Als mensen die op vakantie willen aan Thailand denken is (gelukkig nog steeds) een van de dingen die boven aan hun verlanglijstje van gewenste ervaringen staat, kennis maken met het zalige Thaise eten.
Eerlijk is eerlijk, na ruim twaalf jaar, zo af en toe wat Nederlands eten er tussen door streelt mijn tong inmiddels ook zeker.
Een tijdje geleden had ik een gesprek met een koppel dat hier regelmatig op vakantie komt. Het viel ze op dat daar waar de Thaise mensen voorheen over het algemeen altijd aardig slank waren, die trend gewijzigd is. Tijdens ons gesprek kwamen we er op dat ook voor wat betreft de eetcultuur hier de laatste twee decennia aardig wat veranderd is. De Thai eten, hun hele leven lang al, de hele dag door. Het lijkt wel of het leven hier haast uitsluitend om eten draait. Maar met name het gedrag is pittig veranderd en dat geld zeker voor de stad en voor nieuwe generaties.
In het ooit zo rustige Thailand zijn mensen ook hier steeds meer gaan rennen. Rennen achter het grotere geld aan in plaats van vast te houden aan de leefwijze die ze vanuit het Boeddhisme mee kregen.
De markten en 'take-aways' doen het goed en ook bedrijven als Food-Panda, Grab, Line Man, Shoppee food, en noem ze maar op beleven gouden tijden. Het straatbeeld loopt er met bezorgscooters van over.
Mensen nemen steeds minder de tijd om nog met aandacht zelf eten te koken. Even naar de markt, je plastic zak met eten ophalen en snel naar huis om weer achter het internet of de mobiel te kruipen.
Beweging, ooit het stokpaarde van mijn vader, gaat steeds verder achteruit en dat zie je op de (soms zielig meer dan overbelastte) scooters terug.
Voor wat betreft dat eten van de markt (je wordt hier onder de plaatselijke marktjes haast bedolven) op zich nog steeds niets mis mee want op de markt (Talad in Thai) verkopen ze nog steeds zalig, vers en gezond eten. Net zoals bij alle straatverkoop stalletjes.
Als je hier ooit komt... maak er gebruik van en neem alle onzin die je vaak vooraf daarover in Nederland wordt wijsgemaakt, niet met een korreltje maar met een kluit zout.
Per regio van het land verschilt het eten ook nog. Sommige plekken hebben zelfs hun specialiteit. Al het eten hier is rijk aan smaak en vooral vers en gezond met meestal ook aardig wat groenten. Spicy, ja, maar je kunt even aangeven dat je dat niet zo op prijs stelt en het blijft dan meer dan prima smaken. Mijn maag is daar bijvoorbeeld, in tegenstelling tot die van Phatsamon, niet op ingesteld. Goed voor detox soms als het toch wat te pittig was.
Afgelopen woensdag kregen Phatsamon en ik visite van een voormalige collega met haar vriendinnen van het gezondheidsresort waar ik jaren gewerkt heb. We hadden elkaar jaren niet meer gezien maar hedden wel altijd contact gehouden. Super leuk en gezellig dat weerzien en voor Phatsamon de eerste echte kennismaking met haar.
We hadden in Mae Rim bij een restaurant afgesproken maar door een Ischias die ik helaas heb opgelopen kon/kan ik niet goed zitten, autorijden of met de scooter er op uit. Ze kwam met het idee om met het groepje naar ons townhouse te komen. De hele dag regen en we konden er niet op uit om iets in te slaan. Ze bood aan om eten en drinken voor de groep te halen. Prima idee. "Neem maar mee wat jullie lekker vinden en de rest regelen we wel" zei ik.
En dat werd Fast-food. Nu eet ik dat eigenlijk zo goed als nooit. Soms een softijsje bij de KFC of Mc Donalds maar dan houdt het ook wel op.
Voor de afwisseling dus een keertje pizza en die kip geen probleem. Die pizza's vond ik best lekker. Die kipzooi...
En hoewel het, voor mij, weer eens wat anders was, vond ik het werkelijk niet lekker. Er was eigenlijk ook geen enkele aandacht aan besteed anders dan de vooraf geprogrammeerde bakcomputer in de gaten houden nadat de zooi in de frituur gegooid was.
Ik proefde overheersende kruiden, gebakken paneermeel, het droop (nog steeds) van het vet en kip kwam ik zichtbaar onder de vette paneermeel dan wel tegen maar die proefde meer als een soort lucht explosie vezels rond botten. Sorry maar dit was echt mijn waarneming.
Het voelde als niet meer dan gezwollen vette maagvulling waar mijn maag eens even 'heerlijk' een paar uur mee aan de slag mocht. Een stevige klus.
Het lag meer dan zwaar op mijn maag en, waar ik nooit last van had, in de nacht kreeg ik ook last van brandend maagzuur. Ik ben er natuurlijk ook niet aan gewend. Daar zal het aan liggen. Misschien moet ik gewoon blijven oefenen...
Onze drie viervoeters aten de volgende ochtend bij hun voer de botten. De vette paneermeeltroep en lekkende dunne friet, die er ook bij geleverd was, gaf ik ze maar niet.
Een gehaast tijdperk waarin we ook nog eens door marketing en sociale media gedreven worden dat hieraan meedoen vooral de trend is (net zoals Starbucks bijvoorbeeld) om er bij te blijven horen.
Ik dacht terug aan die conversatie van een tijdje geleden met dat koppel. Geen wonder dat de bevolking, met name de jeugd, ook hierdoor nog eens steeds verder 'groeit' en scooters het vaak hier bijna niet meer kunnen trekken.
Vier jonge mensen op een scooter zoals je hier regelmatig, met mondkapje en zonder helm, tegen komt lukt gewoon ook steeds minder:). Fast-food uitwerking neemt ruimte in beslag.
Het is letterlijk een snelle en vooral ook ongezonde hap. Niets mis mee voor een keertje tussendoor. Het is kennelijk ook super goeie business. Die tenten zitten helemaal vol en je komt ze steeds meer en over de hele wereld tegen. De kippenstofzuigers kunnen de opgepompte kippen vol groeihormonen uit de batterijen/stallen bijna niet meer aan voor de afvoer naar de slacht. En daar mogen die groeihormonen, die wij gratis meegeleverd krijgen, met ons dan weer verder. De Thai worden inmiddels ook steeds langer.
En wat dat woord 'gratis' betreft... het is nog hartstikke duur ook.
Als je geen tijd hebt kun je hier nog steeds beter even op weg naar huis naar een van die markten gaan. Beter, gezonder, nog veel sneller ook, veel en veel goedkoper en je ontmoet ook nog echte mensen. Daarnaast stimuleer je de locale economie van mensen die nog hart voor eten, vaak uit hun eigen tuin of vijver, hebben.
Weer een ervaring 'rijker'. Voorlopig wel even voor een hele lange tijd genoeg. Andere generatie denk ik en voel ik.
Doe, voor mij, maar niet. Ik geloof zelfs niet dat ik, door in deze rage mee te gaan, er beter bij blijf horen. En waarom zou ik daar ook bij moeten horen. Zalig om anders te zijn.
Kortom niet zo mijn ding en eigenlijk, in mijn beleving, jammer dat ook hiermee een aanslag wordt gepleegd op deze rijke keuken- en eet cultuur die zich ook hierdoor steeds verder(weg) in de tijd 'ontwikkelt'.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten