Heb je ontslag of moet je iemand ontslaan? Maak het verschil en doe het in stijl!

Als je als werkgever weet hoe je personeel moet werven, en ook als je als werknemer een baan aanvaardt (wees eerlijk) dan weet je dat alles een start heeft maar alles ook een einde kan hebben. Dat is een simpele waarheid. Er is een tijd van komen en er kan een tijd van gaan zijn.

Daartussen hoeft absoluut geen kwetsuur te zitten. Zie het als tijd om te leren, bedank elkaar en kies ieder je eigen weg. Niet in kwaadheid,  in woede, met haatgevoelens, met natrappen of met beklag. Met waardering en erkentelijkheid.

Iedere persoon is uniek en waardevol (ook al ben je of word je ontslagen). Maar als je nog niet al die zaken kent die jou juist zo waardevol maken en helpen om dat wat je te doen staat in het leven waar te maken en je werk en/of leefomgeving sluit niet aan om te kunnen stralen… dan lijkt alles verkeerd. Geen enkel zicht op de toekomst.

Word wakker! Er is nieuwe toekomst voor je! Zie je ontslag alleen als probleem of kun je er ook een kans in zien? Laat al je generale excuses die je hebt, zoals dat je te oud bent om nog iets nieuws te vinden, voor wat ze zijn. Prik door je overtuigingen heen. Spaar het verspreiden van negatieve energie. Werk, met een beetje hulp, aan jezelf om nieuwe wegen en mogelijkheden te vinden. Kom in actie. Stop met klagen, oordeel niet, geef niemand de schuld. Zonder dat je er misschien erg in hebt beïnvloed en vergiftig je jezelf, je dierbaren, je omgeving.

Geloof niet maar vertrouw. Als je jezelf al niet kunt vertrouwen wie op de wereld kun je dan in vredesnaam nog vertrouwen.

Werk als team samen (en ondanks de situatie waarin je zit kán dat) en maak er wat van. Gebruik deze tijd als kans. Niet als een einde maar als een fris nieuw begin. Analyseer, leer en help elkaar. Werk, onderzoek en bereid je voor op moedige uitdagingen en toekomststappen. En vergeet niet om tussendoor adem te halen!

Probeer het. Weet dat het niet alleen om geld draait. Veel meer van echt belang is om weer plezier in je leven te krijgen. Maak het verschil in stijl en ga er samen voor. Gebruik deze periode om samen nieuwe duurzame en goed voelende koersen en oplossingen te vinden in een gescheiden toekomst.

Neem als werknemer de verantwoordelijkheid voor en leiding over je eigen leven zodat aantrekkelijke nieuwe stappen onder je voeten kunnen ontstaan. Laat je (voormalige) werknemer, door hem of haar in dit proces te steunen, een visitekaartje voor je organisatie blijven of weer worden.

Waarom altijd direct zoveel aandacht leggen op het probleem, de regeltjes en procedures in plaats van ruimte scheppen voor andere creatieve en meestal uiteindelijk goedkopere en beter passende oplossingen. Als de ene - zo bekende - deur sluit, opent een tot dan toe vaak onbekende deur met onbekende mogelijkheden zich automatisch.

Als ‘het einde’ in zicht is kies dan voor een andere manier van afscheid nemen van elkaar. Een manier die er daadwerkelijk toe kan doen. Hou op met strijden en kapitalen uitgeven aan procedures als dat (nog) niet nodig is. Wees creatief, biedt handvatten aan en accepteer ze, geef en neem kansen, investeer in (voormalig) menselijk kapitaal, beschadig elkaar niet, houd jullie naam in ere. Maak deze verandering waardevol voor zowel de werkgever/organisatie als de werknemer.

Wij ervaren, door te werken aan dit soort thema’s met mensen uit diverse werelddelen en vanuit verschillende culturen, dat het werkt. Natuurlijk is dat geen garantie. Het is en blijft immers mensenwerk. Maar toch, veel voortgang, inzicht en verandering juist vanuit innerlijke kracht van mensen. Ze zijn bereid om (ook) open te staan om hun eigen koers uit zichzelf weer te vinden.

Spaar emoties, (negatieve) energie, extra werk en geld. Zie kansen en maak het verschil en de verandering samen in stijl! Investeer in de pracht en kracht van verandering.

Tijdens ons speciale retraite programma ervaren we dat moeilijkheden voor twee kanten een verademing aan onverwachte mogelijkheden kan bieden.

Frans Captijn

Omgaan met onzekerheid.

Afgelopen week kwam diverse keren het onderwerp ‘onzekerheid’ ter sprake.

Wat is eigenlijk zekerheid?

Het woordenboek ‘Van Dale’ geeft aan: 

1. Het zeker-zijn, vaste overtuiging 
2. Waarborg, veiligheid 
3. (Juridisch) Onderpand

Er zijn nogal wat gebieden waar zekerheid (en dus ook on-zekerheid) betrekking op kan hebben. Om er een paar te noemen: Financiële zekerheid, sociale zekerheid, trefzekerheid (van een doel of voorwerp), etc..

Zoals het onderwerp bij ons ter sprake kwam had het eigenlijk altijd te maken met dingen die je koste wat het kost, vast wilde houden. Dit omdat ze je basis, je garanties, de fundatie van waar je uit handelt, zaken waar je op 100% op vertrouwt, zijn. Je gebruikt ze, zoals ‘Van Dale’ aan geeft, als vaste overtuigingen. Markeerpunt om de door jou en voor jou voorgestelde toekomst te realiseren.

En als die overtuiging ineens begint te wankelen, helemaal niet vast blijkt, weg valt of niet waar blijkt te zijn, dan heeft dat direct invloed op de manier waarop je handelt, je verlangens en je gedachten. Kortom, de manier waarop je in het leven staat en wat en hoe je dat naar de buitenwereld uit straalt. Dan blijkt dat rooskleurige toekomstbeeld of doel in ieder geval op de door jou voorgestelde manier misschien niet haalbaar  Verslagen in een hoek blijven zitten en de buitenwereld de schuld geven biedt geen soelaas.

Ik ben er achter dat er maar heel weinig zekerheden bestaan. De rest is dus voor mij standaard eigenlijk onzeker. Op zekerheden vertrouwen blijkt vaak schone schijn en als je ze probeert vast te houden dan houd je ook helemaal niets anders vast dan ‘slechts’ jouw overtuiging. Op dat moment nog slechts een gedachte. Je verliest aardig wat energie als je de strijd aan gaat om dus eigenlijk niets vast te houden anders dan een oude en/of belemmerende gedachte.  Soms verlies je zelfs zo veel energie dat je er zonder er erg in te hebben eigenlijk zelf op deze manier voor kiest om je fysiek, mentaal en of emotioneel ziek te maken. Je omgeving neem je er automatisch in mee. Je kiest voor verkramping en angst in plaats van het avontuur van de onzekerheid maar eens aan te gaan. Er dient zich immers een aanzienlijke verandering in je leven aan.

Eerlijk in eerlijk dat proces zo zien en aangaan is best moeilijk.

Er zijn maar heel erg weinig zekerheden in leven. De zekerheid dat alles verandert en de zekerheid dat dit leven uiteindelijk eindig is, is wél een gegeven. Vreemd genoeg accepteren we de ene verandering zonder enig probleem (bijvoorbeeld het veranderen tijdens je groei van je schoenmaat) en verzetten we ons tegen andere veranderingen. Helaas is het leven één grote verandering en dat tegen houden lukt niet.

Financiële en sociale zekerheden staan steeds meer op losse schroeven en/of blijken gebakken lucht te zijn om over de waarde van (juridische) onderpanden nog maar te zwijgen. En ook al kun je de mooiste technieken verzinnen om misschien zelfs letterlijk je doel te treffen… dan nog blijft er een kans bestaan dat je ‘mis’ schiet.

Het inbouwen van allerhande waarborgen en veiligheden lijkt je te bevrijden van zorgen maar levert in de praktijk vaak meer zorg, verstarring, verkramping en afhankelijkheid in het leven op dan om ze niet te hebben en de vrijheid van leven te ervaren.

In en met al die on-zekerheid kun je met je talenten de wereld helemaal aan. Het draait daarbij in mijn ogen om passie, zelfvertrouwen (als je jezelf al niet kunt vertrouwen wie kun je dan nog vertrouwen), creativiteit en ook zelfverzekerdheid. In heel veel van je uiteindelijke behoeften (Maslow) speel je zelf de grootste rol.

Geef verzet tegen verandering en onzekerheid op. Kom uit die hoek. Je kunt die tijd beter gebruiken om even stil te staan en na te denken over andere creatieve mogelijkheden om dit avontuur verder aan te gaan, of liever gezegd te laten ontstaan. 

Frans Captijn

De lessen van onze ‘Levensboom’

Vlak bij Villa-Asia, in de tuin van buren, staat een boom. We noemen hem de levensboom. Een aantal van de vaste Facebook, Twitter en/of LinkedIn aanhangers die Villa-Asia hebben bezocht kennen deze boom.

Als je er langs loopt dan nodigt die boom je uit om even stil te staan. Die boom heeft je iets te vertellen.  Er staat een bankje bij, nou ja bankje… het is een afgebroken tak van die boom die vermaakt is tot een stronk waarop je als verhoging kunt zitten.

En als je daar dan op zit dan komt het als vanzelf. Je hoeft maar even stil te zijn en die boom begint tegen je te spreken of brengt beelden, ideeën en herinneringen in je terug. Het gebeurt bij onze gasten steeds weer. Ik denk dat iedere ‘beetje boom’ dat overigens heeft en toch… onze boom heeft nog iets extra’s (waarover later meer). Om het te ervaren, te be-leven, moet je er alleen even de tijd voor nemen. Even net als deze boom, gewoonweg letterlijk stil staan. En weet je, het zal de omgeving wel zijn, die tijd nemen mensen hier dus ook. Door die boom aandacht te geven, besteden ze tijd aan zichzelf.

De boom toont je de kracht van ‘stil staan’.

Stil staan vinden de meeste mensen eigenlijk heel vreemd. We zijn zo enorm gewend aan het idee dat je altijd maar iets moeten doen om productief te zijn, jezelf te laten zien, je talenten te tonen, als unieke persoonlijkheid op te vallen.

Stil staan, of in dit geval op het bankje stil zitten, geeft je soms een onbehaaglijk gevoel. Je komt immers dan jezelf tegen, de stem in jezelf. Aandacht door jezelf, voor jezelf en duidelijk meer dan in de spiegel naar je buitenkant kijken. Dat voelt lang niet altijd goed en ervaar je misschien wel als eng. Die boom kan juist daarom wel eens een (fantastische) inkijkspiegel zijn. Een innerlijk reflectie moment, een levensschouw misschien wel.

Een boom ‘IS’. Hij (of zij) schaamt zich nergens voor. Duikt ook niet weg als het moeilijk wordt. Hij is er gewoon. Stevig, stabiel, in balans en ook nog eens veerkrachtig. Hij geeft zich volledig over aan de stroom die leven heet. Hij heeft eigenlijk maar twee dingen nodig. Aandacht en adem. Een boom accepteert het leven zoals het is en als het niet de juiste habitat voor hem is en hij niet tijdig wordt verplaatst dan wordt hij ziek.

En zo is het met mensen eigenlijk ook. Aandacht, adem en de juiste leef omgeving. Een omgeving met zon of juist met schaduw, met de juiste energie leveranciers, een optimale voedingsbodem en aandacht.

Bomen laten je zien dat leven een natuurlijk ritme heeft. Een voortdurend vermogen om in één continue stroom (dat heet doorgaan en veerkracht tonen) het ritme van de seizoenen te vieren. Van lente, naar zomer, naar herfst, naar winter en van winter weer naar lente.

En als je goed kijkt zit in ieder seizoen óók weer een seizoen. De lente kent de lente van de lente, de zomer van de lente, de herfst van de lente en de winter van de lente. Daarna gaat zij over in de lente van de zomer en zo voort. Steeds is er weer een nieuwe kans van opnieuw zijn maar ook van doorgaan. er steeds bij blijven en groeien. Niet bij de pakken neer zitten. Zelfs niet na een of meer mindere seizoenen. En ook dat heet in balans blijven.

Bomen laten zien dat de omgeving weldegelijk invloed heeft op hun groei. Ze hebben ruimte, een zekere vrijheid, nodig. Zonder die ruimte gaan ze elkaar beconcurreren. Ruimte ook voor licht en lucht. En de bladeren van de ene boom kunnen soms nog best eens een handje helpen om bij een stevige bui regen de ander een beetje te helpen om op de wortels van de buren water te geven. Groeien door te delen?   

Bomen geven je het ultieme voorbeeld van hoe je kunt of misschien wel moet loslaten. Geen boom die groeit heeft nog de bladen, die ooit zo van dienst en van nut waren, van jaren terug aan zich hangen. Ieder jaar opnieuw laat de boom op een natuurlijke manier los. Vruchten, zaden, bladen of naalden. Ieder blad dat valt, zie het bijvoorbeeld als een vriendschap die ophoudt te bestaan, heeft aan de basis van de steel onder zich al weer een nieuwe knop. Loslaten is immers ook weer een nieuwe geboorte. De ene deur sluit en daarmee gaat altijd ook weer een andere deur open.

En gaat er een keer iets mis met een deel van de boom, een afgebroken tak door een windvlag of blikseminslag, een aanrijding door een auto die uit de bocht vloog… heel vaak overleeft de boom deze schade. Zonder te klagen neemt de boom tijd voor herstel. En heel vaak blijkt dat juist op die plekken van schade enorm veel mooie alternatieve patronen van takken of plekken van schade herstel ontstaan. En ja, die blijven (lang niet altijd lelijk overigens) zichtbaar.

Door bomen bij elkaar zie je een bos. Dat is er samen voor staan, er samen zijn, het leven vieren.

‘Onze’ speciale levensboom heeft nog iets extra’s. Hij raakt je nog op andere manieren. In het donker, met het licht van de schijnwerper er op, krijgt hij iets mysterieus. Met zijn speelse uiterlijk en de schommel en het klimtouw nodigt hij ‘het speelse kind’ dat iedereen nog steeds in zich heeft uit. Mensen gaan hier weer op die schommel zitten en geven dat innerlijke kind weer even aandacht. En overdag op die schommel naar de vormen van de wolken kijken. Wat een ontdekkingen en genot.

Wie stoort zich er aan? Ook dit heet immers LEVEN.

Ontdek de kracht van stil staan. Ontdek de lessen van heel veel levensbomen om je heen.

Frans Captijn