klaar voor is. Een Future Fit organisatie werkt voortdurend aan de verbetering van haar dienstverlening. Continu worden haar mensen en processen verder ontwikkeld.”
Het aftellen is begonnen. 2017 staat voor de deur. Een nieuw jaar met nieuwe kansen. Kansen die je alleen kan verzilveren, als de organisatie daar klaar voor is. Een Future Fit organisatie werkt voortdurend aan de verbetering van haar dienstverlening. Continu worden haar mensen en processen verder ontwikkeld.”
Vanuit
mijn ‘oude’ levensstijl heel geen verkeerde zakelijke stellingen.
Persoonlijk kun je er de vragen aan koppelen als: “Heb jij je doelen al bereikt dit jaar?
Ben je Future Fit?. Kortom de mail nodigde me uit om in ieder geval weldegelijk persoonlijk, één op één, te reageren. Als geen ander ken ik vanuit een voormalige
samenwerking de geweldige passie en creativiteit van de afzender en de wil om
die passie te delen. En juist daarom durfde ik mijn gevoel te spiegelen. Iets
dat ik ook in en met dit blog graag openbaar doe.
Ik heb de ‘doelen’ die ik in mijn leven had inmiddels
meer en meer los gelaten. Ik lach er steeds meer om. De vele, vele management
trainingen met de vraag waar ik over vijf jaar zou willen zijn. Hoe ik dat kan
bereiken. Wat ik er voor zou moeten doen. Je krijgt aangeleerd om vooral de doelen in je leven acterna te hollen. En als je die dan überhaupt al haalt dan vier je dat niet of nauwelijks omdat je meestal al lang weer op weg naar je volgende doel. Hoe stom dat ik dat nooit eerder zag...
In het vak waarin ik zat, brandweer,
hulpverlening, rampenbestrijding en crisisbeheersing, had ik al veel eerder
veel beter moeten weten. Te veel heb ik in dat pracht vak gezien en ervaren dat
alles slechts tijdelijk is en leven letterlijk in één klap voorbij kan zijn.
Te veel vrienden en kennissen verloor ik met hun dromen over de toekomst. Hun dromen over wat te doen na hun pensioen gerechtigde leeftijd (volgens mij ben je altijd gerechtigd om te stoppen met werken maar dat is weer wat anders).
Ik leerde om er voor te gaan om het doel over een, twee, drie, vier of vijf jaar
te bereiken. Als ik er was dan holde ik al weer verder (in plaats van dat ik er
oprecht van genoot dat ik er gekomen was) naar het volgende doel voor over vijf
jaar. Veel schade heb ik er mee aangericht zowel in relatie tot mezelf als naar mijn gezin (ik schreef er een paar maanden geleden al over). "Als je maar wilt dan kun je alles bereiken!", was (en is misschien nog
steeds) de leus (of leugen).
Te veel focus op de toekomst, te weinig genieten van dat
waar ik bovenop stond. Ik zag het niet (ik stond er immers bovenop). En zodra
ik weer een doel bereikt had… hup, op naar het volgende doel. Te weinig mijn
melkkrukje pakkend om eens even stil te staan bij de bloemen die ik gezaaid had
(en het onkruid dat er ook tussen stond). Niet eens wakker worden, maar slechts heel kort van de leg raken, van vrienden om me heen die op jonge leeftijd het leven lieten.
Mijn roer is om. Heb jij je doelen al bereikt dit jaar?
Hoe Future Fit ben jij? Wordt wakker! Er is slechts één doel in het leven (woorden
van OSHO die ik inmiddels leef) en dat is TE LEVEN.
Confucius, de Chinese wijsgeer, zei al dat elke reis met
de eerste stap begint. Voor mij begint iedere dag met de eerste stap. Morgen
niet met de tweede maar heel bewust weer met een eerste. Zonder al die
bekende doelen te leven zorgt er bij mij voor dat ik elke dag en tot nu toe
steeds weer, op een onbekende bestemming kom en ben. Een levensavontuur. Daar aangekomen even terug kijken en leren, gaan slapen zonder of tenminste met veel minder gepieker en
morgen al weer een kans voor een nieuw begin als ik tenminste weer wakker mag worden. Zo niet, dan was het ondanks dieptepunten, die ider mens in zijn of haar leven kent, super mooi geweest.
Ik had het al veel eerder kunnen weten maar wilde er niet
aan toegeven. Ik had er een ongeluk in de Westerscheldetunnel voor nodig. Nu ben ik er dankbaar voor dat ik met deze levensfilosofie elke
dag mijn ‘doel’ bereik. Dat ik door fantastische inzichten door het werken met
veel verschillende mensen en culturen, in de wat ik noem ‘Straat Universiteit’, elke
dag weer precies Future Fit genoeg ben om zonder enige stress en met plezier weer
de eerste stap te zetten.
Stop met het zoeken van zondebokken en het maken van generale excuses alsof het voor mij nu heel gemakkelijk praten is en dat je toch je 'verantwoordelijkheden' hebt. Ook voor mij was het een harde ont-leerschool. Ik voel me meer en meer vrij.
Omhels je leven, je toekomst ontstaat vanzelf, ga de strijd niet aan. Bouw je brug terwijl je er overheen loopt. Elke dag genieten van de eeste stap en steeds trots zijn op het behaalde resultaat.
Stop met het zoeken van zondebokken en het maken van generale excuses alsof het voor mij nu heel gemakkelijk praten is en dat je toch je 'verantwoordelijkheden' hebt. Ook voor mij was het een harde ont-leerschool. Ik voel me meer en meer vrij.
Omhels je leven, je toekomst ontstaat vanzelf, ga de strijd niet aan. Bouw je brug terwijl je er overheen loopt. Elke dag genieten van de eeste stap en steeds trots zijn op het behaalde resultaat.
Doel bereikt en je blijft continu toekomst fit. Hoe mooi kan het zijn?
Frans Captijn
www.captijninsight.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten