Ik heb bij mijn werkgever als algemeen directeur mogen samenwerken met een hele fijne Ondernemingsraad en, binnen een aantal pogingen tot reorganisatie, ook met een super gemotiveerde zogenaamde 'Bijzondere Ondernemingsraad'.
In het samen op in de processen die binnen de (re)organisatie speelden vervulde ieder vanuit zijn/haar verantwoordelijkheid de taak en rol en eigenlijk nog veel meer. Dat meer voelde voor mij als een stuk bezieling binnen de 'gewone' zakelijkheid en betrokkenheid.
Van beide organen kreeg ooit de vraag om een medewerkertevredenheid onderzoek in te stellen. Dat was (en is misschien nog steeds) een soort kapstok om te kunnen kijken waar je als organisatie op kunt bijsturen. Een soort kwaliteitsmeting die aangeeft waar je staat en wat een verdere stap zou kunnen zijn in verbetering. Net zoals dat in het INK-systeem van kwaliteit wordt gehanteerd.
Ik ben en blijf nog steeds wars van medewerkertevredenheid onderzoeken. Mijn gevoel geeft iets negatiefs aan. Zeker omdat de formulieren anoniem mogen worden ingevuld en omdat gevoel en ervaring vaak zo moeilijk te meten zijn. Wat is immers tevredenheid? Het ‘Van Dale’ woordenboek geeft bij tevreden aan; niet meer begerend; voldaan. Een beweging van te willen hebben of te willen krijgen. En jawel, dat van de organisatie. In mijn beleving vrij eenzijdig en voor ieder zijn of haar beleving ook nog eens anders. Als je er van uit gaat dat je de organisatie kunt zien als een samenwerkende groep mensen die meerwaarde bieden aan een gezamenlijk doel of product, dan kun je zo’n onderzoek dus ook zien als wat wil ik eigenlijk van mijn collega’s (in plaats van altijd de baas of bijvoorbeeld het bestuur).
Nu ik mij steeds meer verdiep in boeken, leiderschap voor de toekomst en zeker ook, in het prachtige Thailand, in andere invalshoeken, cultuur en Boeddhisme, begrijp ik steeds meer waarom ik me bij medewerkertevredenheid onderzoeken niet koosjer voel.
Hier gaat het om veel meer dan ´begeren. Hier gaat het om verbinding, om diepgang zeker ook om geven, luisteren naar de stem in jezelf maar ook veel hogere doelen en levenswaarden.´
Als ik dan ook al iets zou willen laten onderzoeken in organisaties is het de speurtocht naar bezieling in zowel de individu als in de organisatie zelf. Dat laatste doe je zeker samen (je bent samen namelijk organisatie). Als je de moed hebt om jouw bezieling niet anoniem te beschrijven, er open over te zijn, zul je zien dat je je talenten optimaal kunt geven en dat die dan ook juist worden gewaardeerd. Een omgekeerde beweging dus. Je kijkt naar jezelf naar wat jij de organisatie (de mensen op de werkvloer om je heen) kunt bieden om de meest fantastische dienst of het meest mooie en bruikbare product te kunnen leveren. Als jouw medewerkerbezieling veel overeenkomsten heeft met de organisatiebezieling… dan zit je niet alleen prima op je plek op dat moment maar ervaar je ook gunfactoren en meer waarde(ring). Je gaat opgewekter naar én van je werk en dat besmet in positieve zin een veel grotere omgeving dan je voor mogelijk hield.
Op naar medewerker bezieling dus wat mij betreft.
Frans Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten