Vakantie? Tijd om los te laten en te verbinden. De natuur helpt een handje.

Voor veel mensen breekt de vakantieperiode (binnenkort) weer aan. Tijd om de ‘rat-race’ die leven genoemd wordt eens even los te laten en te ontspannen. ‘Ik-tijd’, tijd om eens met mezelf te communiceren. Niet om eenzaam maar om alleen (al één) te zijn. Als je al één bent ben je er niet alleen voor jezelf op de beste manier maar ook voor diegenen die je dierbaar zijn en voor je omgeving. Daar is niets egoïstisch aan. De natuur, die voor de meeste mensen ver weg of dichtbij toch een andere (comfort) zone is, kan daar een aardig handje bij helpen.

Vakantie, tijd om op te laden, kun je omarmen als een uitnodiging om je weer eens te verbinden in de natuur. Je open stellen om de vele wonderen te zien – als persoonlijke spiegels te ontdekken – die ze voor je in petto heeft om van te leren en te groeien. Om weer stroming in leven, liefde, gezin, werk en loopbaan te krijgen.

Door het rennen van ons leven zijn we steeds minder verbonden met die vrij beschikbare spiegels in ons leven. We zijn ons niet eens meer bewust van veel gratis energie bronnen.

Technologie verschaft ons met veel middelen ondersteuning om ons te verbinden met de wereld om ons heen. En toch, zelfs als we er mee verbonden zijn voelen we ons diep van binnen vaak eenzaam. We checken onze e-mails, sturen tekst berichtjes en posten diverse keren per dag allerhande up-dates. We kunnen de hele dag gebruiken om ons te verbinden maar verminderen daarmee absoluut niet het gevoel van eenzaamheid dat er in ons is. Heel veel mensen gebruiken veel tijd met bijeenkomsten of e-mail verkeer met anderen, maar niet veel tijd om eens met zichzelf te communiceren. Het resultaat is dat we feitelijk vaak niet eens weten wat er in onszelf echt leeft. Het zou wel eens een aardig rommeltje kunnen zijn. Hoe, als dat het geval is, kunnen we dan in vredesnaam goed met anderen verbinden of met anderen communiceren? Al onze technologische middelen verbreken de verbinding met onszelf, van thuis komen in onszelf.

Vakantie is een uitnodiging om los te laten en om je weer met jezelf te verbinden. Om je manier van leven eens onder de loep te nemen en te analyseren. Om je bewust te zijn van de drie hoofdzaken die ons leven vergallen - gulzigheid, boosheid en negeren - en daar eens wat meer afstand van te nemen. De kunst van ruiken, proeven, aanraken, kijken, luisteren en rustiger in ons hoofd worden te leven. Met onszelf weer eens in gesprek te gaan.  

De natuur is de meest prachtige aanwezige bron om ons te inspireren en ons daarbij te helpen. Laat je technologische middelen thuis zodat je je kunt verbinden met je échte thuis. De plek waar alle antwoorden op vragen en situaties in je leven aanwezig is. Ze liggen op je te wachten maar je ziet en hoort ze niet. Je bent altijd maar bezig om die antwoorden in je buitenwereld te vinden of de situatie in de wereld om je heen te veranderen zodat je je weer voor een poosje op je gemak voelt. Meestal erg energie vretend werk voor over het algemeen tijdelijke oplossingen. Verbind je eens met je persoonlijke programmering. Dat is de plek waar je veel eenvoudiger, als je je er tenminste mee kunt verbinden en naar jezelf kunt luisteren, duurzamere oplossingen zult vinden.

Verbind je met de natuur. Voel de rust en de beschikbaarheid van vrije energie. Word rustiger. Laat je aanraken door de seizoenen en spiegels die je er kunt vinden. Wat ideeën nodig om de spiegels van de natuur te kunnen zien?

# Een berg of heuvel (stabiliteit en verbinding met de aarde),

# Een vallend blad (zonder moeite los laten en ruimte creëren voor iets nieuws dat in aanleg al voor je aanwezig is en klaar is om zicht te openbaren),

# Een ‘simpele’ boom die je aantrekt (het beeld van gewoonweg ‘zijn’. Op geen enkele manier gestoord door wat anderen er allemaal van vinden),

# Een willekeurig dier (niet piekeren over het verleden of de toekomst maar het leven aangaan zoals het zich nu aan je openbaart),

# Een kabbelend beekje (met de stroom van verandering mee gaan),

# Een wolk die over de top van een heuvel of berg rolt (interactie in harmonie, geen debat, geen dialoog),

# Leven en dood (het voortdurende natuurlijke process van de cirkel van het leven. Je komt met niets en je gaat met niets),

# GEEN auto of ander materialisme te zien (materialisme maakt niet duurzaam gelukkig. Spiritualiteit daarentegen wel),

# Herfst (elk blad verandert in een bloem en tijd om te oogsten),

# Winter (tijd om op te laden en je te verbinden met dat waar het leven ook al weer om draait),

# Waterval (Water is nog nooit gebroken als het in een waterval naar beneden valt. Blijf als water),

# Storm op een meer (emoties hebben tijd nodig om uit te dijen. Een meter onder het water oppervlak is het doodstil)

# Geluid (Richtingaanwijzers naar stilte. Stilte is niet de afwezigheid van iets maar het besef van de beschikbaarheid van alles),

# Dag en nacht (De dag verbonden met de zon, energie voor actie. De nacht verbinding met de maan, tijd om op te laden en wijsheid te laten ontstaan.),

# Eb en vloed beweging (de natuurlijke repeterende tijd om te blinken en te verzinken),

# Een bloem (uitnodiging om tweeslachtigheid en dualiteit te ontdekken en om de sensatie van ruiken te stimuleren),
# Rups, cocon, vlinder (transformatie van kruipen via tijdelijke gevangenschap naar bevrijding)
# Jonge dieren (speels en onbezorgd ontdekken)

# Natuurlijk aantrekkende vormen in kruiden, groenten en de natuur als geheel (ontdekking van de Gulden Snede),

# Nieuwe takken die uit een afgebroken boomstam groeien (er is slechts één doel in het leven en dat is te leven),

# Etc..

Ik wens je een geweldige expeditie in de natuur in je vakantie om je weer met ‘thuis’ te verbinden.

Frans Captijn

www.captijninsight.com  

Terug DE echte wereld weer in of JOUW echte wereld weer in?

In januari 2014 heb ik al eens aandacht besteed aan het thema, zoals ik het maar noem: échte wereld’.

Het overkomt me inmiddels haast wekelijks dat op zijn minst één gast die hier een programma of retraite deed op de laatste dag voor zijn of haar vertrek tegen me zegt: “Tot ziens, dank je enorm, ik heb een fantastische tijd gehad en veel opgestoken maar nu ga ik weer terug naar de échte wereld”.

En natuurlijk begrijp ik wat ze daarmee bedoelen. Ik zeg het nooit maar eigenlijk zou mijn reactie op zo’n moment moeten zijn; “I hoop dat ik of wij je snel terug zien omdat ik zeker weet dat je niet genoeg hebt opgestoken”.

Als gasten, die het hier naar hun zin hebben gehad, ons recht uit hun hart bedanken is dat een van de mooiste dingen om te ontvangen en binnen te laten komen. Het maakt me echt ontzettend blij en moedigt me aan met het leven van mijn missie door te gaan. Het herinnert me er aan om dankbaar te zijn dat ik de kans gekregen en genomen heb om het leven te leven dat ik mag leven.

Als ik dieper kijk naar dat wat gasten me bij hun afscheid zeggen is dat zij mij aangeven dat ik, in hun ogen, NIET in de échte wereld leef. Soms draai ik me dan ook daadwerkelijk eens om, knijp in mijn neus, ruik en voel dat ik nog steeds ook in en op de (in mijn beleving zelfde) échte wereld ben.

Andere mensen genoten met en bij ons en zien dit leven soms als romantisch. En daarbij ook als feitelijk onecht, anders en misschien zelf als niet realistisch.

Hoe is het mogelijk dat zij het op deze manier zien? Leven ze een leven dat hun dwingt om op de manier die ze leven te leven? Een soort gevoel van ‘vrij’ zijn als een vogel in een kooi van verwachtingen, verantwoordelijkheden, keuzes die ze in hun leven gemaakt hebben, situaties waarin ze zitten? Een kooi ontstaan uit meningen en tradities van hun cultuur en omgeving en uit ideeen, vooroordelen, gewoonten, zogenaamde zekerheden en angsten uit eerdere ervaringen?

Als dat zo is, dan is het haast onmogelijk dat ze uit die ‘kooi’ ooit zullen kunnen ontsnappen om contact te maken met de werkelijke rijkdom van leven en liefde die buiten die kooi aanwezig is. De één na beste oplossing is dan om je maar aan te passen aan die wereld waarvoor je dan zelf gekozen hebt en die dan te zien als échte wereld. En nog steeds, mij met hun reactie aangeven dat ik niet in de échte wereld leef…??? Net zoals zij ben ik op de zelfde planeet en leef ik in de zelfde ECHTE wereld. Hoe je die beleeft? De uitdrukking zegt volgens mij genoeg.

Jij bent het, en niemand anders, die jouw realteit van de échte wereld heeft gecreëerd. De realiteit van de wereld die je ervaart heeft alles te maken met je persoonlijke programmering, met je verleden en met dat wat je al hebt mee gemaakt. Dat wat jij denkt dat goed of verkeerd is vanuit jouw achtergrond, cultuur, levenservaring, enzovoort. We zijn onszelf er niet eens van bewust omdat we ons al volledig hebben aan gepast aan de situatie waarin we inmiddels vaak al heel lang (met een gevoel van zekerheid) zitten.

Een prachtig voorbeeld over hoe je dingen anders kunt beleven of ervaren (maar die nog steeds ook heel echt is) vond ik in de totaal andere dan Europese of Amerikaanse benadering van woning adressen in Japan. Derek Sivers in a not even threeminutes Ted-talk offers a good understanding that opposites can also be true (in the same real world).

Jouw échte wereld heeft alles te maken met hoe jij de dingen in jouw wereld ziet en hoe jij feitelijk de keuze hebt gemaakt in die wereld - die je als ‘echt’ in je brein hebt ontwikkeld – te leven.

Een ander ding in jouw ‘realiteit’ is dat je denkt dat je die dingen niet kunt veranderen. Je denkt dat je gedwongen bent om te doen wat je doet en om te leven op de plek waar je leeft. Het is jouw verantwoordelijkheid en jij moet aan de verwachtingen en behoeften voldoen. Je kunt (wereldse) behoeften, zaken en veronderstelde zekerheden niet los laten. Je weet wat je hebt en niet wat je krijgt. Het voelt veilig en vertrouwd. En als je dat blijft doen wat je doet en doorgaat op dezelfde manier dan kan je niets overkomen (denk je slechts). Je weet helemaal niet wat de toekomst brengt. Het is allemaal feitelijk “onbekend” en daarmee onzeker.

Als je de tijd neemt om diep in jezelf te kijken zal je ont-dekken dat het alleen maar je gedachten in je hoofd zijn die je algemene excuses en angst veroorzaken. Wederom angst voor onzekerheid. En dus ben je meer 'gelukkig' om op dezelfde manier door te gaan met je leven en er voor kiest om in je ‘veilige’ vicieuze cirkel te blijven (Overigens nog steeds op onze gezamenlijke zelfde werkelijke wereld en de door jou omgedoopte 'echte' wereld).

In de wereld heb jij zelf een wereld geschapen die écht voor je is. De manier waarop je naar dingen kijkt, de manier waarop je reageert, de manier waarop je dingen wilt veranderen, zodat ze bij jou passen en je je weer voor een tijdje gelukkig kunt voelen. Eigenlijk is dat heel hard werken en het biedt je op de lange termijn geen ondersteuning voor een goeie gezondheid en optimaal welzijn. En vanuit die mogelijke realiteit kun je er dus ook niet voor de volle 100% voor anderen zijn.

Mijn wereld is net zo echt als die van jou. Er is niets romantisch aan want net als bij jou kent ook ‘mijn’ wereld bergen en dalen. Het romantische in relatie tot mijn leven is dat ik de ervaring mag beleven van twee verschillende manieren van leven (en er zullen er nog veel en veel meer zijn). Dat verbreed en vergroot je wereldbeeld in mijn beleving. En met die ervaring ben ik er achter dat alles weldegelijk te maken heeft met keuzes die je in je leven maakt en de manier waarop je tegen dingen aan kijkt waarmee je jouw realiteit creëert.

Het woord ‘onbekend’ heeft twee kanten. Een enge kant en een spannende kant. Wanneer je de spannende kant vertrouwt je vertrouwen een

Dit woord 'onbekend' heeft twee kanten. Een enge kant en een spannende kant. Wanneer je vertrouwt op die spannende, opwindende kant, is er meer te ontdekken en te genieten in en op de voor ieder zelfde wereld.

Frans Captijn

www.captijninsight.com

We kunnen niet meer helder denken

“Als kind leer je helder denken af en als volwassene ben je het volkomen kwijt” was de boodschap die ik afgelopen week kreeg. Een ferme uitspraak terwijl ik dacht dat ik tot nu toe - en zeker in relatie tot de baan die ik had - aardig helder kon denken. Vele psychologische tests en assessments hadden dat immers ook aangetoond. Hoe kun je dan zo’n boodschap verspreiden dat je helder denken als kind afleert en als volwassene kwijt bent. Dus, op onderzoek…

In het boeddhisme wordt veel gewerkt met kristallen. Ze zijn onder andere een visualisatie van ‘zichtbare leegte’. Niet niets want er is immers weldegelijk iets dat je vast kunt houden en kunt zien. Ik heb er al eens eerder iets over geschreven in relatie tot meditatie. Pas afgelopen week kwam ik er achter dat diezelfde ronde kristallen ballen staan voor de helderheid van je geest, van je denken. En inderdaad ik kwam er achter dat die kristallen helderheid er al tijden niet meer is. Het kristal is een uitnodiging om dit denken weer opnieuw te krijgen en toe te passen.

Hoe zit dat dan?

Ik kreeg het volgende voorbeeld: “Denk eens aan een klein kind in de armen van een oude, misvormde, hulp in de huishouding. Het kind is te jong om de vooroordelen van zijn of haar ouders op te pikken. Als het dus lekker ontspannen in de armen van die vrouw ligt hoort het kind geen etiketten in zijn of haar hoofd opkomen als: blanke vrouw, zwarte vrouw, lelijk, mooi, oud, jong of ‘maar een hulp’. Het kent de labels niet en reageert dan ook slechts op dé realiteit.

Die vrouw voldoet aan de behoefte van het kind voor warmte en liefde en dat is de pure realiteit van het kind waarop het reageert. Niet op wat het van de vrouw vindt, haar afkomst, haar figuur, religie of ‘ras’ kenmerken. Die zijn namelijk helemaal niet belangrijk. Het kleine kind heeft nog geen overtuigingen en vooroordelen. Dit is dus de omgeving waarin helder denken kan ontstaan.”

Wat nodig is om helder te denken is niet studeren, je talenten in te zetten en/of te leren, maar juist de moed hebben om af te leren. Terug naar de basis van ontdekking zonder vooroordelen als een heel jong kind. Je eigen programmering onder ogen zien en die durven los te laten. Op zoek te gaan naar die geest die ooit nog als dat jonge ontdekkende kind onschuldig van ervaringen was. Je ziet dan oneindig veel meer.  

Achter al onze acties schuilen bevooroordeelde gedachten. Eigenlijk het door ons ontwikkelde gevoel, je kunt zeggen vanuit je hart, dat direct zorgt voor de gedachten die daar voor jou bij horen. Je hart geeft je op voorhand de conclusie, en geeft gelijk daarna de geest de opdracht om het bewijs daarvoor te vinden om die conclusie te bevestigen en indien noodzakelijk te verdedigen. Je reageert tegenover een situatie vanuit jouw principes, ideologieën, overtuigingen, geloof, politieke voorkeur of achtergrond. Feitelijk beperk je daarmee dan ook de realiteit. Je sluit je af van de oceaan van andere mogelijkheden en gedachtegangen die er ook zijn. Je plakt er ‘goed’ of ‘slecht’ voor jezelf op terwijl anderen in een precies tegenovergestelde realiteit kunnen zitten van goed of slecht en het daarmee helemaal niet bij het verkeerde eind hebben.

En onze vooroordelen en overtuigingen zijn niet de enige troebel makers van de helderheid van ons denken. Onze verlangens en angsten die we hebben kunnen er ook iets van. Zie maar eens hoe moeilijk het is om onze conclusies die we direct over mensen hebben, de zogenaamde ‘eerste indruk’, los te laten. Als het niet in ons straatje past is het dus verkeerd. Zijn die mensen dan verkeerd?

In Middelburg zei ooit de officier van justitie tegen me toen ik iets over iemand die ook hij kende vroeg; “Ik zeg daar niets over. Het zijn immers mijn belevingen en de belevingen van jou kunnen wel eens heel anders zijn.” Iemand die het door heeft. Heel veel beelden van anderen zijn gevormd doordat we het vanuit verhalen van anderen, en niet door eigen ervaring, hebben ontwikkeld.

Onze denk- en zienswijze gaat dan ook vaak niet uit van het heldere beeld van de realiteit (die oneindig veel groter is dan onze realiteit) maar van het zoeken naar of jouw denkbeeld overeen komt met dat van mij. Of jouw interesse die is zoals ik die heb. Of jouw verlangen of jouw angst al dan niet hetzelfde is als die van mij. Dit is de grootste oorzaak van het niet met elkaar over zaken eens zijn en dus niet dat waar het feitelijk om gaat de grote(re) realiteit.

Er is een hartsutra filosofie die – best moeilijk en misschien moet je het een paar keer lezen om het fantastisch mooie er in zichtbaar te maken - zegt:

"In de leegte is er geen enkele vorm. Geen waarneming geen begrip, geen religie, geen bewustzijn, geen oog, geen neus, tong, lichaam of geest. Geen enkele vorm van geluid, geur, smaak, aanraking of ideeën in de geest. Geen remming door de ogen niet van het bewustzijn. Geen onwetendheid, geen vernietiging. Er is geen piekeren, geen oorzaak van piekeren, geen ondergang geen pad, geen wijsheid en ook niets te bereiken omdat er helemaal geen doel te halen is. "

Als we door af te leren weer onbevangen gaan denken openbaart zich een fantastische wereld waarin de oceaan van realiteit met verschillen en creativiteit meer kans krijgt.

Frans Captijn

www.captijninsight.com

Heb je ooit je privé portier ontmoet?

Op zijn minst een keer per dag wassen of douchen we ons in de meeste gevallen. We zorgen daarmee voor ons lichaam. Heel veel mensen doen iets aan fitness of sport om hun lichaam gezond te houden. We zijn ons steeds bewuster van dat wat we eten.

Maar wat voor aandacht besteden we eigenlijk aan ons hoofd, aan onze geest. We vergeten vaak dat de echt ‘computer’ van ons lichaam ons brein is (en niet ons hart). Wat voor aandacht en zorg geef je dagelijks eigenlijk aan dat brein? Ik denk dat veel mensen op die vraag eigenlijk geen antwoord op weten. Een enkeling zal misschien zeggen van ik mediteer. En inderdaad, dat is misschien al iets maar hoe hou je vrije ruimte in dat brein van je?

Ons hoofd is vol, meestal meer dan vol en stroomt vaak over. We zijn met honderd dingen tegelijk in onze gedachten bezig en dat wordt dan een beetje te veel van het goede. De roep om maar eens vakantie te nemen ontstaat. Een periode van een, twee of drie weken ‘rust’ of iets anders. In de meeste gevallen levert dat wel iets van rust en ruimte op maar, als je eerlijk tegenover jezelf bent, maar van heel korte duur. Eenmaal terug in het ritme van hoe je ‘normaal’ leeft brengt je haast direct weer terug op het spoor van stress en geestelijke overstroming. Slapeloosheid etc..

En zelfs tijdens onze vakantie nemen we die rust niet echt en ontspannen we maar weinig om te kunnen spreken dat je je hoofd van binnen reinigt en wat leger maakt. We kunnen ons een leven zonder onze mobiele middelen die ons ‘verbinden’ niet meer voorstellen. We zijn er aan verslaafd. Ze zijn meer en meer onderdeel van onze levensstijl en helpen ons weg te kunnen vluchten van onszelf. Marketing helpt ons om ons voortdurend te wijzen op van alles waarvan we moeten geloven dat het ons gelukkig en gezond houdt. Steeds snellere en daardoor ook steeds meer informatie. En feitelijk gooien we, zonder er zelf erg in te hebben, steeds meer rommel op een hoop in onze mentale tuin die we ons brein of onze geest noemen. Niet vreemd dat we er soms hoofdpijn van krijgen en niet meer echt verbonden zijn met dat wat ons dierbaar is en met onze omgeving.

Heb jij ooit je privé portier ontmoet? Die kennen we niet eens en als we die al zouden kennen geven we haar of hem geen enkele aandacht laat staan dat we er naar luisteren.

JIJ bent de enige die je leven kunt regeren. Manage je leven dus. Een van de cruciale dingen in het de leiding over je leven nemen is om die privé portier eens te gaan herkennen en erkennen en vooral te gaan gebruiken. Zij/hij is de gene die de leiding heeft in al die informatie die bij jou binnen komt en die er weer uit gaat. Uit schakelen, je los maken om je te verbinden, is zo’n gek ding nog niet. Welke dingen in je leven zijn écht de moeite waard om te weten die je welzijn en groei ondersteunen?

Niet storen! Wees je privé portier en bepaal wat er bij je binnen mag komen. Je zult ervaren, nadat je eerst je kamer van je hoofd wat hebt kunnen opruimen, - je ‘persoonlijke rugzak’ wat leger hebt gemaakt en georganiseerd, dingen los laten van het verleden die je absoluut niet meer dienen in je groei -, dat je ruimte in je brein kunt houden. Het geeft je veerkracht, vrijheid om te ademen, helderheid en minder stress.

Manage minder gestoord (zonder dat je er erg in hebt lastig gevallen) te worden. Ruim de rommel in je hoofd eens een beetje op, gooi weg en maak gebruik van je privé portier om het overzichtelijk, netjes en schoon te houden. Niet verkeerd om ook dagelijks aan het reinigen van je brein wat aandacht te geven.  

Frans Captijn

www.captijninsight.com