Afgelopen
dinsdag was het hier weer zover. Stroomuitval.
Het is stroomuitval na stroomuitval dat de klok hier regelmatig slaat en al zeker tijdens het regenseizoen dat overigens inmiddels weer op zijn retour is.
Hoewel die stroomuitval went, wen je er eigenlijk nooit aan en het komt altijd net op het verkeerde moment. Je vertrouwt er te veel op en gaat ervan uit dat stroom een gegeven is en ‘dus’ altijd beschikbaar.
En
wat de omgang met dat wennen betreft, het is misschien beter om te zeggen dat we er een
beetje op zijn voorbereid hier. Noodverlichting units in ieder gebouw op onze
stek. Veel solar buitenverlichting en een noodaggregaat om de
basisvoorzieningen op onze site als het allemaal weer wat langer duurt aan de
praat te houden.
De pompen in onze ‘controlroom’ hebben stroom nodig om ons van water te blijven voorzien om de toiletten te kunnen gebruiken en om te kunnen douchen. De koelkasten willen we laten draaien en de airco en ventilatoren in onze TED’s (Talk Eat & Drink place). En natuurlijk kan er ook nog steeds koffie worden gezet. Het lijkt een soort van levensbehoefte en we hebben dat allemaal inmiddels ‘georganiseerd’.
Hét
grote probleem bij die stroomuitval is echter iets anders. Het brengt al je elektrische
apparaten stap voor stap gigantische schade toe. En dat gebeurt door de enorme
stroompiek die in het openbare elektriciteitsnet wordt ingeblazen als
de stroom na de reparatie van een kabelbreuk (de leidingen lopen hier allemaal
bovengronds), een blikseminslag, een ongeval of wat dan ook, weer op het net
wordt ingeschakeld. Dat werkt allemaal net effe anders dan een apparaat met een schakelaar op een
werkend stabiel 50 HZ. elektriciteitsnet inschakelen.
Stap
voor stap worden je apparaten door die pieken na stroomuitval dus gesloopt. Reden ook dat we vaak van
bijvoorbeeld onze airco’s na dat we die met de remote hebben uitgeschakeld, ook
de hoofdschakelaar in de ‘consumer unit’ afschakelen.
Geen
stroom is hier dus eigenlijk alles gewoon weg. En dat geldt dus ook voor
internet. De stroomuitval van afgelopen dinsdag was de doodsteek voor onze
router. Haast een dag lang heeft Phatsamon aan de telefoon gehangen met DTAC
(de provider) en het leverde allemaal niets op. En ook dat contact met hen was
niet voor het eerst. Elke keer na een langere stroomuitval lijkt de data
toevoer naar onze DTAC-router niet op te starten en moeten we bellen.
Dit keer zat het me ‘tot hier’ met de service en we hebben DTAC dan ook uitgezwaaid. Op zoek naar een nieuwe provider.
Eigenlijk
zijn we daar niet zo heel blij mee want de router die we hadden was kabel loos.
Nu moeten er waarschijnlijk glasvezelkabels getrokken gaan worden omdat we nog geen provider
hier konden vinden die kabel-loze routers heeft. En kabels in en door de lucht die zijn hier
pittig kwetsbaar. Het is hier een kabel wirwar van jewelste en bij de kleinste storm breekt er alweer een kabel.
Een
aantal dagen dus geen WiFi. Onwennig en... WAT EEN RUST! Wat hou je op een dag ineens een
tijd over!
Als we ‘s avonds in ons restaurantje zijn hebben we even verbinding daar en handelen we kort even af wat we af moeten handelen.
Nee, ik ben niet verslaafd en natuurlijk is internet zo ingeburgerd en gemakkelijk dat je eigenlijk niet meer zonder kunt. Mijn weekrapport dat ik elke maandagmorgen krijg vertelt me toch dat ik gemiddeld iets minder dan twee uur van internet gebruik maak. Die tijd viel dus nu vrij.
Ik
ging in de avond weer een boek lezen. Nog wat meer tijd voor elkaar en voor onze
honden, kortere bouwpauzes en ‘verstoten’ van de alsmaar rijzende stortvloed
van ellende in de wereld die je over je heen gegooid krijgt.
Het is stroomuitval na stroomuitval dat de klok hier regelmatig slaat en al zeker tijdens het regenseizoen dat overigens inmiddels weer op zijn retour is.
Hoewel die stroomuitval went, wen je er eigenlijk nooit aan en het komt altijd net op het verkeerde moment. Je vertrouwt er te veel op en gaat ervan uit dat stroom een gegeven is en ‘dus’ altijd beschikbaar.
De pompen in onze ‘controlroom’ hebben stroom nodig om ons van water te blijven voorzien om de toiletten te kunnen gebruiken en om te kunnen douchen. De koelkasten willen we laten draaien en de airco en ventilatoren in onze TED’s (Talk Eat & Drink place). En natuurlijk kan er ook nog steeds koffie worden gezet. Het lijkt een soort van levensbehoefte en we hebben dat allemaal inmiddels ‘georganiseerd’.
Dit keer zat het me ‘tot hier’ met de service en we hebben DTAC dan ook uitgezwaaid. Op zoek naar een nieuwe provider.
Als we ‘s avonds in ons restaurantje zijn hebben we even verbinding daar en handelen we kort even af wat we af moeten handelen.
Nee, ik ben niet verslaafd en natuurlijk is internet zo ingeburgerd en gemakkelijk dat je eigenlijk niet meer zonder kunt. Mijn weekrapport dat ik elke maandagmorgen krijg vertelt me toch dat ik gemiddeld iets minder dan twee uur van internet gebruik maak. Die tijd viel dus nu vrij.
Eigenlijk een verfrissende ervaring en spiegel. Inderdaad was het even aanpassen aan de nieuwe omstandigheden. Het kwam gisteravond met een andere kabelloze provider (AIS) toch weer 'goed'. We zijn weer in de lucht.
Toch maar eens even kijken of we iets van deze leerervaring in ons toekomstige WiFi gebruik kunnen aanpassen. Het is wat discipline misschien maar alleen in de ochtend en avond even inschakelen zou al een aardige stap voorwaarts zijn.
Die rust was eigenlijk heerlijk. Waarom niet wat meer daarop inzetten. Je houdt tijd over voor andere veel fijnere dingen.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten