Stop met zoeken. Kom in actie

Stop met zoeken. Kom in actie en zet stappen!

Een ontdekking die een Amerikaanse gast hier onlangs deed. Voor mij een reden om er dit blog aan te besteden.

Sommige mensen blijven maar zoeken naar die dingen waarvan ze blijer zouden kunnen worden of naar die dingen die bij hen passen. Naar richting in hun leven.

Boek na boek wordt er, om verdieping van ‘het probleem’ te vinden of om zelfhulp te krijgen, op nageslagen. Cursus na cursus gevolgd. Externe begeleider na externe begeleider en soms zelfs dokter na dokter versleten.

Het is een zoeken dat verwordt tot een soort ‘zoeken om te zoeken’. Een overal en vooral in de buitenwereld speuren. Zelden of nooit levert het een bevredigend resultaat op en daarom blijft het een zoeken zonder ooit te vinden.

Dat maakt zuur, ongeduldig, kritisch, negatief, onrustig, ontevreden en zelfs uiteindelijk ziek (of nog zieker). Het is  gillen om aandacht en een soms zielig gevonden (willen) worden. Misschien zijn ze dat eigenlijk ook wel omdat ze medelijden over zich af roepen. Het is een continue strijd. Een zoeken zonder in de gaten te hebben dat de oplossing er meestal al lang is. Een oplossing die het alleen maar nodig heeft om ont-dekt te worden. Dat lukt niet als je zelf, zonder het in de gaten te hebben, op je eigen schat blijft staan.

De buitenwereld en anderen moeten het je ‘wijs’ maken. Daarvoor moet je contact leggen met die buitenwereld en om dat gemakkelijker te kunnen zetten heel veel mensen in op de verzorging van hun buitenkant. Op aandacht en verzorging van en voor een meer dan acceptabel uiterlijk vertoon. Het organiseren van aantrekkingskracht. Als je dan contact met ze hebt dan merk je heel snel dat hun ‘probleem’ voor in de mond en op de tong ligt en haast onbevredigbaar blijkt. Ze klampen zich aan je vast en zuigen energie van je weg.

Wat is in vredesnaam het nut om je van buiten zo mooi mogelijk voor te doen terwijl het van binnen eigenlijk een janboel is? Waar ben je bang voor? Wat wil je? Waarom vlucht je in de buitenwereld en durf je de confrontatie niet aan om jezelf te ontmoeten en daar de antwoorden te vinden op je vragen.

De gast waar ik mee mocht sparren ontdekte dat stoppen met zoeken en open gaan voor voelen en je intuïtie en inspiratie toe laten een handvat is. En als je altijd voor jezelf op de vlucht bent geweest dan is dat best even onwennig. Doe zoiets stapje voor stapje en geniet steeds weer van de ervaring die je in elke stap op doet.

Als je tijd neemt om van zoeken naar voelen te gaan en het lef toont om enkel naar beneden, naar ín en onder je te kijken, dan vind je antwoorden. Je bent immers al lang onderweg en de richting in je leven dient zich vanzelf aan als je je aan leven over geeft.   

Je wordt milder, mooier, oprecht toegankelijker en hoeft de schijn niet meer op te houden. Door stappen te zetten, na iedere stap even halt te houden, de ervaring te vieren en te stoppen met zoeken, merk je dat je pad onder je voeten ontstaat.

Een verlichting door te stoppen met wensen en tevreden te zijn met dat wat is en ontstaat.

Een fantastische ont-dekking.

Frans Captijn