vrijdag 6 januari 2023

Hout brandt niet. Heerlijk dat ik daardoor elke maand pensioen krijg.

Afgelopen tweede kerstdag (een fenomeen dat hier in Thailand nagenoeg niet bekend is of gevierd wordt) was mijn partner er in de namiddag, avond en nacht niet. Iets dat overigens niet of nauwelijks voorkomt maar ze moest voor haar moeder, hier in het dorp, zorgen. 

Nadat ik met onze honden in het bos had gelopen kwam ineens in mij op om thuis een kampvuur te maken. 

Vuur, het blijft iets oers, maakt me (in gecontroleerde vorm) rustig. 
Als geen anderen weten mijn dochter Carlien en mijn zoon Rik, als ze vroeger in de weekenden bij me waren, dat ik me dan goed voelde als ik lekker met hout en vlammen in de open haard speelde. Lekkere muziek erbij en een wijntje of biertje. Alles voelde goed. En aan die (harde) muziek in de avond en nacht waren ze gewend. Het sliep geweldig. En dat gold en geldt ook voor alle dieren in huis. Alles was en is gewoon goed, geen probleem. Pa/baasje voelt zich prima en zij voelden (en de honden nu voelen) zich veilig. 

Niet dat ik blij was dat Phatsamon er niet was, allerminst en met begrip, maar een keertje niet bij elkaar in de namiddag en nacht geeft weer een nieuwe dimensie voor de volgende dag. 

Zoals gezegd, ik speelde met het hout en het vuur van het kampvuur. 
Een van de eerste lessen op de brandweeracademie kwam in mijn hoofd terug. Hout brandt niet. Het zijn slechts de gassen die uit het hout onder hoge temperatuur vrijkomen die ontbranden en vlammen veroorzaken. Het hout dat alle gassen heeft afgegeven heet 'verkoold'. De mate/diepte van verkoling geeft een indruk van het brandgedrag en verloop na het moment van blussing. Zo'n 4.5 cm als veilige gemiddelde inbranddieptre voor berekeningen gemiddeld per uur weet ik me nog te herinneren. Brandoorzaken zijn in bijna elk geval terug te vinden. 

Starend naar het kampvuur zag ik het weer gebreuren. Inderdaad, hout brandt niet. Het verkoolt slechts en de vlammen om het hout zijn bijna te voorspellen. Een prachtig en levendig schouwspel.
Ik herinnerde een trip in de Gelderse Achterhoek met mijn ex-vrouw toen we gingen kijken naar een boerderij die helaas in vlammen opging. Ik had geen dienst maar kreeg de melding wel mee. Haast in detail kon ik er haar het brandverloop aangeven. Brand verwoest en om een soort van pyroloog (kennis van brand) te zijn geeft inhoud aan je vak.

En toen kwam in me op dat ik, primair door het bestrijden van vuur dat uit de klauw gelopen is (en zoveel enorm veel meer), ik nu maandelijks mijn pensioen krijg en het leven kan Leven (met een hoofdletter L) dat ik nu doe. 

Brand, je hoopt het nooit te krijgen en denkt dat het alleen je buren overkomt...
En toch...Elk nadeel heeft voor mij (nu) zijn voordeel. 

Frans Captijn (Gangey Gruma) 






 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten