Soms is het moeilijk om met je tijd mee te gaan. De praktijk helpt je een handje. Vorige week vrijdag ging ik samen met hond Kadhow, voor een Thaise lunch naar Mountain View Restaurant. Een plek op ongeveer vier kilometer bij mij in Mae Rim vandaan. Ik was er al weken niet meer geweest.
Ik was niet alleen. Er was nog een Thaise man en een Thais echtpaar van ongeveer 40 jaar oud. Ik denk tenminste dat het een echtpaar was want ze hadden eenzelfde ring om hun vinger. Aan hun nette kleding te zien zaken mensen. De manleek wat nerveus en kon zijn voeten niet stilhouden. Het blijft een beetje een tik van me om mensen, vanuit mijn toneelopleiding, te observeren. Misschien niet netjes maar het gebeurt bij mij nou eenmaal. Mijn kids en mijn vriendin weten erover mee te praten. Vaak begint er in mijn hoofd een film af te spelen over wat voor mensen ik bij me heb zitten. Gek om te zeggen misschien maar ik weet haast zeker dat ik er met die film niet heel veel naast zit. Mijn kids liggen soms krom van het lachen in ieder geval en dat maakt alles aardig luchtig.
Voor mij was het een bijzonder stel. Bijzonder omdat ze niet communiceerden. Niet verbaal, niet non-verbaal. Ja, ze bestelden eten en daarna was het stil. Ze waren, ieder voor zich, volledig ingenomen door hun mobiel. En niet eventjes maar hun hele verblijf in het restaurant. En of ze daadwerkelijk geproefd, laat staan, genoten hebben van het lekkers dat ze besteld hadden vraag ik me af.
Mijn gedachten namen een vrije loop. Hoezo relatie? Heb je elkaar op die leeftijd dan al helemaal niets meer te zeggen? Is even afschakelen en investeren in elkaar geen aantrekkelijkere optie meer? Wat bindt of verbindt dit stel?
Een gedichtje van Toon Hermans schoot me door mijn hoofd. Het begint met de zin: "Je hebt iemand nodig, stil en oprecht...'.
En toen ik daaraan dacht, pas toen zag ik het. De Powerbank die op tafel lag. Die verbond. Dat was nodig en je hoefde maar stil te zijn. Twee USB-kabeltjes in het apparaat zowel een van zijn als een van haar mobiel. Een vorm van extra batterij relatie voor als de energie in je relatie op is. Kijk, dat kan dus ook.
Een grijns op mijn gezicht. Ik had weer wat geleerd. Eigenlijk is het zo gemakkelijk om met je tijd mee te gaan. Je hoeft maar om je heen te kijken en je te verbazen...
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten