Hier in de omgeving van Chiang Mai zien we grote verschillen met dezelfde periode vorig jaar. Ook hier draait kerst, waarvan absoluut het merendeel van de mensen niet eens weet wat de feitelijke betekenis is, haast uitsluitend om commercie. Zelfs hier, bij temperaturen van zo’n 25°C overdag, rijzen de plastic kerstbomen als paddenstoelen uit de grond op. Ze proberen het verlangen te kweken om nog meer te kopen, werpen extra stress op omdat je het toch wel ‘gezellig’ moet maken. Raar en typisch Nederlands woord overigen. De Thaise kinderen gaan echter gewoon die dag naar school en ook bedrijven en overheid hebben een normale werkdag. Het voelt dus eigenlijk hier ook helemaal geen kerst hoewel er stapje voor stapje geprobeerd wordt om die nooit te evenaren sfeer ook hier te krijgen.
En als ik dan praat over een niet te evenaren sfeer dan denk ik terug aan vroeger, bij mijn ouders thuis. De voorbereidingen die in ons gezin aan het be-leven van kerst vooraf gingen. Je leefde er letterlijk naar toe. Zelfs onze kat keek er jaarlijks naar uit als mijn moeder een geweldige kerstkribbe opbouwde. Zijn neus ging bij de eerste geur in zijn neus van de kersttakken die een hele grot om die kribbe zouden gaan voorstellen om hoog. ‘Vredig legde hij zich dan al languit neder.’ Voor hem begon toen al het aftellen tot het moment dat wij op 24 december naar de nachtmis zouden gaan en hij midden in de stal tussen Josef, Maria, de os en de ezel de plaats van het kerstkind vast in nam.
Het was
niet alleen sfeer maar het was ook verlangen, rust en oprecht twee keer thuis
komen.
De presentatie van Thich Naht Hanh roept in me op of we dat thuiskomen überhaupt nog ooit aan durven. Als ik hierboven bewust twee keer thuis komen zeg dan bedoel ik dat thuis komen niet alleen als thuis komen en verbinden als gezin. Ik bedoel dan zeker ook thuis komen bij jezelf.
Thich Naht Hanh geeft aan dat als we ook maar een moment ‘vrij’ hebben, en velen hebben dat toch met kerst, we niet weten wat we moeten doen. We pakken een boekje, onze i-phone of gaan iets anders doen. Er zijn vele manieren om, zonder het eigenlijk zelf in de gaten te hebben, aan onszelf te ontsnappen. Om thuis te komen bij onszelf. Hij zegt dat er in heel veel gevallen een soort strijd in onszelf is. Een strijd van ongelukkig zijn, onvrede met situaties hebben, de confrontatie met onszelf niet aan durven. Niet thuis durven te komen bij onszelf. En als je strijd in jezelf hebt dan is het super gemakkelijk om ook een strijd met de wereld om je heen aan te gaan… En juist dat kwam dus in me op.
Kerst, ook al weet je misschien de oorspronkelijke betekenis (ik denk helaas) niet meer, is een tijd van ook eens even stil durven staan. Stil willen en kunnen zijn. Even de ont-moeting met jezelf. En als dat onprettig of onwennig voelt, kijk dan eens een tijdje alleen in een kaars en vraag je eens af wat die kaars voor jou betekent. Brengt die rust, warmte, genegenheid, zichtbaarheid van kleur, energie? Misschien kunnen we met z’n allen niet alleen voor onszelf wat meer licht zijn maar ook een licht voor anderen zijn.
Geniet van een sfeervolle kerst waarin het goed thuiskomen is.
De presentatie van Thich Naht Hanh roept in me op of we dat thuiskomen überhaupt nog ooit aan durven. Als ik hierboven bewust twee keer thuis komen zeg dan bedoel ik dat thuis komen niet alleen als thuis komen en verbinden als gezin. Ik bedoel dan zeker ook thuis komen bij jezelf.
Thich Naht Hanh geeft aan dat als we ook maar een moment ‘vrij’ hebben, en velen hebben dat toch met kerst, we niet weten wat we moeten doen. We pakken een boekje, onze i-phone of gaan iets anders doen. Er zijn vele manieren om, zonder het eigenlijk zelf in de gaten te hebben, aan onszelf te ontsnappen. Om thuis te komen bij onszelf. Hij zegt dat er in heel veel gevallen een soort strijd in onszelf is. Een strijd van ongelukkig zijn, onvrede met situaties hebben, de confrontatie met onszelf niet aan durven. Niet thuis durven te komen bij onszelf. En als je strijd in jezelf hebt dan is het super gemakkelijk om ook een strijd met de wereld om je heen aan te gaan… En juist dat kwam dus in me op.
Kerst, ook al weet je misschien de oorspronkelijke betekenis (ik denk helaas) niet meer, is een tijd van ook eens even stil durven staan. Stil willen en kunnen zijn. Even de ont-moeting met jezelf. En als dat onprettig of onwennig voelt, kijk dan eens een tijdje alleen in een kaars en vraag je eens af wat die kaars voor jou betekent. Brengt die rust, warmte, genegenheid, zichtbaarheid van kleur, energie? Misschien kunnen we met z’n allen niet alleen voor onszelf wat meer licht zijn maar ook een licht voor anderen zijn.
Geniet van een sfeervolle kerst waarin het goed thuiskomen is.
Frans
Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten