De
laatste paar dagen kwamen er twee gasten naar me toe om me een verklaring te
geven waarom ze niet konden deelnemen aan mijn vroege ochtend klas en Dharma lezing.
Nu is die klas vrij en je hoeft mij er dan ook geen soort verantwoording over
af te leggen waarom je er niet was. Het is immers je vakantie hier bij ons weet
je? Maar toch, ze voelde zich er niet goed onder omdat ze op zich graag van de
partij hadden willen zijn.
Beiden
vertelden me dat ze niet meer tot rust konden komen en niet meer konden slapen door
de uitslag van de verkiezingen. Niet alleen deze twee gasten, maar ook als lid
van de Chiang Mai Expatsclub, hoor ik veel mensen hierover aardig van de leg.
Overigens misschien juist een reden om naar mijn les te komen denk ik zelf.
Mijn
blog voor deze week was al klaar, maar ik zal dat blog volgende week publiceren
om misschien met dit blog mensen wat meer rust in hun hoofd te geven.
Piekeren,
je zorgen maken en slapeloosheid heeft te maken met de dingen die je jezelf in
je hoofd haalt. Het gevoel, veroorzaakt door je onderbewustzijn, heeft alles te
maken met je eerdere ervaringen vanuit het verleden in je leven. Een gevoel dat
verband houdt met angst en met er aan denken dat je niet in staat bent om om te
gaan met de nieuwe situatie die mogelijk gaat ontstaan.
Je
creƫert de verhalen en mogelijke situaties in je hoofd. Andere mensen zijn zeer
bereid om je zelfs met dit proces te helpen en situaties misschien wel nog
erger te maken. Jij begint naar wegen te zoeken hoe je daar eventueel allemaal
wel niet me om moet of kunt gaan. Wees even alert. Vanuit je angst voor het
onbekende verzin je plan ‘A’, ’B’ en ‘B +’ om jezelf alvast voor te bereiden op
de dingen die heel vaak niet eens gaan gebeuren. En je bent slechts in staat om
de angstige kant van de verandering te zien in plaats van benieuwd te zijn naar
de wellicht uitdagende kanten die aan die angst ook vast kunnen zitten. Het
hele proces zuigt de energie uit je weg en schept alleen maar nog meer angst.
Het houdt je af om te genieten van het leven en veroorzaakt een verstoring van
je gemoedsrust.
Als
je jezelf niet kunt vertrouwen, wie anders kan je vertrouwen. Denk bijvoorbeeld
eens aan oorlogen. Elk decennium of zelfs een kortere periode zijn ze wel ergens
in de wereld en dat is al eeuwen zo. Nieuwe terreur aanslagen wachten slechts
en je kunt er zeker van zijn dat ze weer gebeuren. Maar laat jij die dingen,
die mogelijk in de toekomst kunnen gebeuren en slechts mogelijk in ‘jouw wereld’
plaats gaan vinden (of helemaal niet) jou in hun macht houden en – zeker daar
waar het verkiezingsuitslagen aan gaat – van je (nacht)rust afhelpen?
Een
tijd geleden las ik een prachtig verhaal verteld door Allen Wilson Watts (6
januari 1915 - 16 november 1973)
Het
verhaal van de Chinese boer:
“ In
een dorpje op het Chinese platteland, leefde een boer met zijn zoon.
Naast hun hut en het land was hun enige bezit van enige waarde het paard. Zo
konden ze het land bewerken en in alle bescheidenheid rondkomen.
Op
een dag brak het paard door de omheining en rende weg.
Die
avond kwamen de dorpelingen bij de Chinese boer op bezoek om hun medelijden te
betuigen. "Wat vreselijk!" zeiden ze: "Hoe moet het nu met
het land? Je paard verloren, wat een ongeluk!"
Maar
de boer glimlachte rustig en zei: "Misschien".
De
dag daarna gingen de boer en zijn zoon weer aan het werk op het land en voor
enige tijd maakten ze er het beste van. Tot op een dag het paard weer kwam
aangelopen. En in zijn kielzog nam hij een kudde van zeven wilde paarden mee!
Die
avond kwamen de dorpelingen weer bijeen om hun gelukwensen te geven: "Wat
een geluk! Wat geweldig! Je bezit zo maar verachtvoudigd!"
Maar
de boer glimlachte rustig en zei: "Misschien”.
De
volgende dag wilde de zoon proberen of hij de paarden kon temmen en klom op de
rug van een wild paard. Deze was hier echter niet van gediend en bokte net
zolang totdat de zoon met een flinke smak op de grond belandde en beide benen
brak.
Die
avond stonden de dorpelingen weer op de stoep: "Wat vreselijk! Je zoon!
Beide benen gebroken! Nu kan hij niet helpen op het land! Wat een ongeluk! Hoe
moet dat nu?"
Maar
de boer glimlachte rustig en zei: "Misschien”.
De
volgende dag kwam er bericht dat er een oorlog was uitgebroken en dat alle
jongemannen die daartoe in staat waren zich onmiddellijk moesten melden om een
leger te vormen. Zijn zoon werd afgewezen. De dorpelingen kwamen wederom op de
stoep met hun verhaal dit keer: “Wat een geluk voor jullie!”
En
de boer glimlachte rustig en dacht: “Misschien”.
"Het
hele proces van de natuur is een proces van immense complexiteit en het is echt
onmogelijk om te zeggen of iets dat gebeurt in het goed is of slecht. Want je
weet maar nooit de gevolgen van het ongeluk. Of, je weet nooit de gevolgen van
geluk. "
"Het
hele proces van de natuur is een proces van immense complexiteit en het is echt
onmogelijk om te zeggen of iets dat er in gebeurt goed is of slecht. Je weet immers nooit de
gevolgen van het ongeluk. Of, je weet nooit de gevolgen van geluk. "
Je
kunt je afvragen: "Wie is eigenlijk de meester van mijn leven?" Zijn
dit je gedachten of ben jij het?
Stop
met het maken van allerhande verhalen in je hoofd die misschien nooit komen of
er nog helemaal niet zijn.
Je
mag en kunt volledig op jezelf vertrouwen. Immers, dat heb je tot dusver al
lang in je leven aan getoond. Vertrouw op je veerkracht en creativiteit omdat
je leven helemaal niet verkeerd kan gaan.
Leef
en geniet van het leven. Heeft al dat zorgen maken in je leven je al ooit
verder geholpen?
Stop
ermee, ga slapen en… als je wilt… kom gewoon fijn naar mijn klas.
www.captijninsight.com
Frans Captijn
www.captijninsight.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten